خبرگزاری هرانا – سه تن از زندانیان سیاسی بلوچ تبعیدی محبوس در زندان مرکزی اردبیل با انتقاد از عملکرد مسئولان برای احیای دریاچه هامون، در خصوص مشکلات شهروندان استان سیستان و بلوچستان نامه‌ای سرگشاده نوشته و عملکرد مسببان درد و رنج شهروندان را محکوم کردند. آنان در بخشی از نامه خود می‌گویند: “به راستی قابل درک نیست این‌گونه زیستن! با تمام محرومیت‌های مرزی، نداشتن آب، برق، گاز، مسکن، شغل، امکانات ابتدایی و رفاهی همچون مدرسه، جاده، وسایل گرمایشی و سرمایشی، خدمات بهداشتی و حال محرومت از حق ذاتی نفس کشیدن؛ تنها برای زنده ماندن، زجر کشیدن، در تنگنا بودن؛ آخر تا چه اندازه!؟“.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد صابر ملک رئیسی، شیر احمد شیرانی، نور احمد حسن زهی سه تن از زندانیان سیاسی بلوچ تبعیدی محبوس در بند ۷ زندان مرکزی اردبیل ضمن ابراز همدردی با مردم استان سیستان و بلوچستان در خصوص مشکلات آنها نامه‌ای سرگشاده نوشته و مسببان آن را محکوم کرده‌اند.
آنان همچنین در نامه خود با انتقاد از عملکرد مسئولان نسبت به خشک شدن دریاچه هامون اشاره کرده و در این خصوص می‌گویند: “شما برای احیا و زنده کردن دریاچه و تالاب هامون در این سال‌ها چه اقداماتی را انجام داده‌اید؛ جز هزینه کردن میلیاردها تومان برای دیوار مرزی، فنس، خندق، برج‌ها، برجک و پاسگاه‌های مرزی، چند تومان خرج رفاه مردم آن منطقه و احیاء تالاب هامون و دریاچه‌اش کردید که منشأ ناامنی و بهانه‌ای برای ناامنی است. حال امید و آسایش این مردم فقیر و مظلوم کشاورز و ماهیگیر سیستانی را به چه صورت می‌خواهید برگردانید. با دروغ، وعده و وعید؟”
این زندانیان همچنین شعری را تحت عنوان “دوستی و الفت ثروت دیرینه ماست” در مورد لزوم وحدت و همدلی در بین اقوام مختلف سیستان بلوچستان سروده و به شهروندان این استان تقدیم کردند.
متن این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛
با عرض سلام و ادب خدمت تمام هم استانی‌های سیستانی عزیز و به‌ویژه ساکنان اطراف هیرمند و هامون.
ما زندانیان سیاسی تبعیدی بلوچ وظیفه خود می‌دانیم با شما همشهریان و هم‌استانی‌های عزیز، شریف و رئوف سیستانی در این روزهای سخت و طاقت‌فرسا احساس همدردی و اعلام حمایت کنیم و از صمیم قلب برای شما و دیگر هم‌استانی‌هایمان آرزوی بهترین‌ها و رهایی از دیکتاتوری را داریم.
به راستی قابل درک نیست این‌گونه زیستن! با تمام محرومیت‌های مرزی، نداشتن آب، برق، گاز، مسکن، شغل، امکانات ابتدایی و رفاهی همچون مدرسه، جاده، وسایل گرمایشی و سرمایشی، خدمات بهداشتی و حال محرومت از حق ذاتی نفس کشیدن؛ تنها برای زنده ماندن، زجر کشیدن، در تنگنا بودن؛ آخر تا چه اندازه“.
هوای پاک، بدون استثناء حق حیاتی و طبیعی هر موجود زنده است. ولی عده‌ای با سودجویی شخصی و سازمانی، عده‌ای با سوء مدیریت، عده‌ای با سهل‌انگاری، عده‌ای با چپاول ثروت‌های عظیم زیرزمینی آب، باعث این آشفتگی و عذاب مردم شریف دیار علم و دانش کهن و زادگاه دلیر مردانی چون رستم، سهراب و یعقوب لیث و احیاکننده زبان ایران و ایرانی شده‌اند.
غیرقابل تحمل است که ببینیم، سیستانی که روزگاری تأمین کننده قلات ایران باستان بود، توسط مسببان این آشفتگی یعنی رژیم و عاملین آن، به دست فراموشی سپرده شده و به حال خود رها شده است.
باید این رژیم و مسئولین بی‌فکر و سودجویش بدانند، غارت و چپاول ثروت عظیم طبیعی، فرهنگی و قومیتی سیستان و بلوچستان با غارت و چپاول معادن طلا و سنگ‌های ارزشمند این استان، بستن دیوارهای مرزی که تنها روزنه امید مردم آن منطقه در این برهه زمانی پر از فقر و محرومیت‌های همه‌جانبه و سپر بلا قرار دادن جان سیستانیان و… این‌ها تنها وظیفه شما نیست، بلکه شما مسئول هستید و موظف هستید که برای رفع سریع این آشفتگی که به بار آورده‌اید، کاری انجام دهید.
شما برای احیا و زنده کردن دریاچه و تالاب هامون در این سال‌ها چه اقداماتی انجام داده‌اید؛ جز هزینه کردن میلیاردها تومان برای دیوار مرزی، فنس، خندق، برج‌ها، برجک و پاسگاه‌های مرزی، چند تومان خرج رفاه مردم آن منطقه و احیا تالاب هامون و دریاچه‌اش کردید که منشأ ناامنی و بهانه‌ای برای ناامنی است. حال امید و آسایش این مردم فقیر و مظلوم کشاورز و ماهیگیر سیستانی را به چه صورت می‌خواهید برگردانید. با دروغ، وعده و وعید؟
در ضمن، شما هم‌استانی‌های سیستانی عزیز باید بدانید ما قوم بلوچ بدون در نظر گرفتن فتنه‌ای که تخمش به دست عاملین بلندپایه رژیم کاشته شده است، در برابر هرگونه اجحاف در حقتان می‌ایستیم و آن را محکوم می‌کنیم و برای حمایت از شما از جانمان مایه می‌گذاریم.
محمد صابر ملک رئیسی، شیر احمد شیرانی، نور احمد حسن زهی
زندانیان سیاسی تبعیدی بلوچ / بند ۷ زندان مرکزی اردبیل / ۸ شهریور ۱۳۹۷″
