کوہ اَنت بلوچانی کلات – پہ بالاچ ءِ کوهیں تْرانگ ءَ

ھیالے چست بوتگ باتن ءَ چہ
اجب یک ترانگے اتکگ جبین ءَ
بدیں روچانی آماچ اِنت منی ڈیھ
دل ءَ جیڑ آں پہ ماتیں گلزمین ءَ
ملور اِنت زرد ءُ ارسیگ اَنت منی چم
چو سیہ مار ءَ دَجان اِنت بندر ءِ گم
ھزار اومان ءُ سد پاھار کش آں
کہ پادمال اِنت وتن زورآورانی
گوں جبراکیں سگاراں گپتگیں کوہ
اے نیل بومیں زر ءُ مات بند ءُ شھجو
مئے بُن پیروکی مال ءُ متاہ اَنت
مئے مھر ءُ واھگ اَنت ارواہ ءُ ساہ اَنت
پہ چُنڈے نان ءِ دیم ءَ چون دئیگ بنت
نہ بکشگ بنت پہ یک چرپیں دپارے
ایشاں پھریزیں ما، داں مئے وسے رؤت
وتن دوستی نہ اِنت یک وسوسے رؤت
داں دھکانے گوں ننگار ءَ گلائیش اِنت
داں دریا وردے ءِ بوجی زر ءَ اِنت
اے وڑّاں داں شپانکے ءِ نشان اَست
بلوچستان مئیگ اِنت داں جھان اَست

مبارک کاؔزی