تد دویچ، عضو دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا و رئیس کمیته فرعی امور خاورمیانه، شمال آفریقا، و تروریسم بین‌المللی می‌گوید، آمریکا، همه همپیمانان و کسانی که تولید سلاح هسته‌ای، نقض حقوق بشر و تلاش برای گسترش تروریسم توسط حکومت ایران را بر نمی تابند، مسئولیت دارند که از صلح در منطقه و کسانی که برای حقوق بشر می‌کوشند پشتیبانی کنند و در برابر ستم رژیم ایران بایستند.
آقای دویچ در گفتگوی اختصاصی با گابریله برباتی، از بخش فارسی صدای آمریکا که روز پنجشنبه ۲ آبان پخش شد، ضمن ابراز ناراحتی از وضعیت کردها در سوریه گفت اکنون وقت آن است که بر جلوگیری از گسترش نفوذ روسیه در منطقه و مقابله با تهدید های ایران تمرکز شود.
متن کامل این گفت‌و‌گو را در زیر بخوانید:
پرسش: آقای دویچ، از گفت‌وگویتان با صدای آمریکا بسیار سپاسگزارم. شما مدت‌ها است که روی پرونده باب لوینسون، مأمور پیشین اف‌بی‌ای که در ایران ناپدید شده است، کار کرده‌اید. وزیر خارجه ایران گفته است که ایران فهرستی از ایرانیانی که در بازداشت ایالات متحده به سر می‌برند را ارائه داده است. آیا می‌توانید دریافت چنین فهرستی توسط ایالات متحده را تایید کنید؟ و آیا به باور شما یک مبادله رسمی یا غیررسمی زندانیان دارد اتفاق می‌افتد؟
دویچ: من هنوز نمی‌توانم صحت این خبر را تایید کنم. اما من هم این خبر را دیده‌ام و اکنون که به واشنگتن بازگشته‌ام مشتاقانه منتظر دریافت اطلاعات بیشتر در این زمینه هستم. اما نکته مهم این است که دولت ایران باید عمل کند و دیگر نباید به آن رژیم اجازه داده شود که این آمریکایی‌ها را به صورت خودسرانه بازداشت کند. این موضوعی است که من از زمانی که به این جا آمده‌ام برای آن تلاش کرده‌ام. باب لوینسون – کسی که مدت اسارت او بیش از هر گروگان آمریکایی دیگر در تاریخ است – بیش از یک دهه از خانواده‌اش دور بوده است. در تمام این مدت دولت ایران پیشنهاد کمک داده و با این وجود برای بازگرداندن او به میهن هیچ کاری نکرده است. من این خبر را دیده‌ام و امیدوارم این خبر حقیقت داشته باشد. من فکر می‌کنم که در این‌جا هم دولت ایران مسئول است، و هم دولت ایالات متحده مسئولیت دارد که فشار را بر دولت ایران ادامه دهد و از این فشار باید برای کمک به بازگرداندن این آمریکایی‌ها به میهن، استفاده شود.
پرسش: آیا به نظر شما، در برهه حساس کنونی، مبادله زندانیان امکان‌پذیر است؟
باب لوینسون بیش از یک دهه از خانواده‌اش دور بوده است. در تمام این مدت دولت ایران پیشنهاد کمک داده و با این وجود برای بازگرداندن او به میهن هیچ کاری نکرده است.– تد دویچ
دویچ: من فکر می‌کنم هر مسیری که ممکن است به آزادی این شهروندان آمریکایی که به طور خودسرانه دستگیر شده‌اند بیانجامد، باید آزموده شود. من نمی‌‌دانم که در این زمان چه چیزی امکان‌پذیر است. اما نمی‌توانیم از فشار اعمال شده برای برداشتن گام‌های لازم جهت بازگرداندن همه این افراد، به ویژه باب لوینسون که اهل حوزه انتخاباتی من در فلوریدا است، به خاک میهن بکاهیم.
