ترسءِ لوک – نبیسوک اسماعل امیری

ایرانءِ حکومت زوراک انت، مالدار انت، مزنیں فوجےءِ واهند انت، امریکاءِ دیما اوشتاتگ. چه وتی مردمانی کُشت و کوشءَ هم چَک و پد نه بیت. اے دگه دیما، بلوچ نزور انت، نیزگار انت، فوج ئی نیست، امریکاءِ مَدَت ئی گون نه انت. ماں چُشیں جاوراں، بُنیادی حقءِ لوٹ، کورچاتءِ تها دَور کنگ انت، ویرانی انت، بربادی انت، تباهی انت، وتکُشی انت.
ترسءِ لیڑه دریپگءَ انت، آئیءِ ساربان دُمشاپ. همے ترسءِ تالان کنگ و رُژنءِ ڈیواءِ توسگءَ، لهتے راجدوستیءِ پَتّرءَ، په ایرانی فکرءِ برجاه دارگءَ، دیوان و سَسّا ساچیءَ انت و آهانی وتگڑیں دوستواه، وت نامداتیں راجی لئیب جاهءَ، دوچاپیءَ انت.