خامنه ای خود را رهبر هان اسلام تصور میکند، اما رژیمش، در حالی که چین، بزرگترین خریدار نفت ایران، صدها هزار شهروند مسلمانخود را سرکوب و زندانی میکند، کاملاً ساکت مانده است

روایت اردوگاه های بازداشت اویغورها بدست چینی ها

یک مادر جوان اویغور می گوید که در یکی از اردوگاه های “بازآموزی” چین در استان خودمختار ژین جیانگ، شکنجه شده و در شرایطی بی رحمانه قرار گرفته است. وزارت امور خارجه ایالات متحده می گوید چین از آوریل ۲۰۱۷، بین ۸۰۰ هزار تا احتمالا ۲ میلیون مسلمان را به این اردوگاه ها فرستاده است.

روایت اردوگاه های بازداشت اویغورها بدست چینی ها

یک مادر جوان اویغور می گوید که در یکی از اردوگاه های “بازآموزی” چین در استان خودمختار ژین جیانگ، شکنجه شده و در شرایطی بی رحمانه قرار گرفته است. وزارت امور خارجه ایالات متحده می گوید چین از آوریل ۲۰۱۷، بین ۸۰۰ هزار تا احتمالا ۲ میلیون مسلمان را به این اردوگاه ها فرستاده است.

در جلسه ای در روز ۲۶ نوامبر در National Press Club در واشنگتن، “میریگل تورسون” خاطرات وحشتناکش را از اوایل امسال در یکی از اردوگاه های چین به یاد می آورد. به او دارو خورانده شد و روزها بدون ساعتی برای خواب، درحالیکه به یک صندلی بسته شده بود و با برق به او شوک وارد می شد، از او بازجویی می شد. این دفعه سومی بود که او از سال ۲۰۱۵ به این اردوگاه ها فرستاده می شد. “تورسون” به خبرنگاران گفت که بازجویانش به او می گفتند: ” اویغور بودن جرم است.”

“تورسون” در سال ۲۰۱۵ اولین بار بازداشت شد و برای مدت ۳ ماه از سه قلوهای نوزادش جدا شد. این اتفاق زمانی افتاد که او پس از مدتی زندگی، تحصیل و ازدواج در مصر، تازه به چین آمده بود تا خانواده اش فرزندان تازه به دنیا آمده اش را ببینند. وقتی که بالاخره از بازداشت آزاد شد، یکی از سه قلوهایش مرده بود و دو تای دیگر بشدت بیمار بودند، تاجاییکه با لوله به آنها غذا داده می شد و تحت عمل جراحی قرار گرفتند.

“تورسون” ۲۹ ساله می گوید علیرغم اینکه هرگز دست به هیچ گونه فعالیت سیاسی نزده بود بارها درباره زندگی اش در مصر از او بازجویی شد. بنابر گزارش ها، مقامات چینی تنها بخاطر اینکه او می توانست به زبانهای خارجی صحبت کند، به او مظنون بودند.

او بار دیگر در سال ۲۰۱۷ به اردوگاه فرستاده شد، به گفته وی، بار سوم که به در ژانویه ۲۰۱۸ به اردوگاه فرستاده شد، سخت ترین تجربه اش بود. در جلسه روز ۲۶ نوامبر، خاطرات او از آن روزها توسط یک مترجم خوانده شد. او سه ماه را با ۶۷ زن دیگر در یک سلول در حبس گذراند. این سلول آنقدر کوچک بود که او و سایر زندانی ها مجبور بودند در شیفت های دو ساعتی جای خود را برای خواب و ایستادن با یکدیگر عوض کنند. خوراکشان کم بود و به آنها داروها و مایعاتی داده می شد که باعث خونریزی شان می شد.

“تورسون” می گوید در سه ماهی که آنجا بود ۹ تن از زنان زندانی جان سپردند. او می گوید که ترجیح می داد بمیرد تا در آن شرایط غیرقابل تحمل زندگی کند و حتی یکبار به نگهبانانش التماس کرده بود که او را بکشند. او می گوید که هرگز فکر نمی کرد از سلول شماره ۲۱۰ زنده بیرون بیاید.

“تورسون” در ماه آوریل مشمول عفو شد و به مصر بازگشت و از انجا با کمک مقامات آمریکایی توانست با فرزندانش به ایالات متحده بیاید. او که اکنون در ایالت ویرجینیا زندگی می کند کابوس آن روزها رهایش نمی کند و می گوید: “با اینکه به من گفته شده اینجا امنیت خواهم داشت، هنوز می ترسم که روزی پلیس چین در خانه ام را بزند، مرا ببرد و بکشد.”

“تورسون” می گوید علیرغم تهدیدات علیه خانواده اش که هنوز در استان خودمختار ژین جیانگ زندگی می کنند، ” شجاعت به خرج دادم و تصمیم گرفتم درباره اردوگاه های مخفی کار اجباری در چین به دنیا بگویم.”

محکومیت جهانی

همزمان با جلسه روز ۲۶ نوامبر، ۲۷۸ پژوهشگر و استاد دانشگاه از ۲۶ کشور از جمله ترکیه، قزاقستان و مالزی، بیانیه مشترکی را صادر کردند و در آن حبس گسترده اویغورها، قزاق ها، قرقیزها و سایر اقلیت های ترک را توسط چین که آنها را مجبور به ترک زبان مادری، اعتقادات مذهبی و شیوه های فرهنگی شان می کند، محکوم کردند.

آنها از رهبران چین خواستند تا اردوگاه های “بازآموزی” را تعطیل کنند و دست از آزار و اذیت خانواده های اویغور هایی که در خارج از چین بسر می برند، بردارند. آنها از کشورهای دیگر خواستند تا مقامات چینی را تحریم کرده و فرایند اعطای پناهندگی به اقلیت مسلمانی که از چین فرار می کنند را تسریع بخشند.

چین با دفاع از سیاست حبس دسته جمعی [اویغورها] اعلام کرده است که این کار بخشی حیاتی از تلاش های ضدتروریسم است. گروه پژوهشگران و استادان دانشگاه ضمن رد این ادعا گفته اند که اگر جامعه بین المللی به آنچه امروز در [استان خودمختار ژین جیانگ] اتفاق می افتد توجهی نکند، احتمال آن می رود که شاهد تکرار آن در سایر کشورهای دیکتاتوری باشیم که از برچسب ” تروریست” استفاده می کنند.