جنایت در حق زبان بلوچی

با توجه به سیاست های تبعیض آمیز و غیرانسانی دولت های حاکم در ایران در طول یک قرن اخیر علیه #زبان ، #هویت و#فرهنگ سایر ملیت ها، می توان نتیجه گرفت اقدامات حکومت های ایران در این باره هیچ گونه توجیه حقوقی و اخلاقی نداشته و نقض آشکار #حقوق_بشر می باشد. همچنین این توجیهات مورد پذیرش نیست که با طرح مسائل امنیتی و به بهانه حفظ #تمامیت_ارضی میلیون ها نفر از شهروندان غیر فارس زبان را که اکثریت جمعیت ایران را تشکیل می دهند، از#حق_تحصیل و #آموزش به زبان مادری خود محروم کرد.

برای پی بردن به جنایت علیه #زبان_بلوچی این جملات را از مقالات علمی دو دانشمند غربی ببینید:

۱- پروفسور برایان سپونر (از دپارتمان مردم شناسی دانشگاہ پنسیلوانیا):
“زمانی که نرخ سوادآموزی و رشد ادبیات در منطقه افزايش يافته است این رشد در زبان بلوچی شکل نگرفته است. سواد آموزی گویندگان زبان #بلوچی به بلوچی نبودہ بلکه به اردو در پاكستان و #فارسی در افغانستان و ایران انجام می شدہ است. هنوز این معضل وجود دارد که نوشته ها و مكاتبات بايد به فارسی یا اردو باشد.”

٢-پروفسور كارینا جهانی (از دپارتمان زبانشناسی دانشگاہ اوپسالای سوئد):
“سیاست ھای فرھنگی و زبانی پادشاهی پهلوی به سوی یکسان سازی و مرکزگرایی مطلق بود و هرگونه مطالبه ای كه مسائل فرهنگی، زبانی و آداب و رسوم را مطرح میکرد به عنوان #اپوزیسیون و تهدیدی برای #امنیت_ملی تلقی میشد. پس از پهلوی در قانون اساسی #جمهوری_اسلامی حق آموزش به زبان مادری، داشتن روزنامه و رسانه به زبان محلی، تأمین شرایط تحصیل زبان مادری در مدارس به صراحت آمده است. امّا در عمل چنین چیزی به وقوع نپیوسته است.”