پرسش: اجازه دهید درباره تحولات شمال سوریه صحبت کنیم. ما شاهد ابراز خشم کردها در شهر قامشلی نسبت به خودروهای نظامی آمریکایی که سوریه را به مقصد عراق ترک می‌کنند، هستیم. همچنین تصاویری از کردهایی که بر اثر انفجار بمب‌های فسفری زخمی شده‌اند، منتشر شده است. همزمان می‌بینیم که دولت ایالات متحده می‌گوید که تعدادی از نیروهایش را برای مدت محدودی در اطراف تأسیسات نفتی سوریه مستقر می‌کند. برداشت شما از این تحولات چیست؟
پاسخ: مشاهده آن تصاویر بسیار ناراحت‌کننده است. به همین خاطر بود که مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت آرا اقدام دولت و رئیس‌جمهوری ایالات متحده در خروج نیروهای‌مان از سوریه و قرار دادن کردها در وضعیتی که اکنون شاهدش هستیم، را رد کرد. مجلس سنا نیز این موضوع را به رای خواهد گذاشت. اما مسئله بسیار ناامیدکننده، مشاهده وضعیت کردهایی است که در مبارزه با داعش، دلاورانه در کنار ایالات متحده ایستادند. آنها یک هم‌پیمان بسیار مهم بودند و این طرز برخورد با کردها، شایسته نبود. در نتیجه، تمرکز ما این‌جا در واشنگتن بر یافتن راه‌هایی جهت کمک به ایمن نگاه داشتن کردها و ایستادگی در برابر همه تلاش‌های جاری – تلاش‌هایی که به خشونت‌هایی که شرح دادید انجامیده است – ادامه می‌یابد.
پرسش: یکی از نتایج این تهاجم این بود که حالا نیروهای روسیه و ارتش سوریه به برخی مناطق که مدت‌ها از کنترل‌شان خارج بود، دسترسی پیدا کرده‌اند. ما می‌دانیم که شبه‌نظامیان ایرانی از نیروهای رژیم سوریه حمایت می‌کنند. آیا شما نسبت به محکم‌تر شدن جای پای نیروهای ایران در سوریه نگران هستید؟
پاسخ: بله، قطعاً! من نگران تصمیمی هستم که در نتیجه آن نه تنها به کردها پشت شده است، بلکه احتمال افزایش نقش روسیه، قدرت بیشتر اسد و ترکیه، و مشخصا ایران بیشتر شده است. هدف حکومت ایران در سوریه روشن بوده است و حمایت آن رژیم از تروریسم در سوریه آسیب فراوانی به مردم سوریه رسانده است. هدف غایی آن دولت و رژیم، گسترش این نفوذ و تروریسم در سراسر منطقه است. این همان چیزی است که ما باید سخت بکوشیم تا مطمئن شویم اتفاق نخواهد افتاد و اکنون، پس از اتخاذ این تصمیم، بر آن تمرکز کرده‌ایم.
پرسش: به نظر شما، به عنوان یک نماینده کنگره، آیا ایالات متحده می‌تواند بدون حفظ دست‌کم یک مسیر تعامل یا راه‌حل دیپلماتیک، به حضور نظامی‌اش در خاورمیانه پایان دهد و از آن منطقه خارج شود؟ آیا ایالات متحده و خاورمیانه از پس هزینه چنین تصمیمی برمی‌آیند؟
دویچ: نه. در واقع، به رغم برخی اظهاراتی که از کاخ سفید شنیده می‌شود، ایالات متحده به هیچ‌وجه سراسر منطقه و خاورمیانه را ترک نمی‌کند. بلکه برعکس، شمار نیروهای آمریکایی که وارد منطقه شده‌اند افزایش یافته است. باید این نکته را به خاطر بسپاریم که وقتی ما اظهاراتی را درباره پایان دادن به همه جنگ‌ها و آوردن همه نیروها به خانه می‌شنویم، باید بدانیم که چنان‌چه خواهان در دست داشتن رهبری دیپلماتیک هستیم، این موضوع باید برای همپیمانان ما در منطقه روشن شود که ما با آنها برای رویارویی با چالش‌های واقعی فراروری‌شان، از جمله بازگشت احتمالی داعش، همکاری می‌کنیم. پس روشن کردن این موضوع که ما باید به عنوان یک رهبر نقش بسیار مهمی را در منطقه ایفا کنیم، برای ما بسیار مهم است.
