ساکنان سیستان و بلوچستان همچنان از معضل بی‌کاری رنج می‌برند و برای گذران زندگی به مشاغل «کاذب و پرخطر» روی می‌آورند. خشکسالی، از بین رفتن کشاورزی و خشک شدن هامون به قاچاق سوخت میان اهالی منطقه دامن می‌زند. عدم زیرساخت‌های مناسب، منبع تامین معاش اهالی روستاهای منطقه را به قاچاق گازوئیل وابسته کرده است. روستاهای مرزی سیستان و بلوچستان، یکی از مهم‌ترین منابع تامین سوخت قاچاق و انتقال آن به پاکستان هستند.
سیستان و بلوچستان از نظر شاخص‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی کم‌توسعه‌یافته‌ترین استان ایران به شمار می‌رود.
