انتساب عادل مزاری مشاور شهرداری تهران بعنوان دبیر ستاد توسعه سواحل مکران توسط جنابعالی, سندی دیگر بر رانتخواری خراسانی ها و تصاحب مطلقه آنها بر کرسی های قدرت در استان سیستان و بلوچستان می باشد. متن نامه را با واژه “انتساب” آغاز کرده ام زیرا این عمل جنابعالی یک “انتصاب” نیست. بلکه ایشان به “سببیت هایی” مانند وابستگی خانوادگی و جایگاه استانی یعنی خراسانی الاصل بودن, همانند جنابعالی, به این سمت کاملا نامربوط به حوزه تخصصی و دانش نداشته ایشان منتسب (و نه منتصب) شده اند.
شوربختانه این نارواگزینی تبعیض آمیز در راستای سیاست پارتی بازی و جانبدارانه از خراسانی ها و گماشتن آنها به سمت های مدیریتی مختلف در استان و حذف تعداد انگشت شمار مدیران بلوچ در زاهدان می باشد که از همان ابتدای مسئولیت جدید شما آغاز گردیده. دریغا که در استان امنیتی و سرکوب شده سیستان و بلوچستان هیچ کس را یارای اعتراض و حتی طرح پرسش نیز نیست. یا وگرنه سوال اساسی این است که ایشان بر اساس کدام صلاحیت و شایستگی به این سمت گمارده شده اند؟ جز اینکه پدر ایشان (حجت الاسلام علی مزاری) یک معمم بودند و پدر بزرگ مادری ایشان نیز یک معمم بنام آیت الله محمدرضا کفعمی (امام جمعه سابق زاهدان), متولد مشهد, بودند.
جالب اینجاست که نه تنها جنابعالی بعنوان استاندار و حجت الاسلام و المسلمین مصطفی محامی (نماینده ولی فقیه در استان) هر دو متولد خراسان هستید, بلکه اکثر مدیران “منتصب” شده توسط جنابعالی نیز خراسانی هستند. انگار که رویه و روح اسدالله علم وزیر دربار شاه در قالب شما زنده شده است تا تاریخ تلخ و تراژیک بلوچستان ء مظلوم یکبار دیگر بصورت مضحکی تکرار گردد. هفته گذشته سند ٢٨ صفحه ای و نیمه محرمانه به اصطلاح توسعه منطقه ساحلی مکران در افق ١٤١٥ را که توسط شورایعالی آمایش سرزمین تدوین و از طریق محمد باقر نوبخت معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور به جنابعالی ابلاغ شده بود را رویت کردم که حاکی از نقشه نظام برای آمایش جمعیتی سواحل مکران می باشد که در باره آن فراوان سخن گفته و مطلب نوشته ام. رونوشت نامه و سند به بیش از چهل نهاد و مقام فرستاده شده که در بین آنها حتی یک بلوچ هم وجود ندارد. ظاهرا گماردن آقای عادل مزاری, یک “آقازاده” بعنوان دبیر ستاد توسعه سواحل مکران در راستای اجرای این طرح “ضد بلوچ” می باشد. شوربختانه ضدیت و کینه ذاتی شما با مردم بلوچ و بومی های ساحل مکران آنقدر زیاد است که حاضر نشدید حتی برای رعایت ظاهر امر یک بلوچ مطیع و خودی را منتصب کنید. زیرا شما بلوچها را (حتی سرسپرده ترین آنها را) در راستای این طرح جزو “خودی” ها نمی دانید.
طرح آمایش سرزمین بلوچستان و به اصطلاح “توسعه سواحل مکران” حاصلی جز تقسیم استان و تغییر بافت جمعیتی مکران نخواهد داشت. در اسفند ماه سال ۱۳۹۷ هنگامی که جنابعالی از ضرورت تقسیم استان سخن گفتید, در مقاله ای تحت عنوان ” استاندار بلوچستان، گرگی در لباس میش برای دریدن استان” واقعیت تلخ را با مردم در میان نهادم. مهندسی انتخابات مجلس در استان نیز دقیقا برای جلوگیری از صدای “معترضین بل القوه” بود.
هدف از نوشتن این نامه گوشزد کردن این حقیقت تلخ است که سکوت مردم استان نه تنها علامت رضایت نیست بلکه مدعایست بر فقدان آزادی و انسانیت و حضور ظلم و تبعیض گسترده در سرزمینی که تیغ در دست زنگی مست است. بقول مولانا:
تيغ دادن در کف زنگي مست / به که آيد علم ناکس را به دست
علم و مال و منصب و جاه و قران / فتنه آمد در کف بدگوهران
آنچه “منصب” مي کند با جاهلان / از فضيحت کي کند صد ارسلان
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
دوشنبه ٥ خرداد ١٣٩٩
