چند نکته در باب حمله محدود
چند نکته در باب حمله محدود:
حمله محدود معمولا به منظور ناتوان‌سازی یک هدف مشخص و متمایز صورت می‌گیرد. مثلا یک انبار سلاح شیمیایی یا یک گروه پیکارجو مورد حمله قرار می‌گیرد تا غیرفعال و غیرقابل استفاده شود.
حمله محدود اصولا ابزار مناسبی برای تنبیه نیست. شرط لازم برای این که بتواند در شکل حمله تنبیهی و یا حمله تلافی‌جویانه استفاده شود، «تضمین بازدارندگی» آن است که به سادگی به دست نمی‌آید.
یعنی برای اقدام به حمله محدود باید ابتدا مطمئن بشوید که تنش در همان جا متوقف می‌شود و با حملات تلافی‌جویانه گسترش نمی‌یابد. در بحث‌های موازنه قدرت (به ویژه در باب جنگ هسته‌ای) این پدیده را تخمین درست از «توانایی حمله دوم» می‌نامند.
از این رو، اگر ترامپ بخواهد از یک حمله محدود به منظور یک حمله تنبیهی استفاده کند، این حمله باید در عین محدودیت در سطحی صورت بگیرد که کاملا تعیین‌کننده باشد، طرف مقابل را منفعل کند و موازنه قدرت را به وضعیت ثبات برگرداند.
ما نمی‌دانیم پنتاگون روی چه گزینه‌هایی مطالعه کرده است اما در سطح یک مشاهده اجمالی، به نظر بسیار سخت می‌آید که بتوانی در شرایط فعلی ایران یک حمله محدود و در عین حال با قدرت بازدارندگی مناسب تعریف کنی.
.facebook.com/IranThirdFrontier/photos/a.1466534233444381/2144572152307249/?type=3&theater
