مایک پمئو وزیر خارجه امریکا نیز اظهار داشته است تا برای مقابله با سیاستهای مخرب ایران در منطقه، تلاش در انزوای بین المللی ایران را در این کنفرانس دنبال میکند. وی در روزهای اخیر نیز از ایجاد یک پیمان نظامی علیه سیاستهای هژمونی طلبانه ایران در منطقه سخن گفته است.
از روزی که زمان و مکان برقراری کنفرانس فوریه لهستان اعلام شده است، جملگی نیروهای برانداز ایران(باستثنای چند جریان) مخالفت شان را با این کنفرانس اعلام کرده اند. تو گویی که رژیم جمهوری اسلامی برای نیروهای برانداز نوع واکنش ها به کنفرانس را هدایت میکند. نیروهای برانداز از زوایای مختلف در برابر کنفرانس فوریه لهستان موضعگیری کرده اند. از اینکه «دعوت» به کنفرانس نشده اند تا «ترس» از فراهم شدن شرایط بین المللی برای یک جنگ با رژِیم جمهوری اسلامی ایران، تا «این مردم ایران» هستند که برای آینده شان تصمیم میگیرند، تا «مخالفت با امریکا» از زاویه دیدگاه چپ، و . . .واکنش ها و مخالفت های سریع نیروهای برانداز با کنفرانس فوریه لهستان نشان از آن دارد که رژیم جمهوری اسلامی ایران در ترغیب سیاستهای اش در بین مخالفان برانداز بسیار موفق است و توانسته تا در این مرحله حساس که متحمل بیشترین فشارهای بین المللی میباشد، آنها را در پشت سر خود داشته باشد.
در این برهه از زمان تنها آرزو و اولویت رژیم جمهوری اسلامی ایران این است تا نیروهای برانداز ایران همراه با جوامع بین المللی نباشند و همسو حرکت نکنند. بدینگونه رژیم جمهوری اسلامی تبلیغات میکند که کنفرانس فوریه لهستان فاقد هرگونه پشتیبانی از مردم ایران حتی از نیروهای برانداز است. برای رژیم جمهوری اسلامی ایران در این مرحله حساس شکست کنفرانس فوریه لهستان از هر اقدامی مهمتر است، چرا که پیروزی آن میتواند بقای یا پایان نظام جمهوری اسلامی ایران را در حال رقم زدن باشد. تا حال رژِیم جمهوری اسلامی توانسته است تا بنوعی هدایت سیاستگذاری نیروهای اپوزیسیون برانداز ایران را در دست داشته باشد. برای رژیم حیاتی است تا این سیاستها برای نیروهای اپوزسیون برانداز سیاست محوری باشند:
– اتکای تنها به مبارزه مسالمت آمیز
– تنها مردم ایران باید در باره آینده شان تصمیم بگیرند
– مخالت با تحریمها
– مخالفت با جنگ
– همسو نشدن با قدرتهای جهانی
– مخالفت با انترونشن(intervention) قدرتهای جهانی
– مخالفت با سیاستهای امریکا در قبال رژیم( ایران) و منطقه
این سیاستها در بیشتر موارد با پوشش شعارهای ایراندوستی، حمایت از مردم تنگدست ایران، دفاع از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی، دفاع از دمکراسی، مخالفت با هرگونه مبارزه غیرمسالمت آمیز تبلیغ و ترویج میشوند. این سیاستها حتی اگر از سوی «نیروهای برانداز» اتخاذ شوند، همان سیاستهای رژیم جمهوری اسلامی هستند. رژیم جمهوری اسلامی نه تنها از آنها احساس خطر نمیکند بلکه خوشایند است. تا حال، گویی این رژیم جمهوری اسلامی ایران است که برای «نیروهای برانداز» تعیین سیاست میکند و شوربختانه «نیروهای برانداز» علیرغم میل شان که پایان نظام جمهوری اسلامی در ایران باشد، در شرایط تعیین کننده به یاری رژیم شتافته اند. مخالفت با کنفرانس فوریه لهستان از سوی «نیروهای برانداز» یک یاری و همسویی تمام درعمل با رژیم جمهوری اسلامی ایران است.
و نکته دیگر اینکه، جوامع بین المللی و کشورهایی که رژیم جمهوری اسلامی ایران را یک خطر بالقوه برای صلح و امنیت در خاورمیانه ارزیابی میکنند، سیاستهایشان را منوط به رضایت «نیروهای برانداز ایران» ترسیم نمیکنند، حتی اگر جنگی پیش بیاید. کنفرانس فوریه لهستان در چارچوب «انزوای بین المللی ایران» برای تامین صلح و امنیت در خاورمیانه، باز داشتن ایران از دستیابی به سلاح هسته ای، مخالفت با توسعه موشکهای بالیستک، مخالفت با سیاستهای مداخله گرایانه ایران در کشورهای منطقه ، مخالفت با سیاستهای توسعه طلبانه ایران با ایجاد یک پیمان نظامی قدرتمند منطقه ای/ فرامنطقه ای و نیز در کنار آن حمایت از مردم ایران برای داشتن حقوق دمکراتیک و دمکراسی است.
عبدالله بلوچ – لـنـدن
جمعه ۱۹ بهمن ۱۳۹۷ / 08-02-2019