پرسش: ولی حضور نیروهای بیشتر در عربستان سعودی و نیروهای کمتر در سوریه، بار میدانی و دیپلماتیک متفاوتی در منطقه دارد.
همه ما مسئولیت داریم از صلح در منطقه و کسانی که برای حقوق بشر می‌کوشند پشتیبانی کنیم و در برابر ستم رژیم ایران بایستیم.– تد دویچ
دویچ: بله. در این مورد تردیدی وجود ندارد. و تصمیمی که پرزیدنت برای خروج همه نیروها گرفت، همان گونه که درباره آن صحبت کردیم، دقیقا پیام نادرستی را می‌فرستد و به چالش های چشمگیر در سراسر سوریه و خاورمیانه منجر می‌شود. به همین خاطر است که شما شاهد اقدام کنگره نه تنها در عدم تایید این اقدام، بلکه همچنین در زمینه افزایش فشار، هستید. کنگره همچنین این مطلب را روشن کرده که آن گروه از ما [قانون‌گذاران] که منطقه را به دقت زیر نظر داریم، می‌دانیم که [آمریکا] باید در آن جا حضور داشته باشد. این امر مستلزم داشتن یک نیروی نظامی بزرگ نیست. اما در عین حال به معنای محافظت صِرف از میدان‌های نفتی هم نیست و محافظت از همپیمانانمان و ایستادن در کنار کسانی که در کنار ما ایستادند را نیز مد نظر قرار می‌دهد. این مسئله به ویژه در زمانی که رژیم تهران نیز متوجه این فرصت در منطقه شده و تهدیدهای خود را افزایش داده است، اهمیت بیشتری دارد.
پرسش: در همین رابطه، بار بعدی که رژیم ایران از اقدام تازه و یا گام بعدی خود در راستای از سر گیری برنامه هسته‌ایش خبر می‌دهد – همان‌گونه که اخیرا انجام داده است – و بعد واکنش اروپاییها و آمریکایی‌ها را بررسی کند. ایالات متحده باید چه واکنشی نشان دهد؟
دویچ: وقتی کاخ سفید و پرزیدنت درباره فشار حداکثری صحبت می‌کنند، این فشار باید در همه عرصه‌ها و به طور کامل وجود داشته باشد و به این معنا باشد که ما این کوشش‌های حکومت ایران برای ارزیابی آستانه تحمل جهان در زمینه حد پیش‌روی رژیم ایران در برنامه هسته‌ایش را برنمی‌تابیم. ما باید در کنار همپیمانانمان و در برابر این تلاش‌ها بایستیم و راه‌هایی را برای همکاری، حتی بیرون از توافق هسته‌ای، پیدا کنیم؛ راه‌هایی که به انزوای بیشتر حکومت ایران – حکومتی که موجب اختلال و نارضایتی بیشتر در منطقه می‌شود – خواهد انجامید. ما باید در این زمینه بسیار شفاف باشیم و نشان دهیم که به اتفاق همکاری می‌کنیم و نمی‌توانیم اجازه دهیم که این وضعیت ادامه یابد.
پرسش: همکاری و گفت و گو با چه کسی؟ با دولت ایران؟ یا…؟
دویچ: نه، نه، نه!! با همپیمانانمان. همان‌هایی که درک می‌کنند نمی‌توان به حکومت ایران اجازه داد این توافق‌ها را زیر پا بگذارد، و به تلاش خود برای تولید سلاح هسته‌ای ادامه دهد – اقدامی که ایالات متحده و همپیمانانمان آن را برنمی‌تابند – و نیز تلاش‌های آن حکومت برای گسترش تروریسم در منطقه، و نقض حقوق بشر، و حقوق بشر ایرانی‌ها در کشورشان را تحمل نمی‌کنند، و می‌دانند که همه ما مسئولیت داریم از صلح در منطقه و کسانی که برای حقوق بشر می‌کوشند پشتیبانی کنیم و در برابر ستم رژیم ایران بایستیم.
