رشته جدلهای لفظی میان تهران و واشینگتن در روزهای گذشته رفته رفته رنگ و بوی جدیتری به خود گرفته است.
حسن روحانی به آمریکا میگوید «با دم شیر بازی نکن». از دونالد ترامپ پاسخ میشنود که تهدید کردن امریکا میتواند عواقبی به دنبال داشته باشد که در تاریخ کم سابقه بوده است.
روحانی میگوید اگر ایران نتواند نفت بفروشد هیچ کشور دیگری هم در منطقه نخواهد توانست. هنگامی که از آمریکا پاسخ میشنود، امنیت تردد از تنگه هرمز تضمین خواهد شد، به صراحت میگوید «تنگه هرمز نیست، خیلی تنگههای دیگر هست».
تنها سه روز پس از تهدید «تنگههای دیگر» حوثیهای مورد حمایت ایران، با حمله به دو کشتی در تنگهای دیگر، بابالمندب، باعث شدند عربستان سعودی تردد آبی خود را در دریای سرخ موقتا تعلیق کند.
و تنها یک روز پس از آن، قاسم سلیمانی که خود و نیروی قدس، نیروی تحت فرمانش در لیست تحریمی تروریستی آمریکا قرار دارد میگوید خودش یکتنه در برابر دونالد ترامپ میایستد؛ میگوید «بدان آنجایی که فکر نمیکنی ما نزدیک شما هستیم» و شاهبیت حرفهایش این که «دریای سرخ دیگر برای حضور آمریکاییها امن نیست».
هنوز واکنش مستقیمی از سوی آمریکا یا همپیمانانش به حمله به دو کشتی توسط حوثیهای یمن رصد نشده است و مشخص نیست اقدامی را به دنبال خواهد داشت یا نه… آنچه اما در ذهن بسیاری نقش بسته این است که چقدر احتمال دارد جنگ کلامی آرام آرام به سوی جنگ حقیقی گام بردارد؟