پکیرءِ کرامات -وشکندی کِسہّ

شھرےءَ پکیرے ھست ات آئیءِ نام کئے ات ھُدا بہ زانت بلے آ پکیرکءَ نام ات. آ یک سرءُ یک شاھیں مردے ات ءُ اے شھرءَ آئیءَ کس نیست ات.آئیءِ لوگ چہ شھرءَ کمّیں پَسّند ات .
آ پکیر سک رسیدگ ات ءُ ھرکسءَ ستکءَ ات ءُ آ جنیادمانی گورءَ سک نام ات. شھرءِ نامداریں مردمانی جن پہ دمءُ چِٹ ءُ تائیتءَ ھمیشیءِ کِرّءَ شتگ ات انت.
ھمے شھرءَ نامداریں ڈاکٹرے اوں ھست ات کہ آئیءِ کلینکءَ ھاسیں مردم پہ دوا ءُ درمانءَ آتکگ ات انت.
چیزے وھدءَ پد ھمے پکیر نادراہ بیت. یَکّےءَ ھمے نامداریں ڈاکٹر بُرتءُ پکیر پیشداشت ڈاکٹرءَ آ دوا ءُ درمان کُت بلے پکیر ھمے نادراھیءِ تہہءَ مُرت. ڈاکٹرءَ نادراھیءِ چارءُ تپّاسءِ نیمونءَ پکیرءِ مَیّت ھسپتالءَ بُرتءُ آئیءِ کاروائی کُت ءُ کاروائیءَ پد کَلّ ءُ کسارت اش کُت.
دِرّ ءُ دوچ ءِ نیامءَ ڈاکٹرءَ آئیءِ سامان دوست بیت پمیشا آئیءِ سامان ئے بُرّات ءُ شیشگءِ برنی یےءَ کُت ءُ وتی کلینکءَ ایر ئے کُت.

شھرےءَ پکیرے ھست ات آئیءِ نام کئے ات ھُدا بہ زانت بلے آ پکیرکءَ نام ات. آ یک سرءُ یک شاھیں مردے ات ءُ اے شھرءَ آئیءَ کس نیست ات.آئیءِ لوگ چہ شھرءَ کمّیں پَسّند ات .
آ پکیر سک رسیدگ ات ءُ ھرکسءَ ستکءَ ات ءُ آ جنیادمانی گورءَ سک نام ات. شھرءِ نامداریں مردمانی جن پہ دمءُ چِٹ ءُ تائیتءَ ھمیشیءِ کِرّءَ شتگ ات انت.
ھمے شھرءَ نامداریں ڈاکٹرے اوں ھست ات کہ آئیءِ کلینکءَ ھاسیں مردم پہ دوا ءُ درمانءَ آتکگ ات انت.
چیزے وھدءَ پد ھمے پکیر نادراہ بیت. یَکّےءَ ھمے نامداریں ڈاکٹر بُرتءُ پکیر پیشداشت ڈاکٹرءَ آ دوا ءُ درمان کُت بلے پکیر ھمے نادراھیءِ تہہءَ مُرت. ڈاکٹرءَ نادراھیءِ چارءُ تپّاسءِ نیمونءَ پکیرءِ مَیّت ھسپتالءَ بُرتءُ آئیءِ کاروائی کُت ءُ کاروائیءَ پد کَلّ ءُ کسارت اش کُت.
دِرّ ءُ دوچ ءِ نیامءَ ڈاکٹرءَ آئیءِ سامان دوست بیت پمیشا آئیءِ سامان ئے بُرّات ءُ شیشگءِ برنی یےءَ کُت ءُ وتی کلینکءَ ایر ئے کُت.
یکروچے وزیرےءِ ذال پہ الاجءَ ڈاکٹرءِ کلینکءَ آتک. انچوکہ آ نشت ءُ چمّ ئے برنیءِ لاپءِ سامانءَ کپت انت گوں ڈاکٹرءَ گُشت ئے …”منی دلءَ بزگّیں پکیرک مُرتگ”
ڈاکٹرءَ بریچکندگے جت ءُ سر ئے سُرینت.
دگہ روچے جَجّےءِ ذال پہ الاجءَ کلینکءَ آتکگ ات. آ کہ کُرشیءَ نشت ءُ چمّ ئے برنیءَ کپت انت گُشت ئے… “بزگیں پکیرک ترا اوں ھُدا ءَ وتی مال کُتگ”
ڈاکٹرءَ نیم چمّی چار اتءُ بریچکندانءَ گُشت ئے ھو.
دگہ روچے وکیلےءِ جنین ڈاکٹرءِ کلینکءَ آتک.آ انچوکہ جھل بیت چمّ ئے ھمے برنیءَ کپت انت گُشت ئے… ” الّے اے پکیرکءَ اوں کوڈئیں امروز یلہ دات”
ڈاکٹرءَ بریچکند اتءُ گشت ئے ھو.
ھمے دابءَ دگہ اوں بازیں جنیادمے کلینکءَ آتکگ اتءُ آھانی چمّ کہ ھمے برنیءَکپتگ ات انت گڑا آھاں الّمءَ پکیرکءِ نام گپتگ ات. ڈاکٹرءَ زانت کہ پکیرکءَ ایشانی کار کتگ.
یکروچے ڈاکٹرءِ لوگی کارےءَ کلینکءَ آتکگ ات.ڈاکٹر گوں نادراھےءَ سرءُ پُٹ ات. انچوکہ ڈاکٹرءَ دست گییّشینت انتءُ کلینک آتکءُ نشت ذالءَ جُست کُت… “باریں بزگیں پکیرک کدی مرُتگ”؟
ڈاکٹرءَ زانت کہ آئی ءِ ذالءَ اوں چو آ دگراں گوں پکیرکءَ وتی دیم سیاہ کَُتگ.آئیءَ گوں وتی جنءَ گُشت:
منی دلءَ ترا الّمءَ ھمے برنیءِ توکءِ سامانءَ پکیرکءِ مرگءِ ھال داتگ ءُ من زان آں کہ تو اوں چہ پکیرکءِکرامات ءَ بے بھر نہ بیتگ ئے.