نود بند اَنت پدا دیدگانی تہ ءَ – ارس شنزان بنت لال ءُ مرواردیں

تو نیائے بلے

نود بند اَنت پدا دیدگانی تہ ءَ
ارس شنزان بنت لال ءُ مرواردیں
چست بنت گرمیں پاهار لهڑیں دل ءِ
آس لگ ایت گشے بند بند ءَ منی
من چو ابدال ءُ ریٹا ءُ دیوانگاں
چار نیم ءَ تچاں دشت ءُ ویرانگاں
جند ءِ ساهگ اوں بیزاری انت چہ منا
من چہ امروزءِ هر رنگ ءَ بے ترانگاں
بس تئ واهگ ءِ گم منارا پر انت
تئ هیالاں گوں جیڑاں مدام روچ ءُ شپ
تئی زهیر انت دلءِ مال ءُ مڈی منی
تئ جگر سندیں اومان امر ءِ متاه
ایوکی ءِ پرشتہ کہ سور ءَ دمیت
تئی جتائی ءِگمراهیں زر چول جنت
تئی نپس گیریں مولم کدینیت دل ءَ
بے وپا تو نزانئے کہ تئ هاتر ءَ
چونیں چونیں هزاباں چہ من گوستگاں
جاگهے بوتگاں درد ءِ ایر جیگ من
جاهے مهر ءِ زراباں چہ من گوستگاں
کچلیں تْرپش ءُ تهلیں هبر سگ اتگ
هو بلے چوں کنیں گوں تو دل لگ اتگ
چو شکر رنج مہ بو چہ منا هم نپس
اے شگانے نہ انت درد ءُ دور اَنت منی
تو نیائے بلے انتزار ءَ تئی
زیادهیں گریوگاں چم کور اَنت منی
تو نیائے بلے_

مبارک کازی