نود شَنز اَنت ءُ کوکری گْرند اَنت

راج یک اِنت، ہزار بولکّ اِنت
پرچہ زانوگِریں زبان بند اَنت

جُنز دریایے، گِندگائیں ما
بنت لیپگ کہ آ گَس ءُ گند اَنت

آ کہ ما دِیتگ اَنت اے مَیدان ءَ
چُوریگی چاچ، لیب ءُ گُشکند اَنت

سَرسَرے ماں درامدیں ڈُنگاں
مارا دل یات بنت، مئے آبَند اَنت

آ کہ سنگین اَنت لال ءُ گوہر بنت
وہد لیبوک، نوک باہند اَنت

ناتپاکانی سِست ءُ سیدیں سر
ہون تِنگیں دپی اَرَزبند اَنت

‘لاگریں گوکءِ گُند لوجان اَنت
گُژنگیں روبا پہ سر ءُ رند اَنت’

کید ءُ بند اِنت نزوریں بنیادم
واری ءِ بُن ہمے ہُداوند اَنت

جنگءِ پاہاراں بیا بگند گوں ما
مئے گْورءِ گَردو آس پیوند انت

تِپل نازاکیں چے بزانت کُٹّ ءَ
مُپت ء ناہُودگیں گِر و بند اَنت

بِل اَپوگو اَنت گوں وتا سیٝلنت
اے نہ انت چو، ”گِھ و کسرکند اَنت”

پچ کن رُو ءِ گُلاب ءَ وشبوہیں
دل پہ تئی دید ءَ آرزُو مَند اَنت

28 جولائی 2020