پھرہ ءَ ، پرسی دیوانے پہ واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءَ = اے بلوچی زبان ءِ مزنیں ھستی ءَ برجم دارگ بیت

جارے شنگ بوت کہ آھنگ ءِ بلوچ لوٹ ایت ، پرسی دیوانے پہ واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءَ برجم بہ دار ایت ۔
ما ھم چہ گل ءَ بال بیت ایں کہ ماں مئی ملک ءَ بزاں پھرہ ءَ ، دیوانے پہ اے بلوچی زبان ءِ مزنیں ھستی ءَ برجم دارگ بیت ۔
گوں واجہ گلامھیدر کزوری ءَ سوڑگ ایں کرت کہ ماں اے دیوان ءَ بھر بہ زور ایں ۔ دیوان ءِ وھد ، ادارپنچ داں ھپت ءَ جار جنگ بوتگ اَت ، گڑا من ادار پنچ ءَ ھاجی ءِرند ءَ شُت آں ءُ دیم پہ دیوانجاہ ءَ رھادگ بوت ایں ۔ ھاجی راھ ءَ گوشت کہ اشتاپ مہ کن ، داں اے وھد ءَ کہ من ماں اے مُلک ءَ آں ھر وھد دیوانے برجم دارگ بوتگ دیوان اَدارے ءَ رند چہ جارجتگیں وھد ءَ بنگیج بیتگ ۔
من گوشت گڑا اے گوں اے بلوچی ربیدگ ءَ کہ بلوچ ھچبَر وتی لبز ءَ نہ وارت ھمدپ نہ اِنت ءُ اے دیوان یک بلوچی دیوانے ءُ بلوچی دیواناں باید اِنت کہ پہ وھد برجم دارگ بہ بہ اَنت ۔
ما اَدار پنچ ءُ پانزدہ دمان ءَ رس اِت ایں ، چار ایں دیوان اَنگت برجم نہ اِنت ، پیش چہ ماں بوَگ ماں دیوانجاہ ءَ جارتھتگے ایر اَت ءُ آئی ءِ سرا نمیرانیں بادپا ءِ بتے سر ئِے سھرا اَت ءُ گاجیلیں لچّھے کہ نبشتگ اَت : ” گُل اگر باغ ءَ تاکی سد برگ اِنت
عاقبت دنیا ءِ وفا مَرگ اِنت ”
ءُ ایشی ءِ چپ ءَ واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءِ نام گوں اَرب ءِ آباں نہ نبشتگ اَت ءُ ” واھدبکش بادپا بلوچ ” نبشتگ اَت ۔

دیوان ھال :
مھمدبلوچ پَھرَھی
جارے شنگ بوت کہ آھنگ ءِ بلوچ لوٹ ایت ، پرسی دیوانے پہ واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءَ برجم بہ دار ایت ۔
ما ھم چہ گل ءَ بال بیت ایں کہ ماں مئی ملک ءَ بزاں پھرہ ءَ ، دیوانے پہ اے بلوچی زبان ءِ مزنیں ھستی ءَ برجم دارگ بیت ۔
گوں واجہ گلامھیدر کزوری ءَ سوڑگ ایں کرت کہ ماں اے دیوان ءَ بھر بہ زور ایں ۔ دیوان ءِ وھد ، ادارپنچ داں ھپت ءَ جار جنگ بوتگ اَت ، گڑا من ادار پنچ ءَ ھاجی ءِرند ءَ شُت آں ءُ دیم پہ دیوانجاہ ءَ رھادگ بوت ایں ۔ ھاجی راھ ءَ گوشت کہ اشتاپ مہ کن ، داں اے وھد ءَ کہ من ماں اے مُلک ءَ آں ھر وھد دیوانے برجم دارگ بوتگ دیوان اَدارے ءَ رند چہ جارجتگیں وھد ءَ بنگیج بیتگ ۔
من گوشت گڑا اے گوں اے بلوچی ربیدگ ءَ کہ بلوچ ھچبَر وتی لبز ءَ نہ وارت ھمدپ نہ اِنت ءُ اے دیوان یک بلوچی دیوانے ءُ بلوچی دیواناں باید اِنت کہ پہ وھد برجم دارگ بہ بہ اَنت ۔
