تبعیض درون تک تک ما لانه کرده ؛ انگار همه ما الوده به تبعیض شدیم ؛ برای انکه نه به تبعیض بگوییم ، باید اول از سلاخی عمیق خودمان شروع کنیم ؛ باید تبعیض هایی که به نفع خودمان است را اول نقد کنیم ؛ تا امکان نقد همه تبعیضات فراهم اید ؛ من استاد دانشگاه ، اگر فرزندم سهمیه داشت ، چطور می توانم از عدالت دفاع کنم ، چطور می توانم بگویم که تبعیض علیه اقشار بی صدا را بردارید ؛ در سنندج ، وقتی دانشجوی کرد به من گفت ، صدای تو هم از جای گرم در می اید ؛ دیدم راست می گوید ، من استاد تهران نشین ، منی که فرزندم می تواند سهمیه داشته باشد چون فرزند من است ؛ صدایم از جای گرم در می اید ، برای اینکه بخواهم ، صدایم از کلاس های سرد مدارس بانه و مریوان دربیاید ، اول باید خودم را نقد کنم و شرایط خودم را ؛ من یکی منتقد سهمیه خودم و فرزندم در کنکور سراسری هستم ، و اعلام می کنم ، به همه همکارانم ، به نام عدالت ، بیایید ، برای حال بهتر مردممان ، همه با هم ، نه بگوییم به سهمیه هیات علمی ، انگاه به هر تبعیضی میتوانیم نه بگوییم ؛ انگاه که از خودمان شروع کردیم .