زلزله‌زدگان میانه: اگر بیمارستان داشتیم کسی نمی‌مرد

بامداد پنجشنبه ۱۷ آبان (۸ نوامبر) ساعت دو و ۱۷ دقیقه زلزله‌ای به قدرت ۹/ ۵ شهرهای میانه، سراب و ترکمانچای و همچنین هفت روستا از جمله ترک و ورنکش را لرزاند. مرکز لرزه نگاری دانشگاه تهران اعلام کرد که این زلزله در عمق هشت کیلومتری زمین به وقوع پیوست. این زمین لرزه علاوه بر شمال غرب، در استان‌های شمال و غرب ایران نیز احساس شد.

بیشترین خسارات در روستاهای ترک و ورنکش بوده است. خبرگزاری ایسنا در یک گزارش میدانی از منطقه زلزله‌زده از ورنکش میانه نوشته است که ۳۰ خانه ۱۰۰ درصد تخریب شدند. مقامات محلی گفتند که آواربرداری در روستای ورنکش تمام شده است.  طبق آمار دانشگاه علوم پزشکی تبریز پنج نفر نیز درگذشته‌اند.

حسین درخشان، مدیر مرکز کنترل، فرماندهی و عملیات سازمان امداد و نجات هلال ‌احمر ایران، گفت که ۳۲۳ نفر در زلزله مصدوم شده‌اند. سازمان حلال احمر هم اعلام کرد که ۶۰ واحد از خانه‌‌ها خسارت دیده‌اند.

در گزارش رسانه‌های محلی آمده است که روستاییان هم اکنون در حال دفن اجساد جان باختگان خود هستند. لاشه‌های دام‌ها و سایر حیوانات هم در زمین مانده و نگرانی‌هایی بابت شیوع بیماری‌ها ایجاد کرده است.

در زلزله آذربایجان‌ شرقی ۵ نفر فوت و ۳۲۳ نفر مصدوم شدند

دلیل زیاد بودن تخریب روستاها

علت اصلی تخریب کامل حدود یک سوم از خانه‌ها در ورنکش “غیرمقاوم بودن” اعلام شده است. در روستاهایی که زلزله بیشترین خسارت را بار آورده در خانه‌های گلی اهالی مقاوم‌سازی انجام نگرفته است.

علی سلطانی، یکی از اهالی روستای ورکنش میانه، به ایسنا گفته است که منزلش را با هزینه کم مقاوم سازی کرده‌ و این مقاوم سازی باعث شده تا از زمین‌لرزه جان سالم به در ببرد. اما نصف روستا خانه‌هایی با دیوارهای گلی و سقف‌های چوبی دارد که همگی تخریب شده‌اند.

اهالی روستاهای زلزله‌زده گفته‌اند که مردم روستا نتوانستند خانه‌های گلی و چوبی خود را مقاوم‌سازی کنند چونکه هزینه آن را نمی‌توانستند تامین کنند.

سلطانی، روستایی زلزله‌زده در ورنکش، از مقامات خواسته است مسیر گرفتن وام برای مقاوم سازی منازل روستایی تسهیل شود و از روستاییان برای گرفتن وام چندین ضامن طلب نکنند.

اگر بیمارستان داشتیم کسی نمی‌مرد

یکی از اهالی زلزله‌زده به ایسنا گفته است که هنوز بیماران در محل مانده‌اند.  این روستایی که زن و دختر برادرش را در زلزله از دست داده گله کرده است که مسئولین رسیدگی نکرده‌اند و دختر ۱۲ ساله برادرش به خاطر نبود بیمارستان در راه بیمارستان جان خود را از دست داده است. او گفته است که اگر بیمارستان بود کسی نمی‌مرد.

اما تلفات در میان احشام هم به دلیل تخریب محل نگهداری آنان زیاد بوده و بسیاری از احشام زیر آوار مانده‌اند.

یکی از اهالی گفته است که هنوز کمک کافی نرسیده  و “‌هر کس با یک ماشین مدل بالا می‌آید و کاری نمی‌کند”. به گفته این زلزله‌زده کمک‌هایی هم که انجام گرفته به موقع نبوده و دیر رسیده است.