سُهرچاه و هارگ

اسماعیل امیری ۱ سپتمبر ۲۰۱۸ ( لندن- ادنبرا ریل گاڑیءِ سفرءِ تها

گونڈیں یاتے – سُهرچاه و هارگ

مدرسه راهنمایی(سکنڈری)ءِ اولی سالءَ کسرکندءَ وانگءَ اتاں؛ مئے میتگءِ دگه دو بچک و دگه نزیکیں میتگانی هم لهتے بچک کسرکندءَ وانگءَ اتنت. وهدیکه په عید نوروزءَ مدرسه بند بیت انت؛ شور بیت که هوریگءَ هوت جهانگیرءِ گاڑیءَ کریه کنین و هر و اشترانی جاهءَ گوں گاڑیءَ وتی میتگاں رویں. آ زمانگءَ، ماں کسرکند و دشتیاریءَ، بسّ همے جهانگیرءِ ” جی ام سی” پیک اپ ات که چه کسرکند تا چهبار و برے برے دشتیاری و وتی ملک ” شارک”ءَ هم شت ات. دگه علی نامیں پهرهی مردے ءَ هم ” شورلت” پیک اپے هست ات. آ پهره، گه ، چهبار، کسرکند وبرے برے دشتیاریءِ هم لهتے جاهاں شت ات.

گونڈیں یاتے

سُهرچاه و هارگ

مدرسه راهنمایی(سکنڈری)ءِ اولی سالءَ کسرکندءَ وانگءَ اتاں؛ مئے میتگءِ دگه دو بچک و دگه نزیکیں میتگانی هم لهتے بچک کسرکندءَ وانگءَ اتنت. وهدیکه په عید نوروزءَ مدرسه بند بیت انت؛ شور بیت که هوریگءَ هوت جهانگیرءِ گاڑیءَ کریه کنین و هر و اشترانی جاهءَ گوں گاڑیءَ وتی میتگاں رویں. آ زمانگءَ، ماں کسرکند و دشتیاریءَ، بسّ همے جهانگیرءِ ” جی ام سی” پیک اپ ات که چه کسرکند تا چهبار و برے برے دشتیاری و وتی ملک ” شارک”ءَ هم شت ات. دگه علی نامیں پهرهی مردے ءَ هم ” شورلت” پیک اپے هست ات. آ پهره، گه ، چهبار، کسرکند وبرے برے دشتیاریءِ هم لهتے جاهاں شت ات.
بیگاهءَ، هوت جهانگیرءِ ڈرائیور داوودءَ، مارا چه کسرکندءِ ” بُگان”ءَ زُرت( چار یا پنچ، شرّ یاد نه انت) و په آ دگرانی سوار کنگءَ کسرکندءِ ” جهلدیم”ءَ رهادگ گپت. سرجمیں مسافرانی سوار کنگ و کمّے کسانیں جنجالےءَ پد – که مئے همراهےءِ جنکییں دوستےءَ آییءِ سامان دوبرءَ چه گاڑیءَ در کُت و بُرت انت، بلکیں چه آییءِ روگءَ وش نه ات- ( اگاں موه بیت و آ واجهءَ اجازت دات گڑا نبشته ای کناں)، گاڑی چه کسرکندءِ شهرءَ درکپت و ڈلریچیں دگّءَ، دیم په جکیگورءَ روان بیت. ما درست، گلءَ بال اتیں که شپءِ اولی پاسءَ وتی لوگاں سر بئیں. گوں اُشتراں دو روچءِ راه ات. هنچو که گاڑی چه ” لاشار کاهی”ءِ کَورءِ پُهلءَ گوست، رواجی سُست بیت و تا که اوشتات. ما گمان کت که بلکیں په آپدستےءَ داوودءَ گاڑی داشت. ما درست ایر کپتیں و گاڑیءِ شاگردءَ، گاڑیءِ انجن دپیگ چست کت و ڈرائیورگاڑیءِ چارگ و ٹپّاسگءَ گلائیش بیت. دمانےءَ پد آئیءَ گشت که گاڑیءِ دینام کارءَ نه انت. دیر نه گوست که تهار بیت و آئیءَ گشت که شپءَ لاشارءِ کَورءِ کرّءَ – که آپ هست- داریں و سُهبءَ کوشش کنت که گاڑیءِ دینامءَ شرّ بکنت.
گیشترءَ په شامءَ ورگ گون ات، درستاں هور بیت و وارت ، و تی گندل پچ کت و وپت انت. سُهب بیت، دست و دیم شودگءَ رند، آسے روک کت و چاه لهڑ اش دات. چه درستاں جست کنگ بیت که باریں کسےءَ شکر گون انت؛ بلے هچّ کسءَ شکر گون نه ات. چو که ما درست چه ناهءِ ملکءَ په کوچگءَ روگءَ اتیں، گیشترءَ ناه و لهتےءَ ” هارگ” هم گون ات. آ سُهبءَ، ما اولی رندءَ چاه گوں هارگءَ، هنچو که “ایرانی” چاه گوں قندءَ نوش انت، وارت. هنّی ، من چه شکرءِ بازیءَ، دیر انت شکر بند کتگ و بے شکریں چاه و دانگ دانگے ناه دپءَ کنان و وراں. یاد نه انت که اولی برءَ، چاه ءِ تام گوں هارگءَ چون ات بلے زاناں که چه زهریں چاهءَ وشتر بیتگ.

Face Book: Ismail Amiri