مخالفت با طرح تقسیم استان سیستان و بلوچستان
✍🏻محمد شهدادزهی
️آیا مساحت کم جغرافیایی باعث توسعه پایدار و پیشرفت می شود؟!
کسانی چون آقای شهریاری نماینده اصولگرای زاهدان و آقای موهبتی استاندار سیستان و بلوچستان که طرفدار طرح تقسیم استان سیستان و بلوچستان هستند به ظاهر استدلال می کنند که استان بخاطر مساحت زیادش از توسعه عقب افتاده و بودجه آن ناکافی است و در صورت تقسیم استان به مرزهای جغرافیایی کوچک تر حتما توسعه پایدار و نرخ تورم و بیکاری پائین خواهد آمد.
اما بعضی از کارشناسان می گویند این استدلال نادرست است چرا که تقسیم جغرافیا در برخی از مناطق کشورمان ایران خلاف این مدعا را به اثبات می رساند که به یک نمونه اشاره می کنیم:
استان کهگیلویه و بویر احمد هم از نظر جمعیت و هم مساحت از جمله کوچک ترین استانهای کشورمان است و درهر دو مورد جمعیت و مساحت دارای رتبه ۲۸ در بین سی و یک استان کشور می باشند اما با این وجود همانند استان سیستان و بلوچستان از پائین ترین شاخص های توسعه٬ بیکاری٬ مشکلات بهداشتی ، آمار بالای مرگ و میر برخوردار است و همیشه در بین آمارها هم ردیف استان سیستان و بلوچستان به عنوان محروم ترین استان ها و کم توسعه یافته ترین ها شناخته می شود.
کهگیلویه و بویر احمد 16 هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و سیستان و بلوچستان 190 هزار کیلومتر مربع. یعنی چیزی حدود 12 برابر از سیستان و بلوچستان کوچک تر است.
حال سوال این است که اگر مساحت کم جغرافیایی و نزدیکی به مرکز استان می توانست از دلایل توسعه باشد باید کهگیلویه و بویر احمد جزو توسعه یافته ترین استان های کشور می شد.
با نگاهی به وضعیت مردم بلوچ در مناطق بلوچ نشینی که در سالهای 1316 از بلوچستان با شعار عمران ، آبادانی ، گستردگی مساحت و پراکندگی جمعیت جدا شده به استانهای هرمزگان و کرمان ملحق شدند که اکنون پس از گذشت 70 سال از زمان جدایی این مناطق جزء محروم ترین و فقیر ترین بخشهای کشور هستند، بگونه ای که درشهرستانهای سیریک و بشاگرد نرخ بیکاری به بالا ۶۵ درصد رسیده است.
اما اکنون همان بخش هایی که به دلیل توسعه از پیکره سیستان و بلوچستان جدا شده اند در وضعیتی به مراتب بدتر از وضعیت کنونی استان سیستان و بلوچستان قرار دارند متاسفانه فرهنگ ، زبان و دیگر مسایل مردم آن دیار تغییر کرده است و شاخص هایی مثل فقر و بیکاری کما فی السابق به قوت خود باقی هستند.
باید به آقای شهریاری بگویم دلیل عدم توسعه استان سیستان و بلوچستان را باید در نگاه های امنیتی ، تبعیض بین مردم استان و عدم اختصاص بودجه مناسب به نیازهای استان و همچنین قرار دادن مدیرانی که جو را با نگاه های نامناسب خود به نابودی کشانده اند جست.