پرسش: پس اگر تلاش‌های بیشتری برای گفتمان سیاسی از طریق اروپاییها در این زمینه وجود نداشته باشد، تحریم‌ها به تنهایی مؤثر نخواهند بود.
دویچ: خوب، تردیدی در این زمینه وجود ندارد که وقتی تصمیم‌ها به شیوه‌ای گرفته می‌شوند که – همان طور که خودتان گفتید – به نظر می‌آید که ما در حال خروج از خاورمیانه هستیم، کار دشوارتر می‌شود. اما ما در حال ترک خاورمیانه نیستیم. تا زمانی که این مشخص باشد که رهبری ما با همپیمانانمان همراه است، این امر اهمیتی حیاتی برای موفقیت این تلاش‌ها دارد.
پرسش: بنا براین، باید تلاش‌هایی برای تغییر برداشت‌ها انجام شود؛ زیرا متاسفانه این برداشتی است که مردم دارند.
دویچ: بله، من این را درک می‌کنم. اما این وظیفه ما مقامات منتخب در واشنگتن و کنگره ایالات متحده، که اکثرمان در عدم تایید این تصمیم مبنی بر خروج نیروها رای دادیم، است که از طریق چنین مصاحبه‌هایی اطمینان یابیم که مردم منطقه و مردم ایران درک می‌کنند که ما همچنان به اهمیت حمایت از همپیمانانمان و کسانی که حقوق انسانی‌شان، چه از سوی رژیم ایران و چه توسط دیگران در خاورمیانه، نقض شده است، واقفیم.
پرسش: و اما پرسش آخر. شاید کاملا تصادفی باشد، اما پرزیدنت اردوغان همین حالا اعلام کرد که ممکن است ترکیه برای دستیابی به جنگ‌افزارهای هسته‌ای تلاش کند. این موضوع برای آمریکایی‌ها در این جا و ایرانی‌ها در ایران چه معنایی دارد؟
دویچ: پیام واشنگتن از مدت‌ها پیش بسیار روشن بوده است و رئیس جمهوری ما نیز باید در گفتگوهایش با اردوغان بر این پیام تاکید کند و آن این است که رقابت بر سر تسلیحات هسته‌ای در منطقه قابل قبول نیست. و باید بگویم سخنان اردوغان در شرایط کنونی نیز تصادفی نیست. از این رو، این بسیار مهم است که او آشکارا و به روشنی بشنود که همان گونه که گفتم یک رقابت تسلیحات هسته‌ای نه تنها به نفع کشور ما آمریکا نیست، بلکه قطعا به نفع منطقه آنها که روز به روز به شکل فزاینده‌ای خطرناک می‌شود، نیست و هدف ما هم همین است.
پرسش: یک پرسش تکمیلی در رابطه با یکی از پاسخ‌های پیشین شما. شما رئیس کمیته فرعی مجلس نمایندگان در امور مربوط به مبارزه با تروریسم بین‌المللی هستید. ما اخباری را در مورد خطر ظهور مجدد داعش می‌شنویم. وضعیتی که شما شاهد آن هستید، چیست و چه اتفاقی دارد می‌افتد؟
دویچ: خوب، نگرانی عمده از این بابت است که هزاران جنگجوی داعشی که در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های موقتی – از جمله مدارس – نگهداری می‌شوند، به میدان‌های نبرد بازگردند، و بعد از این تصمیم تاسف‌آور در رابطه با بیرون بردن نیروهای ایالات متحده تمرکز جدی بر اطمینان یافتن از آزاد نشدن این افراد قرار گرفته است. متاسفانه ارزیابی میزان موفقیت‌های به‌دست آمده در این زمینه و اطمینان یافتن از این که آنها به میدان‌های نبرد بازنگشته‌اند، بسیار دشوار است. من اطلاعاتی در این زمینه در اختیار ندارم. این فوری‌ترین موضوع مورد تمرکز باید جلوگیری از بازگشت جنگجویان داعشی به میدان‌های نبرد و همزمان تلاش برای جلوگیری از قتل‌عام کردها باشد، و همین طور هم هست.
