یادداشتی در وبسایت روزنامه وال استریت جورنال از نوآف عبید، پژوهشگر میهمان علوم و امور بین الملل «مرکز بلفر در دانشگاه هاروارد»
تظاهرات عمومی در ایران پدیده تازه ای نیست، اما نزدیک به ۴۰ سال پس از تجربه ناکام جمهوری اسلامی، پایان کار ممکن است نزدیک باشد.
اقتصاد ایران در وضعیت نابسامانی قرار دارد. حدود ۶۰ درصد بودجه ایران از محل صادرات نفت تامین می شود. بهترین راه پیش روی آمریکا برای سرعت دادن به تغییر در ایران سفت کردن پیچ تحریم ها و هماهنگی با متحدان منطقه ای برای افزایش تولید و تامین تقاضا در بازار جهانی برای پایین نگاه داشتن بهای نفت است.
ملاها در ایران نمی توانند بدون صادرات نفت در حالی که بهای جهانی آن بشکه ای ۶۰ دلار است، دوام بیاورند.
سه مولفه، ایران را به نقطه ورشکستگی خواهد رساند:
نخست، با توافق عربستان سعودی و روسیه، دو صادر کننده بزرگ نفت جهان، برای افزایش صادرات نفت، ریاض تولید نفت را به ۱۱ میلیون و پانصد هزار بشکه خواهد رساند. این امر بهای نفت را پایین می آورد. مسکو هم از رها شدن از سقف تولید تعیین شده بهره خواهد برد.
دوم، در حالی که ایران با کمبود سرمایه خارجی و تکنولوژی پیشرفته برای افزایش تولید نفت خود دست و پنجه نرم می کند، متحدان آمریکا در منطقه شامل عربستان سعودی و امارات متحده عربی باید با پیوستن به تحریم های آمریکا فشار را بر ایران بیشتر کنند.
سوم، وزارت دارایی آمریکا باید با فرستادن پیامی صریح راه همکاری موسسات مالی اروپا با ایران را مسدود کند.
اگر پرزیدنت ترامپ و ملک سلمان، پادشاه عربستان سعودی، خواهان پایان دادن به ترور گسترده جمهوری اسلامی در منطقه اند باید از نفت به مثابه سلاحی غیرمهلک استفاده کنند.