ما اَدار پنچ ءُ پانزدہ دمان ءَ رس اِت ایں ، چار ایں دیوان اَنگت برجم نہ اِنت ، پیش چہ ماں بوَگ ماں دیوانجاہ ءَ جارتھتگے ایر اَت ءُ آئی ءِ سرا نمیرانیں بادپا ءِ بتے سر ئِے سھرا اَت ءُ گاجیلیں لچّھے کہ نبشتگ اَت : ” گُل اگر باغ ءَ تاکی سد برگ اِنت
عاقبت دنیا ءِ وفا مَرگ اِنت ”
ءُ ایشی ءِ چپ ءَ واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءِ نام گوں اَرب ءِ آباں نہ نبشتگ اَت ءُ ” واھدبکش بادپا بلوچ ” نبشتگ اَت ۔
سالن ءِ ماں بیگ ءَ پیسر گوں واجہ اَبدلواھد برھانی ڈیک ایں دات کہ من اے واجہ ءَ پیسر چہ اے دیوان ءَ ھچبَر نہ دیستگ اَت ءُ اے واجہ سید ھاشمی ءِ نازک ءَ پہ پارسی رجانک ءُ تالاں کرتگ ، ھاجی ءَ گوں من پجار کنا اینت ، ءُ اے یکے چہ ھمے دیوانانی شرّیان اِنت کہ تو پیمے نہ پیمے گوں ندکاراں دُچار کپ ئے ۔
سالن ءَ کہ ماں بیت ایں چار ایں بید چہ اولی رد ءَ کہ لھتے مردم نشتگ دراھیں جاھاں ھالیگ اَنت ۔
گڑا من ھاجی ءَ گوشت : دومی رد ءَ نند ایں بلکیں واجھاں ءَ ھاسیں مھمان ھست ءُ بلوچاں گوشتگ ھموداں بہ نند کہ پاد مہ یا ئے ، گڑا ما شُت ایں ءُ دومی رد ءَ نشت ایں ۔
ھبر لُکّ ۔
دیوان اَدار شش ءَ رند بنگیج بوت دیوان ءِ جارچین واجہ نادری اَت کہ وَتگُش ءِ جارچین اَت ءُ زبردستیں جارچینے اَت ءُ بلوچی زبان ءَ ھم سوھو ءُ زانتکار اَت ءُ دیوان ءَ ھم پہ پھتگی دیم ءَ بران اَت ۔
دیوان ءَ واجہ اَبدلوھاب ایرانژاد گوں مھمانانی وشّ آتک گوشگ ءَ بنگیج کرت ۔
گوشگیگ اِنت کہ واجہ بادپا ءِ کھول دیوان ءِ ھاسیں مھمان اَت اَنت ءُ واجہ ڈاکٹر “امینی فرد “پھرہ ءِ جھگیر دیوان ءَ ساڑی اَت ۔
چہ اَبدالوھاب ایرانژاد ءَ رند ھاجی گلامھیدر کزوری تلّو ءِ سر ءَ رپت ءُ دراجکشیں زندھالی گوں بْرھدار ءُ تامداریں رمے ءَ چہ واجہ واھد بکش بادپا بلوچ ءَ ونت کہ دیوان ءَ باز دوست بوت ءُ دیوان گوں ترندیں ءُ دراجکشیں چاپاں وتی رزامندی ءَ چہ واجہ ءِ نبشتانک ءَ پیش داشت ۔
چہ ھاجی کزوری ءَ رند واجہ اَبدلھمید ایرانژاد تلّو ءِ سر ءَ شُت ءُ جاکو ئِے دیم گپت ءُ لھتے چہ وتی یات ءُ نند ءُ نیاداں گوں واجہ بادپا بلوچ ءَ پہ دیوان ءَ گوشت ءُ واجہ ءِ ستا ءُ ساڑا ئِے کرت ءُ گوشت ئِے کہ واجہ پہ بلوچ راج ءَ مزنیں ھستی یے بوتگ ءُ دلیریں ءُ ھک گوشیں مردے بوتگ ۔
رند چہ واجہ اَبدالھمید ایرانژاد ءَ واجہ ھالد بادپا تلّو ءِ سر ءَ شُت ءُ وتی موتکی شرّیں ءُ پُربزانتیں پربندے وانت ءُ دیوان ءَ باز دوست بوت ءُ گوں وتی چاپاں واجہ اِش دلبڈی دات ءُ وتی رزا اِش جار جت ۔
