ایسپءِ کَتَب – اسماعیل امیری

آجوئی، هر بلوچےءِ دلءِ لوٹ و ارمان انت. واهگ په دلءِ ارمانءَ پوره نه بنت. بلوچءِ دلءِ پلپٹگانی پُشت پناهیءَ، هزارانی تلاریں ڈوبر انگت سپَر نه انت. پمیشکا آزاتیءِ لوٹ، واهگانی دروه آپ انت؛ سرءِ گاری انت. اگاں کَتَب جوڑ کنگ نه بیت، گهتر انت گڑا دگه کستریں چیزے، تانوک یا کَپّوے گڑگ به بیت؛ په نگنےءِ تانگ و یا یکدارےءِ پَچّ دیگءِ کارءَ کئیت. اگاں واجهءِ وام داتگیں تَش تیز ات و چه بیمّ و ترسءَ واڈهءِ  ڈکّاں ناگمانیءَ مزنیں کوشے کشّ ات، انگت هم دار وَه پهکا هلاس نه بیتگ، گومسے تراشت کنت؛ چه هِچّءَ گهتر انت. واجه همے گومسءَ، اُشترءِ پونزءَ دنت و مهار کنت، جمّاز بیت و بار کشّیت. الّم نه انت که بارکشیءَ کَوڈّ ریش به بیت؛ بلکیں گوں زیرپُشت و گوربند و مید کونڈءَ سَمبهینگ  و  پرماش چارینگ به بیت. گڑا چه سرءِ گاریءَ، گومسءِ تراشگ و پونزءَ کنگ ناکامیءَ بهتر انت.