ووٹ ء ُ گلامی۔۔۔۔۔۔نبشتہ: فضل شیر بلوچ
من ھما انت گوں مرتگیں دل ءَ چنچو گم سگّ اِتگ، بلے منی تستگیں دل ءِ ھال ءَ من وت سرپداں، منی بند ء ُ بوگ گواھی دینت تہ ءِ رُستگیں مولم گواہ انت کہ من پہ وتی مرادانی سالونک ءَ چنچو بے تاھیر آں لاچاراں، من چنچو اوپار کتگ، اشاں مئے گم نہ انت اشاں مئے چنچو ملوکیں مات ءُ گہارانی چم ارسیگ کتگ انت گوں ھمے چرپیں شہد ءُ شیرکنیں دانکاں مارا نیم زند ءُ نیم مرگ کتگ ھدائی نپتے اشاں بہ لگات، زی منی راج ءِ تنگوئیں برات اش آوار جتگ ھونواریں دژمنانی دست ءَ مرچی آئی ژانگولیں لاش ھلک ءِ شپانکے ءَ دیستگ داں کہورے ءَ درتکگ ءُ پاھو داتگ دگہ بازیں ماتانی تاسپیں بچانی ژانگولیں لاش پہ سوگاتی راہ داتگ انت اش کہ پجا آرگ نہ بوتگ انت، اشاں نہ شرم ھست نے آپ ماں انگت کاینت ووٹ پنڈ انت، کجا انت مئے ھما ملوکیں ماتانی سالونکیں بچ کہ دہ ءُ بیست سال انت آوار جنگ بوتگ انت؟ انگت گواہ اش نیست اے ھونواریں رسترانی دست ءَ آوار جنائینتگ ءُ بیگواہ کنگائینتگ انت؟ مئے ملکوکیں ماتانی چمانی ھوردگ رتکگ انت پہ تنگوئیں بچانی شوھازگ ءُ راہ چاری ءَ، ھمے وزیر ءُ گزیرانی در ءُ دیوارانی ٹککگ ءَ پاد اش روس اِتگ انت، وھدے دراش ٹُک اتگ من پلانی آں شمئے سیاد ءُ وارثاں راج ءُ کوم آں بلے دری پانپاہاں گشگ بوتگ کسے کہ کیت بگش میر ادا نہ انت یا میٹینگے ءَ دز گٹ انت، باندا بیا مکہیں مات ءُ آجزیں پت سر سر جناں گوں پرشتگیں بالاد ءَ در پہ در بوتگ انت وزیر ءُ گزیرانی کرا وھد نہ بوتگ اگاں وھد داتگ تہنا دروگیں تسلہ اش داتگ کہ ما گوں برز ءِ واجہاں ھبر کتگ شمے چک پہ سلامتی کاینت، اے بدکردار انگت کاینت ووٹ لوٹ انت؟ مکہ ئیں مات دل یکیم بوتگ ءُ شتگاں چم اش کور بوتگ انت چہ تاسپیں بچانی تہ وروکیں گماں آجزیں پت چہ تنگوئیں بچانی تہ کشیں گماں مرتگ انت، سنگینیں گہارانی پاد تراول بوتگ انت، بچ انگت بندی انت، گناہ اش چے کتگ؟
Jun 10, 2018
ناکو النبیک کسو کنگا ات، دھکان گزابیک گوش رُپتگ ء ُ گوشدارگا ات، گزابیک اے بری پدا ووٹ ء ُ نوٹانی چک چک انت، میتگ ء ُ بازاراں پدا ھما سیاہ کوٹ گوں نوٹ ء ُ لوٹاں لوگ پہ لوگ انت، دمک پہ دمک انت، تاج ء ُ تہت ءِ جنگ انت، ہلک ء ُمیتگاں دیوان ء ُ مراگش ء ُمچی انت، میر ء ُ مہترانی کُلان کَلُو پیشانیاں ایر انت، سوٹ ء ُ بوٹ انت، نوکیں رنگ ء ُ دروشم کاٹن ء ُ شاٹن ھما چرپیں گپ ء ُتران شیرکنیں گپتار، بلے لہتیں نوکیں رنگ ء ُ دروشم انت، کہ ما پیسرا ندیستگ انت، اشکنگ ءَ زی بَلُک شدری ءِ لوگا شتگ انت ء ُ گشتگ اش مئے ء ُ شمے سیادی سک کوہن انت چد ء ُ نزیک تر نہ بیت منی ء ُ تئی پت وت ماں وت ناکو زتک بوتگ انت، ساہ اش بہر کتگ، ما شمے گندوک ءَ اتکگیں ہنچو کہ پنچ سال پیسر اتکگیں بلے اے بری وتی گران بہائیں ووٹ ءَ مارا بدے اِت ما شمے لُڈتگیں