گوشگیگ اِنت کہ واجہ ھالد بادپا نمیرانیں واجہ واھدبکش بادپا بلوچ ءِ زامات اِنت ۔
چہ واجہ ھالد بادپا ءَ رند واجہ امیر کلمتی آتک ءُ وتی نبشتگیں اِنگریزی نبشتانکے وانت کہ وانگ ءَ ھم شرّ وانت کت ئِے نہ کت ۔
چہ واجہ کلمتی ءَ رند واجہ اَبدلواھد برھانی تلّو ءِ سر ءَ لوٹگ بوت ءُ اے واجہ گوں دیوان ءِ چاپاں چہ تلّو ءَ بالاد بوت ءُ جاکو ءِ دیم ءَ اوشتات ءُ ھبر ءَ گلائیش بوت ءُ پیش چہ ھر چیز ءَ گوشگ لوٹ آں کہ واجہ برھانی سید ھاشمی ءِ نازک ءِ رجانکار اِنت ءُ واجہ بادپا بلوچ ءِ سنگت بوتگ ءُ واجہ بادپا بلوچ ءَ گوں مھمود دولت آبادی ءَ پجّار کناینتگ ءُ واجہ بادپا بلوچ ءُ واجہ مھمود دولت آبادی ءِدرمیان ءَ ربّال بوتگ ءُ اے دوئیں وجھانی کُلھاں پہ یک دگرءَ رسینتگ ۔ اے ھم گوشگیگ اِنت کہ واجہ پہ پارسی گشتانک دات ءُ گوں دیوان ءِ چاپاں چہ تلّو ءَ ایر کپت ۔
رَند چہ اَبدالواھد برھانی ءَ یک ورنا یے تِلّو ءِ سر ءَ رپت ، منی گمان ءَ نام ئِے ” ابرو فراخ ” اَت ءُ گوں جزبہ ھبر ءَ لَگّ اِت ءُ اے لوٹ ءَ ئِے دیم ءَ آورت کہ بلوچ راج چہ سرکار ءَ لوٹ ایت کہ بلوچی زبان ءَ ماں بنگیجی وانگجاھاں بہ وانین ایت ، بلے اے وھد ءَ بازینے چہ دیوان ءِ مردم پہ نماز ءَ شُتگ اَت اَنت ءُ گوں آیانی پچترّگ ءَ واجہ ڈاکٹر “امینی فرد ” پھرہ ءِ جھگیر ءُ بلوچستان ءِ جھگیرانی مُچّی ءِ سرمستر ھم پچ ترّ اِت گڑا واجہ ءَ پہ دوبر وتی لوٹ پہ پارسی زبان ءَ گوشت ءُ اے ھم گوشت ئِے کہ تُرک ءُکُرد راج ءَ اے ھکّ دیگ بوتگ ءُ اے ھکّے کہ بُنُکی رھبند ھم ایشی ءَ مَنّ اِتگ ءُ چہ واجہ ” امینی فرد ءَ لوٹ اِت ئِے کہ اے بلوچ راج ءِ ھکّ ءَ رندگیری بہ کنت ءُ اے ھم گوشت ئِے کہ اے لوٹ ءَ پہ پارسی گوش آں کہ سرکار ءِ جھگیراں پہ شرّی سرپد بہ بہ اَنت ءُ اے مئی ھکّ اِنت ءُ ما ایشی ءَ لوٹوک ایں کہ دیوان ھم گوں ترندیں ءُ دراجکشّیں چاپاں آئی ءَ ھمراھداری اِش کرت ۔
رَند چہ ” اَبرو فراخ ” ءَ واجہ گلجان تلّو ءِ سر ءَ شُت ءُ لچّھے پہ دیوان ءَ ونت ئِے کہ دیوان ءَ دوست بوت ءُ گوں چاپ وتی رزا اِش جار جت ۔
چہ گلجان ءَ رند واجہ ڈاکٹر ایوب ایرانژاد چہ تلّو ءَ سر کپت ءُ وتی پربندے پہ دیوان ءَ پہ اِشتاپی ونت ءُ دیوان ءَ ھم دوست بوت پربند باز تامدار ءُ پر بزانتیں پربندے اَت ءُ چہ راج ءَ لوٹ اِت ئِے کہ دیم ءَ پہ زانت ءُ زانگ ءَ بہ گردین ایت کہ اے دراھیں اڑانی گیشینوک اِنت ۔
چہ ڈاکٹر ایوب ایرانژاد ءَ رند اڑ کرتگیں لُکّیں تامرے واجہ بادپا بلوچ ءِ بارو ءَ پیش دارگ بوت ۔
