سرمقاله هیات تحریریه روزنامه واشنگتن تایمز
نفت خام، شریان اقتصاد جهانی، به گذشته گرانقیمت اش باز می گردد. در حالی که احیای اقتصادی پرزیدنت ترامپ پول بیشتری در جیب مصرف کنندگان آمریکایی گذاشته، تلاش ها برای مهار جاه طلبی هسته ای ایران عرضه نفت را تحت تاثیر قرار داده است. آمریکایی ها ممکن است مجبور به تحمل مشکلات یک دهه قبل شوند، اما پایان دادن به رفتارهای تهدید آمیز رژیم اسلامی به بهای آن می ارزد.
با رسیدن قیمت نفت به بشکه ای ۷۵ تا ۸۵ دلار، نجوای نفت یکصد دلاری بلندتر شنیده می شود. این رشد آرام قیمت نفت در پمپ بنزین ها خود را نشان داده است. بنزین امروز با دو دلار و نود سنت در هر گالن، ۶ سنت گرانتر از ماه پیش و ۳۶ سنت گرانتر از سال پیش است. البته تا قیمت چهار دلار و یازده سنتی سال ۲۰۰۸ هنوز فاصله دارد. اما مردم در ایالت های با مالیات بالا مانند کالیفرنیا اکنون حدود سه دلار و هفتاد و هفت سنت می پردازند.
در آستانه تحریم های نفتی و بانکی آمریکا علیه ایران که از ۱۳ آبان اعمال می شود، صادرات نفت ایران نزدیک به ۳۵ درصد افت کرده است که حدود یک و نیم میلیون بشکه در روز می شود.
عربستان سعودی وعده داده است برای جبران هر گونه کمبود، روزانه بیش از یک میلیون بشکه نفت به بازار اضافه کند. اگر نفت کافی به بازار عرضه نشود، ثبات بازار به سرعت از بین می رود. توافق های جدید تجاری پرزیدنت ترامپ با مکزیک و کانادا به رشد اقتصادی آمریکا سرعت بیشتری خواهد داد.
کارشناسان انرژی معتقدند در چنین بازار پر تقاضایی احتمال رسیدن قیمت نفت به ۱۰۰ دلار زیاد است.
پرزیدنت ترامپ باید به آل سعود وظیفه شان را در خنثی کردن اهرم فشار ملاها بر بازار نفت یادآوری کند.
برای افزایش قیمت نفت نیازی به جنگ نیست، ایران با لفاظی هایش قیمت نفت را بالا می برد. این یعنی مصرف کننده آمریکایی باید پول بیشتری برای سوخت بپردازد.
انقلاب ایران در چهل سالگی است و آمریکایی ها بهای جانی و مالی بسیاری را در اثر تروریسم و آشوبگری ملاها پرداخته اند. بریتانیا، فرانسه و آلمان هم چنین وضعی را تجربه کرده اند. آن ها از این که فرصت های تجارتی با جمهوری اسلامی را از دست داده اند، خشمگین اند. آن که صلح را گرامی می دارد باید حاضر به پرداخت هزینه برای مجبور کردن ایران به فرود آوردن شمشیر هسته ای اش در گاو آهن باشد.
