صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، سه شنبه 13 اوت ضمن اعلام اینکه شعار «اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» مورد استقبال مردم قرار گرفته از این موضوع ابراز نارضایتی کرد و به گفته او «مردم دیگر برای اصلاح طلبان و اصولگرایان تره هم خرد نمی‌کنند».
صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، با اشاره به اینکه شعار «اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» بین مردم گرفته است، به خبرگزاری ایرنا گفت: «من از این بابت اصلا خوشحال نیستم. مردم دیگر برای اصلاح طلبان و اصولگرایان تره هم خرد نمی‌کنند و این همان چیزی است که مطلوب نظر براندازان بود».
او اما پیش بینی کرد که در انتخابات اسفند امسال مشارکت مردم زیر 50 درصد نخواهد بود.
زیباکلام، علت به بن بست رسیدن دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا را ناشی از ساختار سیاسی ایران دانست که در آن، بخش انتصابی نظام قسمت اعظم قدرت را در دست دارد، اغلب تصمیمات مهم را هم می‌گیرد و به کسی پاسخگو نیست ولی بخش انتخابی اختیارات محدودی دارد و پاسخگو هم هست.
او با تاکید بر بی‌اعتباری دو جناح سیاسی در ایران، دلیل آن را نبود روزنه امیدی برای پیشرفت عنوان کرد.
این تحلیلگر سیاسی اعلام کرد که رای دادن نشانه به عقب رفتن نیست و اگر یک نفر هم در سراسر ایران وجود دارد که شایسته است باید به او رای داد.
او اظهارات اخیر محمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات در نقد فراکسیون امید و دولت دوازدهم را یادآور شد و بیان کرد: «بنده در این باره توئیتی کردم که آقای خاتمی آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا و نوشتم که چرا شما این قدر دیر وارد عمل شدید؛ جالب این است که از حدود پنج هزار کامنتی که زیر این توئیت گذاشته شد مردم در 99 درصد آن هر چه ناسزا بود را نثار من و ایشان کرده بودند.»
اصلاح طلب و اصولگرا دو جناح و جریان سیاسی اصلی در بین گروه‌های داخل حکومت ایران هستند.
با پیروزی در انتخابات هفتمین دورهٔ ریاست جمهوری سال 1376 و ریاست‌جمهوری محمد خاتمی با بیش از 20 میلیون رأی اصلاح‌طلبان توانستند وارد عرصهٔ حاکمیت شوند و پس از آن اکثریت مجلس ششم و نخستین شورای شهر تهران را نیز به دست آوردند.
پایان قدرت اصلاح طلبان و قدرت گرفتن اصولگرایان از انتخابات شوراهای دوم در سال 1381 آغاز شد و سپس انتخابات مجلس هفتم در نهایت پیروزی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات نهمین دورهٔ ریاست جمهوری در سال 1384 به اوج رسید.
با انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری سال 1392 و پیروزی حسن روحانی اعتدال‌گرا که نامزد مورد حمایت اصلاح طلبان نیز بود دوباره اصلاح طلبان به قدرت آمدند.
اصلاح طلبان در ایران، رسیدن به یک جامعه مدنی و قانون‌مدار، دستیابی به مردم سالاری دینی، آزادی، عقل سالاری، دوری از تحجر و توجه ویژه به نیازها و مشکلات جوانان و مردم سالاری دینی بر اساس اصالت حاکمیت مردم، گسترش مشارکت سیاسی و اجتماعی مردم از طریق تشکیل نهادهای مردم، نهاد و شوراهای صنفی کارگری و حضور فزاینده این نهادها را وعده می‌دادند.
در مقابل طیف روشنفکران مذهبی در ایران که حامی تغییر ساختارهای مذهبی موجود هستند، جریاناتی بوده و هستند که مایل به حفظ وضع موجود و مخالف تغییر در ساختارها و باورهای سنتی می‌باشند. هم‌اکنون واژه اصول‌گرایی از طرف خود این افراد برای توصیف مشی فکری خود به کار می‌رود. اکثریت جریانات مذهبی و دستگاه و طبقه روحانیت عمدتاً در مجموعه اصولگرایان شناخته می‌شوند. طیف روشنفکران مذهبی، طیف اصولگرایان را متهم به «تفسیر خشونت‌آمیز و واپسگرایانه و انحرافی از دین» می‌کنند. اصولگرایان نیز طیف روشنفکران مذهبی را «اهل مسامحه بر سر ارزش‌های مذهبی» و «غرب زده» معرفی می‌کنند.