کُڈک ء ُ پرشتگیں کرگیناں شیشگ ءِ کناں دیاں، پہ شما ھنچیں کشک ء ُ دگ جوڑ کناں کہ کس ءَ واب ءَ ندیستگ، اے تبد ء ُ لوار ءَ اد ءِ نہ سگیں گرمی ءَ مئے نشار شیر ماھیں ماہ دیم ءِ پُر نوریں دیم چوں داگ کتگ، اے درد مئے باتن ءَ چو کوہ ءَ رُستگ، مارا وھد نہ رستگ انچو وھدا بیاھاں پہ شمے گندگ ءَ بلے شما وت زان اِت سرکاری کاراں ما گیش ءِ وت نہ بوتگیں، بَلُک شدری ءِ نوک سوریں نشار ماہ دیم ءَ چہ کرگین ءَ درائینت کہ کمے ونتگ ء ُ دل ءِ دیدے پچ اَتاں، او مزنیں مات اے ھما دز انت، گپ ءُ گپتار ھما انت، مردم ھما انت رنگ ءُ دروشم ھما انت، زی مئے لوگ اش سوتکگ منی زند ءِ مراد اش چہ من پل اتگ انت، منی پیمیں دگہ ھزاراں نوک سوریں کاڑانی زند ءِ ارمان اش پُل اِتگ انت، اے دز انت، شَپُک انت، دگرانی راہ داتگیں انت، اے بس لاپ چار انت ءُ وتی بینک ءُ بیلنساں گیش کنگ لوٹ انت، مئے زمین اش بہا کتگ، مئے زمین ءِ گران بہائیں مڈی اش بہا کتگ انت، ما پہ تاسے آپ ءَ تلوسیں، تنگی مئے نسیب ءَ انت چیا کہ ما گلامیں گلام ءَ دگہ ھبر نیست ھبر کنئے جنَگ بے، کشگ بے، اے سوداگر انت، بئیپاری انت، اے گوں رُوپگ جنگ بہ بنت داں دگرے عبرت بہ گیپت۔
من ھما انت گوں مرتگیں دل ءَ چنچو گم سگّ اِتگ، بلے منی تستگیں دل ءِ ھال ءَ من وت سرپداں، منی بند ء ُ بوگ گواھی دینت تہ ءِ رُستگیں مولم گواہ انت کہ من پہ وتی مرادانی سالونک ءَ چنچو بے تاھیر آں لاچاراں، من چنچو اوپار کتگ، اشاں مئے گم نہ انت اشاں مئے چنچو ملوکیں مات ءُ گہارانی چم ارسیگ کتگ انت گوں ھمے چرپیں شہد ءُ شیرکنیں دانکاں مارا نیم زند ءُ نیم مرگ کتگ ھدائی نپتے اشاں بہ لگات، زی منی راج ءِ تنگوئیں برات اش آوار جتگ ھونواریں دژمنانی دست ءَ مرچی آئی ژانگولیں لاش ھلک ءِ شپانکے ءَ دیستگ داں کہورے ءَ درتکگ ءُ پاھو داتگ دگہ بازیں ماتانی تاسپیں بچانی ژانگولیں لاش پہ سوگاتی راہ داتگ انت اش کہ پجا آرگ نہ بوتگ انت، اشاں نہ شرم ھست نے آپ ماں انگت کاینت ووٹ پنڈ انت، کجا انت مئے ھما ملوکیں ماتانی سالونکیں بچ کہ دہ ءُ بیست سال انت آوار جنگ بوتگ انت؟ انگت گواہ اش نیست اے ھونواریں رسترانی دست ءَ آوار جنائینتگ ءُ بیگواہ کنگائینتگ انت؟ مئے ملکوکیں ماتانی چمانی ھوردگ رتکگ انت پہ تنگوئیں بچانی شوھازگ ءُ راہ چاری ءَ، ھمے وزیر ءُ گزیرانی در ءُ دیوارانی ٹککگ ءَ پاد اش روس اِتگ انت، وھدے دراش ٹُک اتگ من پلانی آں شمئے سیاد ءُ وارثاں راج ءُ کوم آں بلے دری پانپاہاں گشگ بوتگ کسے کہ کیت بگش میر ادا نہ انت یا میٹینگے ءَ دز گٹ انت، باندا بیا مکہیں مات ءُ آجزیں پت سر سر جناں گوں پرشتگیں بالاد ءَ در پہ در بوتگ انت وزیر ءُ گزیرانی کرا وھد نہ بوتگ اگاں وھد داتگ تہنا دروگیں تسلہ اش داتگ کہ ما گوں برز ءِ واجہاں ھبر کتگ شمے چک پہ سلامتی کاینت، اے بدکردار انگت کاینت ووٹ لوٹ انت؟ مکہ ئیں مات دل یکیم بوتگ ءُ شتگاں چم اش کور بوتگ انت چہ تاسپیں بچانی تہ وروکیں گماں آجزیں پت چہ تنگوئیں بچانی تہ کشیں گماں مرتگ انت، سنگینیں گہارانی پاد تراول بوتگ انت، بچ انگت بندی انت، گناہ اش چے کتگ؟
