بیانیه زندانی سیاسی تبعیدی شیراحمد شیرانی درباره اعدام و نقض حداقل حقوق انسانی مردم بلوچستان
-
بیانیه زندانی سیاسی تبعیدی شیراحمد شیرانی درباره اعدام و نقض حداقل حقوق انسانی مردم بلوچستان
شیرانی با انتشار بیانیه ای به قتل و اعدام جوانان بلوچستان و نقض اولیه ترین حقوق انسانی مردم در استان سیستان و بلوچستان پرداخته است.
زندانی سیاسی تبعیدی شیراحمد شیرانی که هم اکنون در زندان مرکزی اردبیل در تبعید است، با انتشار بیانیه ای به قتل و اعدام جوانان بلوچستان و نقض اولیه ترین حقوق انسانی مردم در استان سیستان و بلوچستان پرداخته است. او سپس به شیطان سازی و برچسب های کذب بر علیه مردم این خطه از ایران پرداخته و نوشته است: «حاکمیت با وارد کردن اتهامات غیرواقعی با هدف گمراه کردن افکار عمومی هر بار با عناوینی مثل مارک و برچسب و نسبت دادن کذب به وهابیت و تروریسم، آمریکا و غیره با مشت آهنین و با خشن ترین روشها دست به سرکوب مردم ما زده و تا جایی که توانسته قلع و قمعشان کرده که منجر به شهادت جمع زیادی از ایشان گردیده است.»
زندانی سیاسی شیراحمد شیرانی از سال ۸۹ تاکنون، مدت ۱۱ سال در زندانهای اوین، زاهدان و زندان مرکزی اردبیل محبوس بوده است. وی حداقل دو سال تحت شدیدترین شکنجه ها قرار داشته و هم اکنون با محکومیت ۲۲ سال در زندان مرکزی اردبیل در تبعید است.
متن کامل بیانیه زندانی سیاسی شیراحمد شیرانی که نسخه ای از آن بدست کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام رسیده از این قرار است:
«بادی ذنب قتلت. به کدامین گناه کشته شد؟ (آیه ۸ سوره تکویر).»یاد می کنم از شهدای راه حق و آزادی وطن که با نثار خون و جان خویش، مشق آزادگی و عزت و ایثار را به ما آموختند.
بخصوص گرامی میداریم یاد برادران و بستگانم را در سرزمین فراموش شده بلوچستان که در عنفوان نوجوانی ناعادلانه از این دنیای ظلمانی و وانفسا رفتند تا درس آزادگی را به ملت خویش دیکته کنند. جوانانی گمنام و مخلص که با اتهامات واهی امنیتی و پرونده سازی ها و اعترافات اجباری متوسل به شکنجه های جسمی به صورت جمعی با مقاصد گروکشی و انتقام گیری و جلوگیری از حرکت‌های آزادیخواهانه مبارزان بلوچ، به دار آویخته شدند و به شهادت رسیدند.
جوانانی غیور و بیگناه که تا ابد یاد و خاطره شان در قلب آزادیخواهان خواهد ماند.
این جوانان به خاطر قوم و مذهب و نسبت‌های خویشاوندی که با برخی فعالان داشتند و اینکه خواستار برقراری عدالت و آزادی بودند، مجرم شناخته شده و به خاطر باورها و اعتقاداتشان دستگیر شده و به مدت های طولانی در بازداشتگاه های مخفی اطلاعات زیر سخت ترین شکنجه های روحی و جسمی، و محروم از همه حقوق انسانیشان که در تصور نمی گنجد، سپری نمودند.
rahebaluchistan-
ادامه 👈 آنها تحت همین شکنجه ها وادار به اعترافات اجباری گشته و نهایتاً در دادگاههای فرمالیستی و فرمایشی به اصطلاح دادگاههای صحرایی بدون طی شدن روال قضایی و اداری مرسوم در دنیا، با هدف ایجاد رعب و وحشت در بین مردم و انگیزه های سیاسی ضد قومی و مذهبی، جهت تسویه حساب با مردم اهل سنت و بلوچ انتقام گرفتند. آنها را در دسته های چند نفری اعدام کرده به شهادت رساندند.
هنوز هم اجساد این شهدای مظلوم به خانواده هایشان تحویل داده نشده است. حتی اجازه برگزاری مراسم ختم را هم به آنها ندادند. در جمع این شهدا از همه اقشار و سنین از نوجوان ۱۶ ساله تا سنین بالاتر و از علما و روحانیون، حافظان قرآن، سربازان، معلمان، فرهنگیان و جوانان تحصیل کرده بوده‌اند. بسیاری از آنها با هم برادر بودند و یا نسبت خویشاوندی با هم داشتند.
این بی عدالتی سنگین در حق ملت ایران، جامعه اهل سنت و بلوچ آنقدر سنگین است که تصورش قلب هر انسانی را به درد می آورد.
من نمی دانم از کدامین درد و رنج و محنت که ملتم به آن دچار شده اند بگویم.
از مسائل و مشکلات سیل های ویرانگر که ساکنانش را از بین برده، یا از تبعیض و بیعدالتی که ساختارش را از بین برده و نفس کشیدن را برای مردم سخت و دشوار کرده است.
از آه و ناله پدران و مادران دلسوخته ای که جگر گوشه های شان بیگناه اعدام شده اند و سالهاست چشم انتظار آمدن فرزندانشان مو سفید کرده و اشک میریزند.
یا از شیرزنان مظلومی که همسرانشان اعدام شده اند و یا از یتیمان مظلومی که از کودکی پدرانشان را اعدام کرده‌اند و از نعمت پدر محروم شان کرده و آینده‌‌شان را در هاله ای از ابهام قرار داده‌اند. من فقط می‌توانم بگویم که خون شهدای آزاده ضایع نمی شود و امید است که باعث بیداری و چراغ راه آزادی ملت مظلوم ما باشد. چرا که تاریخ اثبات کرده است که حق پیروز می شود و ظلم تا ابد پابرجا نخواهد ماند.
لازم است تاکید کنم که این بخش کوچکی از حکایت تلخی است که بر ملت مظلوم ما گذشته است. امروزه ظلم و بیعدالتی، نقض حقوق بشر به خصوص برای تمام مناطق اهل سنت واضح و روشن و آشکار شده است.
سالیان متمادی با شدیدترین سرکوبها و نقض حقوق ملی، قومی، مذهبی، اجتماعی و سیاسی درون استانی و کشوری دست و پنجه نرم می کنند. به طوری که از مسئولیتهای سیاسی و اجرایی در داخل مناطق خودشان هم محروم شده اند. تا جایی که از بسیاری امکانات و زیرساختهای رفاهی، اجتماعی، بهداشتی و آموزشی، معیشتی و اقتصادی بی بهره اند. از فقر و بیکاری رنج می برند.
مردم ما هر زمان برای احقاق حقوق از دست رفته و آزادی شان حرکت سیاسی و اعتراضی انجام دادند
i https://www.instagram.com/p/CFVT2W7hvyZ/?igshid=1cgjiwmfggwpk
