جاده خاش ـ زاهدان نیز داشتند که چیزی جز تعارف ظاهری نیست. اما همانگونه که  اکثریت اعتبارات ٢٠ هزار واحد طرح اقدام ملی مسکن در استان توسط مهندس عطالله اکبری به سیستان و “زابلی” های مقیم زاهدان و جنوب استان اختصاص یافت و هیچ کس را یارای اعتراض نبود, این نیز اینگونه خواهد شد.

شوربختانه مهندس عطالله اکبری و دکتر حسینعلی شهریاری با همکاری سپاه پاسداران در استان در پروژه های اعلام نشده ای فعال هستند که نه تنها تبعیض علنی بر علیه مردم بلوچ در راستای هر چه بیشتر به حاشیه راندن آنها را عملی می کند. بلکه در صدد تغییر بافت جمعیتی (آمایش سرزمینی) بر اساس اجرای پروژه به اصطلاح “طرح توسعه سواحل مکران” در چابهار و کنارک, و با ارائه رانت های استخدامی تبعیض آمیز به نفع غیر بلوچ ها  و همچنین اختصاص زمین و واحدهای مسکونی طرح اقدام ملی مسکن در سواحل مکران مجری سیاست های ضد بلوچ و تبعیض آمیز و ظالمانه هستند.

 خجلت آور است در استانی که اکثریت آن بلوچ هستند, بیشترین متقاضیان برنده و موفق سامانه طرح اقدام ملی مسکن (با قیومیت “ستاد اجرایی فرمان امام”) در استان و بخصوص در سواحل مکران, غیر بلوچ (عمدتا سیستانی و غیر بومی) هستند. سیستان از نظر جمعیتی و جغرافیایی کمتر از ١٠ درصد استان سیستان و بلوچستان را تشکیل می دهد. مساحت کل استان قریب به ١٨١ هزار کیلومتر مربع است. اما مساحت سیستان کمتر از ١٦ هزار کیلومتر مربع است.  اما از نظر سهمیه بندی کلان مدیریتی و مقامات تصمیم گیری, با کمک حاکمیت و مراجع تقلید تشیع بیش از %٩٠ درصد کرسی های مدیریتی منطقه بلوچستان و بخصوص جنوب بلوچستان را اشغال کرده اند. این در حالی است که بلوچ ها در منطقه سیستان هیچگونه سهم مدیریتی ندارد (اگرچه حدود حدود چهل درصد جمعیت سیستان نیز بلوچ هستند). زاهدان مرکز استان, بزرگترین شهر بلوچ نشین (و سنی نشین) کشور است. ولی  حیرت آور است که هر دو نماینده این شهر در مجلس شورای اسلامی شیعه و سیستانی هستند که از طریق رد صلاحیت بلوچها و مهندسی انتخابات به مجلس راه یافته اند. نیمی از نمایندگان استان که اکثریت قاطع آن بلوچ و سنی مذهب می باشند را “زابلی” های شیعه و ولایتمدار تشکیل می دهند. کوچکترین اعتراض به این نوع تبعیضات و تضییقات فاحش, با دستگیری و زندان و شکنجه مواجه می شود. متاسفانه در داخل استان همگی مرعوب؛ و  هیچ کس را یارای اعتراض نیست. و در خارج نیز صدای اعتراضی در این زمینه ها وجود ندارد. در نتیجه بلوچستان مظلوم و “یتیم” مانده است تا امثال شهریاری ها بنام زاهدان اما به کام زابل طرح های ضد بلوچ و امنیتی را در راستای تعمیق تبعیض و تغییر بافت جمعیتی زاهدان و سواحل مکران بیش از پیش به پیش ببرند. جواب سوال تیتر مقاله نیز کاملا مشخص است: حسینعلی شهریاری به نام زاهدان, اما در حقیقت نماینده زابل است. همانگونه که آن دیگری نیز همین گونه است.

 عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

شنبه ٦ اردیبهشت ١٣٩٩