بحران های درونی و فشارهای بیرونی و منطقه ای، و تحریمهای اقتصادی جهانی، جمهوری اسلامی را در شرایط بسیار ضعیف و ضربه پذیری قرار داده است. شرایطی که با همبستگی و اتحاد عمل میان ملت عرب احوازی، بلوچ، کرد، ترک, ترکمن و لر و دیگر ملیتهای ایران میتواند بارقه های امید را برای تغییر رژیم در میان جنبشهای سیاسی موجود در کشور فراهم آورد.
يکی از وجوه اشتراک ملت عرب الاحواز و ملت بلوچ، اشغال بودن سرزمين مادری شان وحاکميت تفنگ و سرنيزه بر اين سرزمين هاست و برقراری روابط استعمارگر و مستعمره بر اين سرزمين هاست ۔
ملت بلوچ و ملت عرب الاحواز هر دو پس از جنگ جهانی اول تحت دسيسه های انگليس ، الاحواز در سال 1925 میلادی و بلوچستان در سال 1928 میلادی به اشغال نيروهای نظامی رضاشاه، درآمدند۔
پس از جنگ جهانی اول تاکنون، مقاومت ملت بلوچ و ملت عرب بمانند ساير ملت های تحت ستم و اشغال برای باز پس گرفتن حاکميت ملی خود و خلاصی از سرکوب های فيزيکی و سياست های فرهنگ کُشانه حاکمان ايران ادامه داشته است و تا پيروزی ادامه خواهد يافت۔
تداوم مبارزات طولانی 91 ساله مردم عرب الاحواز و 88 ساله مردم بلوچستان و دیگر ملل تحت ستم ایران از جمله ملت کرد، ترک، لر و ترکمن عليه سياست های شوينيستی حاکمان ايران وارد فاز جدیدی از مقاومت شده است۔ اين فاز جديد مقاومت، به يُمن تکنولوژی ارتباطات و آگاهی رسانی لحظه ای از يکسو و اتحاد ویک پارچگی مان در مبارزه عليه حکومتگران شوينيست ايران از سوی ديگر، روز بروز ما را به پیروزی و به دست آوردن حاکمیت ملی و استقرار دمکراسی نزدیکتر می نمايد.
انتفاضة ملت عرب الاحواز در سال 2005 نکته عطفی از مبارزات ملی رادر تاريخ اين ملت به ثبت رسانده است۔ در 15 آپریل 2005 فرزندان عرب احوازی با شجاعت و با خون خود سطور تاریخی دیگری را رقم زدند و پيام خود را به تمام مردم دنیا رساندند، که ملت عرب احواز برای حقوق ملی خود با شجاعت و فداکاری تمام، مقاومت ميکنند و هرگزتسلیم نخواهند شد.
از آن تاریخ به بعد نیروهای اشغالگر جمهوری اسلامی ایران حملات خود را به مردم عرب احواز شدت بخشیدند و صدها نفر از جمله شخصیتهای فرهنگی و نخبگان عرب را دستگیر، زندان ، شکنجه و اعدام نموده اند.
کشتار و اعدام مردم بلوچ نيزبمانند مردم عرب و دیگر مردمان ایران بی درنگ ادامه دارد وهم اکنون صدها زندانی بی گناه بلوچ در سیاه چالهای جمهوری اسلامی ایران زیر شکنجه و در انتظار اعدام به سر می برند. نیروهای اشغالگر جمهوری اسلامی ایران بدون اینکه مورد بازخواست مقامی و يا نهادی قرار گيرند، در کشتار مردم بلوچ دست کاملا باز دارند و روزانه به بهانه های مختلف بسوی مردم بی گناه بلوچ به قصد کُشت تیر اندازی می کنند و آنها را به قتل می رسانند ۔
ترور مردم بلوچ از جمله شخصیتهای فرهنگی و مذهبی توسط نيروهای نظامی و امنيتی سپاه و نیروهای نظامی ویژه رهبری بنام “مرصاد” که به هیچ کس جز رهبر ايران جوابگو نیست، ادامه دارد. با وجود سرکوب های بی رحمانه رژيم، مبارزات ملی برای کسب حاکميت ملی در بلوچستان، همچنان رو به گسترش است ۔
شدت اين مبارزات رژيم حاکم را آنچنان به وحشت انداخته است که با دسيسه در تدارک حذف نام تاريخی “بلوچستان” از نقشه جغرافيای کنونی ايران است و با خيال خود از اينطريق سبب فروکش شدن مبارزات ملی مردم بلوچ خواهند شد۔ زهی خيال باطل۔
بلوچستان به عنوان سرزمين مادری اين ملت، ستون مهم و پايه سترگ هويتی ملت بلوچ است و خوشبختانه اين سياست نابخردانه رژيم، فارغ از تفاوت های منطقه ای، قبيله ای، مذهبی و سياسی، باعث وحدت ملی ميان تمامی اقشار مردم بلوچ وتشديد مقاومت آنان عليه اين رژيم گشته است۔
رژيم فرقه گرای حاکم در اين عيد فطرنيز با جلوگيری از ادای نماز عيد فطر مسلمانان اهل سنت در تهران، بار ديگر اوج ارتجاعی بودن ديدگاههای سياسی و فرقه گرايانه خود را بنمايش گذاشت و نشان داد که حاکميت چنين رژيمی لکه ننگی است بر تارک تاريخ و بشريت قرن بيست و يکم و محکوم به فناست۔
هم رزمان عرب الاحواز،
بحران های درونی و فشارهای بیرونی و منطقه ای، و تحریمهای اقتصادی جهانی، جمهوری اسلامی را در شرایط بسیار ضعیف و ضربه پذیری قرار داده است. شرایطی که با همبستگی و اتحاد عمل میان ملت عرب احوازی، بلوچ، کرد، ترک, ترکمن و لر و دیگر ملیتهای ایران میتواند بارقه های امید را برای تغییر رژیم در میان جنبشهای سیاسی موجود در کشور فراهم آورد.
سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران در گروه همبستگی تمامی ملل ایران و به میدان آوردن اراده این خلقها در تحقق آرمان دمکراسی و برابری وحق تعيين سرنوشت ملل در بند ايران است.
زنده باد الاحواز العربی زندگ بات بلوچستان
بلوچهای شرکت کننده در تظاهرات فرانکفورت آلمان
10 جولای 2016