بس وتی زمین ءِ ھبر اش کتگ وتی ھک اش لوٹ اَتگ، اے ملک ءَ ھکءِ لوٹگ ژنڈیں گناھے، ادا ھک لوٹئے
بیگواہ بے،کشگ بے، ترا یات انت بی بی گنجل ءِ نوک سوریں بچ اش سور ءِ اولی شپ ءَ آوار جت ءُ دومی روچ ءَ لاش ماں ویرانگیں جنگلے کپتگ ات، کد ء ُ بالادے زانگ نہ بوت چم گراگاں کش اتگ اتاں ء ُ مسکیں جوں رستراں دِر دِر ء ُچاک چاک کتگ ات، ترا یات انت توتک ءَ سدانی کساس ءَ ژانگولیں لاش ھمے ھونواریں رستراں یک جاہ کنڈ کت ات انت بے کساس پجا آرگ نہ بوت بس تنہا سڑونکیں ھڈ ءُ کانپولاں چے زانگ بوت کہ انسان انت، بلے ھرکس وتی مردم ءِ بوہ ءَ جاہ کاریت، اے درستیں کاراں ما ء ُ شما ھور ء ُھواریں اے ووٹ پنڈیں واجہانی رپکاں مہ یتکیں آں وتی ھما راجی سہر چمیں نرمزارانی کمک کتیں مرچی اے نوبت نہ یتکگ ات انت، بلے مرچی انگت وھد ھست انت بیا اھد کنیں کہ اے ووٹ پنڈیں دژمنانی بگیری ءَ وتی ھما ھکیں جہدکاراں گوں ھم کوپگ بیں کہ پہ پاد شپادی، درتگ، پچی گژن ءُ لنگڑی وتی زند ءِ ھم تہریں آسراتی اش پہ راج ءُ کوم ءَ ندر کتگ، عیشی سرانی دیم ھونی ءَ دیگ ءَ انت، مئے مرگ ءُ زند گوں ھمایاں بندوک انت، چہ گلامی ءِ سِلّیں نادراھی ءَ وتا آجو کنیں، اے ووٹ پنڈ مئے ھکیں دژمن انت،اشانی کشگ جائز انت، اشانی روبوٹ دگرانی دست ءَ انت، نوں ما سوگہیں سرپدیں بیا دری راجانی سرپ ءَ وت ءَ گندگ لوٹیں دنیا ءُ جہان ءِ چم مارا سک انت ما داں وتی راجی لج پہازیں سرمچارانی پلہ مرزی ءَ مہ کنیں بزان ما وتی کبر وت کوتکگ انت، دژمن ءِ زوراں سری روچ پہ روچ گیش بووان انت، ما انگت ووٹ ءُ نوٹ ءِ کید ءَ چے آجو نہ بوتگیں؟
دھکان گزابیک دراجیں گین سارتے کش ات ء ُ گشت ھؤ ناکو النبیک منی ھماسگ وژدل ءِ لوگ دو شپ پیش ھمے رستراں پروشتگ زھگ ء ُ زالبول لٹ ءُ کٹ کتگاں لوگانی در ء ُ دیوار گوں بمب ءَ ٹوپاں تراکینتگ آں دروازگانی پَلک منی پیژگاہ ءَ کپتاں بلے ما چہ ترس ءَ چڑکہ نہ کت گونڈوکیں تپل گوں تپنگی کنداک ءُ بوٹاں جتگ ژند کتگ انت کہ شما یاگیانی کمکار ات، ھؤ ناکو النبیک گلامی سکیں سلّیں نادرھی یے ء ُ بے مارشتی چد ء ُ گیش، منی ووٹ پہ واجہاں بوٹ انت، انسان زندگ بوتگ پہ مرگ ءَ بلے شریں کرد نہ مر انت۔
ناکو النبیک شہکارگے جت دستے ماں بروتاں برتاں بلوچ کہ مریت پہ ننگ بہ مرایت ووٹ پنڈ گوں چمپل ء ُ کُتگ تاچینگ بہ بنت ما ووٹ نہ دئیں ما وتی زمین ءَ موکک لوٹیں مئے زمین گلام انت، گلامی ءُ ووٹ نہ بوتگیں ھبر انت، ہاں ما کہ وتی زمین ءِ وت واجہ بیں گڈا ووٹ کنیں۔
بلوچ راج تپاک بات
ووٹ پنڈ مردگ باتاں
