View this post on Instagram ◼️جمعیت بلوچها و کولی های مهاجرین تبعیدی در سیستان سیستان تاریخی اکنون به دو بخش عمده تقسیم شده است که در قرار داد مرزی کلنل مک‌ماهون انگلیسی قرن نوزدهم میلادی (1890م) رخ داد و 20 درصد از سیستان به پرشیا قاجاری داده شد و بقیه 80 درصد در خاک افغانستان ماند. بخش غربی سیستان زمین که در ایران واقع شده ۵ شهرستان‌دارد که طبق آمار رسمی حکومت ایران: زابل ۱۶۵ هزار، زهک، ۷۵ هزار ، هیرمند ۶۳ هزار، هامون ۴۱ هزار و نیمروز ۴۵ هزار نفر – مجموع: ۳۸۹ هزار نفر که دستکم نیمی از این جمعیت بلوچ اند. یعنی: جمعیت تقریبی زابلی ها ۱۹۴ هزار نفر است. که بسیاری ازکسانی که امروز بخاطر موقعیت کسب قدرت خود را زابلی می خوانند در واقع طوایف بلوچ اند همانند میرهای کرد و بسیاری دیگر از این طوایف که از بینشان افرادی خود را به حکومت نزدیک کرده اند. طوایف اصیل و قدیمی سیستان چون گرگیج، نارویی، شیرانزائی، براهویی، سنجرانی، رخشانی و سارانی، دهمرده ، باران زایی سیاخان زایی و … هستند و طوایف دیگری بعدا اسکان پیدا کردند چون: طوایفی که به کولی‌ها (دوره گردها) معروفند، شامل گلوی (مختاری)، پتی پشم، چتله و کیال و قبایل گاوچرها (دامداران) یا گوچرهای سیستان، شامل آبیل، سراوانی و کلبعلی طوایف دیگری که پس از مهاجرت به منطقه تبدیل به بلوچ شدند ولی در اصل ریشه افغانستانی دارند، شامل بارکزایی، غلجه‌ای ، لکزایی، شهریاری طوایفی که ریشه تاجیکی دارند، شامل راشکی؛ طوایفی که از اطراف تهران به سیستان کوچ کرده‌اند، نوری طوایفی که از منطقه لاش وجوین و قلعه کاه در فراه سیستان افغاسنتان به سیستان ایران آمده‌اند، شامل سموری، ارجونی، تجگی، اوکاتی طوایفی که ریشه قومی آنها از ممسنی است، شامل ، بزی، جر و قزاق؛ طوایفی که ریشه آنان از شیراز و استان فارس می‌باشند، شامل سربندی که این سرابندی ها خود را در زمان حکمرانی بلوچها بلوچ می خواندند و بلوچی صحبت می کردند با لهجه. اما این مهاجرت ها چگونه شکل گرفت و این طوایف شیرازی و خراسانی و …چگونه در سیستان ساکن‌شدند؟ طبق وبسایت خود "استانداری بلوچستان " ابتدا در دوره نادرشاه افشار برخی از طوایف سیستانی را به این منطقه کوچاند و سپس در دوره قاجار با همکاری امیر علمخان سوم قائنی طوایفی از قائن و خراسان اسکان داده شدند و سپس در دوره پهلوی نام "نصرآباد" عوض شده و زابل گردید و طوایفی در این منطقه اسکان داده شدند و آنها را کولی های مهاجر تبعیدی( سیستانی) خواندند. ادامه در کامنت… #سیستان_جای_کولی_نیست A post shared by ناصر بلوچ (خود مختار) (@baluchistan_mani_matinvatan) on Aug 8, 2020 at 3:33pm PDT
◼️جمعیت بلوچها و کولی های مهاجرین تبعیدی در سیستان سیستان تاریخی اکنون به دو بخش عمده تقسیم شده است که در قرار داد مرزی کلنل مک‌ماهون انگلیسی قرن نوزدهم میلادی (1890م) رخ داد و 20 درصد از سیستان به پرشیا قاجاری داده شد و بقیه 80 درصد در خاک افغانستان ماند. بخش غربی سیستان زمین که در ایران واقع شده ۵ شهرستان‌دارد که طبق آمار رسمی حکومت ایران: زابل ۱۶۵ هزار، زهک، ۷۵ هزار ، هیرمند ۶۳ هزار، هامون ۴۱ هزار و نیمروز ۴۵ هزار نفر – مجموع: ۳۸۹ هزار نفر که دستکم نیمی از این جمعیت بلوچ اند. یعنی: جمعیت تقریبی زابلی ها ۱۹۴ هزار نفر است. که بسیاری ازکسانی که امروز بخاطر موقعیت کسب قدرت خود را زابلی می خوانند در واقع طوایف بلوچ اند همانند میرهای کرد و بسیاری دیگر از این طوایف که از بینشان افرادی خود را به حکومت نزدیک کرده اند. طوایف اصیل و قدیمی سیستان چون گرگیج، نارویی، شیرانزائی، براهویی، سنجرانی، رخشانی و سارانی، دهمرده ، باران زایی سیاخان زایی و … هستند و طوایف دیگری بعدا اسکان پیدا کردند چون: طوایفی که به کولی‌ها (دوره گردها) معروفند، شامل گلوی (مختاری)، پتی پشم، چتله و کیال و قبایل گاوچرها (دامداران) یا گوچرهای سیستان، شامل آبیل، سراوانی و کلبعلی طوایف دیگری که پس از مهاجرت به منطقه تبدیل به بلوچ شدند ولی در اصل ریشه افغانستانی دارند، شامل بارکزایی، غلجه‌ای ، لکزایی، شهریاری طوایفی که ریشه تاجیکی دارند، شامل راشکی؛ طوایفی که از اطراف تهران به سیستان کوچ کرده‌اند، نوری طوایفی که از منطقه لاش وجوین و قلعه کاه در فراه سیستان افغاسنتان به سیستان ایران آمده‌اند، شامل سموری، ارجونی، تجگی، اوکاتی طوایفی که ریشه قومی آنها از ممسنی است، شامل ، بزی، جر و قزاق؛ طوایفی که ریشه آنان از شیراز و استان فارس می‌باشند، شامل سربندی که این سرابندی ها خود را در زمان حکمرانی بلوچها بلوچ می خواندند و بلوچی صحبت می کردند با لهجه. اما این مهاجرت ها چگونه شکل گرفت و این طوایف شیرازی و خراسانی و …چگونه در سیستان ساکن‌شدند؟ طبق وبسایت خود "استانداری بلوچستان " ابتدا در دوره نادرشاه افشار برخی از طوایف سیستانی را به این منطقه کوچاند و سپس در دوره قاجار با همکاری امیر علمخان سوم قائنی طوایفی از قائن و خراسان اسکان داده شدند و سپس در دوره پهلوی نام "نصرآباد" عوض شده و زابل گردید و طوایفی در این منطقه اسکان داده شدند و آنها را کولی های مهاجر تبعیدی( سیستانی) خواندند. ادامه در کامنت… #سیستان_جای_کولی_نیست
A post shared by ناصر بلوچ (خود مختار) (@baluchistan_mani_matinvatan) on Aug 8, 2020 at 3:33pm PDT