چہ تامر ءِ پیش دارگ ءَ رند ڈاکٹر راھلہ بادپا بلوچ واجہ بادپا بلوچ ءِ جَنِک کہ پہ مردی لانک بستگ کہ اَباجان ءِ پشکپتگیں کاراں دیم ءَ بہ بارت تلّو ءَ سر کپت ءُ اے وھد ءَ دیوان درست ھاموش بوت داں اے بلوچ راج ءِ بانڑی وتی گشتانک ءَ بہ دنت ۔ بی بی ءَ گُشتانک بنگیج کرت ءُ گوشت ئِے کہ اَباجان ءَ مارا وانینت ءُ ما ڈاکٹر بوت ایں ، ماں یک اَنچیں چاگردے ءَ کہ ماں آ چاگرد ءَ زالبولانی وانگ شرّ زانگ نہ بوت ءُ یک پَلّے اَت ءُ منی اباجان اَنچیں رژناپکریں مردمے اَت کہ مارا ھچّ وانگی ءِ وانگ ءِ مَکَن نہ کرت ءُ ھچبر نہ گوشت ئِے کہ اے وانگی ءَ مہ وان کہ پہ ترا شَرّ نہ اِنت یاں تو ایشی ءَ سرپد نہ بہ ئے یاں گوں تئی اُمر ءَ ھم دپ نہ اِنت اباجان ءَ کساس پنچ ھزار وانگی ھست اَت ءُ ھچ یکے ءِ وانگ ءِ پہ ما مکن نہ کرتگ اَت ءُ مارا گوشتگ ئِے کہ تیوَگ شمئے وانگ ءُ مھندس ءُ ڈاکٹر بیگ منی مراد نہ اِنت شما باید اِنت کہ ماں چاگرد ءَ بھر بہ زور اِت ءُ اباجان ءِ واھگ اے بوتگ کہ بلوچی زبان ماں وانگجاھاں وانینگ بہ بیت ءُ مارا سر ءُ سوج ئِے کرتگ کہ بلوچی ءَ پہ شرّی سرپد بہ بہ اِت ءُ گالاں پہ شرّی بہ کشّ اِت ءُ چہ دری گالانی کارمرزی ءَ ھم بہ پھریز اِت ۔ بلے اے ھم گوشتگ ئِے کہ دری زباناں پہ شرّی بہ زان اِت ۔
چہ ڈاکٹر راھلہ ءَ رند واجہ ڈاکٹر ” امینی فرد ” تلّو ءَ سرکپت ءُ وتی گپ گوں لچّھے چہ نمیرانیں سید ھاشمی ءَ بنگیج کرت ءُ رند چہ لچّہ ءَ پہ پارسی وتی گشتانک ئِے دیم ءَ برت ءُ گوشت ئِے کہ من ھم گوں شما تپاک آں کہ بلوچ ءَ بُنُکی رھبند اے ھکّ داتگ کہ زبان ئِے ماں بنگیجی وانگجاھاں وانینگ بہ بیت ءُ اگاں ھم اے ھکّ تُرک ءُ کُرد راج ءَ دیگ بوتگ اے شرّیں گپے ءُ ما وتی جُھد ءَ کن ایں کہ اے ھکّ بلوچ راج ءَ ھم دیگ بہ بیت ءُ من ھم چہ پیسر ءَ اے ھکّ رندگیری کرتگ ءُ گوں آموزش ءُ پرورش ءِ وزیر ءَ ھم گپوں کرتگ ءُ چِد ءُ پد ھم آئی ءَ پہ بُنُکی رھبند ءِ رد ءَ رندگیری کن آں ءُ واھگ اِنت کہ ماھم سوبین بہ بہ ایں ۔
چہ ڈاکٹر ” امینی فرد ” ءَ رند واجہ اَبدلوھاب ایرانژاد پہ دوبر تلّو ءَ سر کپت ءُ چہ واجہ “امینی فرد ” لبز ئِے گپت کہ پہ واجہ اَبدالواھد برھانی ءُ استاد اَبدلھمید ایرانژاد ءُ استاد آبد آسکانی ءَ کہ بلوچی زبان ءِ مزنیں ھستی اَنت ماں آیانی زند ءَ پہ آیانی مزن دارگ ءَ دیوانے گرگ بہ بیت ءُ واجہ ءَ لبز کرت کہ اے کار ءَ بہ کنت ۔
واھگ اِنت کہ اے کار بہ بیت ءُ اے شرّیں ربیتے کہ ، ایر کنگ بیت اگاں واجھاں وتی لبز ءَ مہ ور اَنت ۔
ءُ واھگ اِنت کہ پہ مردی بہ اوشت اَنتءُ وتی بلوچیت ءَ پیش بہ دار اَنت ۔
اَنچُش بات ۔

Source: Facebook