آیا با اجرایی شدن طرح تقسیم استان، نام بلوچستان حذف خواهد گردید
Thursday, October 1, 2020
آیا با اجرایی شدن طرح تقسیم استان، نام بلوچستان حذف خواهد گردید؟
مهراب سرجوئی
چرا رژیم جمهوری اسلامی ایران، در پی حذف نام بلوچستان در کتب درسی و سربرگ ادارات و غیره است؟
نخبگان و صاحب نظران سیاسی ایران، مدعی هستند که ایران 2500 سال تمدن دارد. اما واقعیت امر، در جهت عکس این ادعا است و این صاحب نظران از ناسیونالیسم بلوچ هراس دارند. برای بیشتر صاحب نظران و محققان سیاسی دنیا، واضح و روشن است که حاکمیت جمهوری اسلامی ایران برای بلوچ مشروعیت ندارد. مردم بلوچ بعنوان یک ملت مستقل، حق دارند سرنوشت خود را تعیین بکنند و این حق تعیین سرنوشت، یک حق مشروع و قانونی است که مردم بلوچ می توانند حمایت جهانی را در این رابطه جلب کنند. و حاکمان جمهوری اسلامی ایران، از آگاهی مردم بلوچ راجع به حق تعیین سرنوشت، به شدت هراس دارند.
تغییر دادن اسم ها و جایگزین کردن آن ها با اسم هایی که با تاریخ و فرهنگ خاص خودشان همخوانی دارد، یکی از راه هایی است که از طریق آن، کشورسازی و ملت سازی می کنند و این روش، از حربه هایی است که جمهوری اسلامی از آن بر علیه فرهنگ و هویت ملت بلوچ در حال استفاده است. از این روش در جاهای دیگر هم به وسیله اشغالگران استفاده شده و در بعضی کشورها هم جواب داده است. در این رابطه، اگر نخبگان فارس و سیاستمداران جمهوری اسلامی، وقت و فرصت کافی برای این طرح داشته باشند، قطعاً اقدامات بیشتری برای هویت زدایی ملت بلوچ انجام خواهند داد.
ایران یک کشور بزرگ و پهناور است و در آن ملیت های مختلف با اعتقادات و فرهنگ های متفاوت سکونت دارند. ایران در حال حاضر، تحت سلطه جمهوری اسلامی است و مناطق مختلف کشور بوسیله سیستم استانداری اداره می شود و تقسیم استان ها به ابعاد کوچکتر، یک امر طبیعی است. اما در مورد بلوچستان، این مسئله فرق می کند چون که بلوچ یک ملتی است که سابقه تاریخی طولانی دارد و در اذهان مردم جهان، بلوچستان به عنوان سرزمین مردم بلوچ ثبت شده است. و این در تضاد با فرهنگ حاکم بر جمهوری اسلامی ایران است. لذا به همین دلیل است که نخبگان و حاکمان جمهوری اسلامی با کلمه بلوچ و بلوچستان حساسیت دارند و آن را یک تهدید برای تمامیت ارضی کشور تلقی می کنند. و هدف آن ها، تضعیف و منزوی کردن ملت بلوچ است.
آیا با اجرایی شدن طرح تقسیم استان، نام بلوچستان حذف خواهد گردید؟
بله، همانطور که اسم شهرهای دیگر بلوچستان حذف شده اند به عنوان مثال؛ گه به نیکشهر تغییر نام داد، پهره به ایرانشهر و غیره. دولت، قدرت اجرایی دارد و مردم هم به دولت وابسته هستند. در این رابطه، مکاتبات داخلی و بین المللی مهم هستند. اگر اسم بلوچستان از روی نقشه ایران برداشته شود و یا اینکه کوچک شود، هویت بلوچ به مرور زمان، از ذهن مردم چه در داخل و چه در خارج، برای همیشه پاک می شود و بعد از گذشت کمتر از یک نسل، حتی در ذهن خود بلوچ ها هم، ابتدا تضعیف و سپس برای همیشه از بین خواهد رفت. برنامه ریزان و سیاسیون حکومتی ایران، برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدتی را در این رابطه دنبال می کنند که فقط مختص رژیم جمهوری اسلامی نیست.
در صورت اجرای حذف نام بلوچستان، چه عکس العملی باید نشان داد؟
هویت ملت بلوچ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، به طور جدی در خطر است. و همه مردم بلوچ با تهاجم بی سابقه ای از طرف نظام، در همه زمینه ها از جمله فرهنگ، زبان، مذهب و اقتصاد روبرو هستند. لذا مردم بایستی آگاه باشند که این مسئله با سخنرانی و حرف زدن این که بلوچستان خط قرمز ماست، حل نمی شود. کار از سخنرانی و حرف زدن گذشته است. این رژیم ملت ستیز، حتی خط قرمز مولوی های خودی و غیرخودی را هم نادیده گرفته است و مولوی های زیادی را هم ترور کرده است. لذا لازم است همه مردم بلوچ مخصوصاً کنشگران و صاحب نظران فرهنگی و مذهبی، آگاه و هوشیار باشند. در این رابطه، دو راه در پیش دارند؛ یا سکوت بکنند و نابودی هویت ملت بلوچ را نظاره گر باشند و یا این که با مردم همراه شوند و صدای حق طلبی را با اتحاد و یکپارچگی بلند بکنند. مردم بلوچ بایستی متحد شوند و مقاومت بکنند. حکومت وجود بلوچ را به عنوان یک ملت مستقل و با سابقه، یک نوع تهدید به حساب می آورد. طبق ضوابط و منشورهای بین المللی، بلوچ ها حق دفاع از خود را دارند. نمایندگان مجلس و مولوی های تریبون دار و دیگر صاحب نظران، بایستی این مسئله را به گوش حاکمان جمهوری اسلامی برسانند. اگر حکومت دست از حذف نام بلوچستان برندارد و هویت ملت بلوچ را تهدید بکند، آن ها حق دارند به مراجع و نهادهای بین المللی مراجعه کنند. و مردم بلوچ هم حق دارند با تمام توان خود، از هویت ملی خود دفاع بکنند. دفاع از هویت ملی، حق مسلم و مشروع هر ملتی است که در تمام مجامع بین المللی به رسمیت شناخته شده است. حکومت در حال محاسبه سود و زیان طرح تقسیم بلوچستان است. لذا لازم است مردم بلوچ، بهای حذف و تقسیم بلوچستان را آنقدر بالا ببرند که حکومت حاضر به پرداخت بهای آن نباشد و دست از تقسیم بلوچستان بردارد.
بازداشت مولوی ها و نظرتان در مورد ضرورت اتحاد ملی گرایان و مذهبیون بلوچ چیست؟
ملی گرایان بلوچ، مذهب را به عنوان یکی از ارکان جدایی ناپذیر بلوچ می دانند. مذهب اهل سنت با مذهب شیعه حکومتی که مذهب خیلی از مردم ایران است، در تضاد است. و فرهنگ مردم بلوچ با مذهب عجین شده است. بنابراین، یک ملی گرای بلوچ که تفکرات دموکراتیک دارد، همیشه از آزادی مذاهب دفاع می کند. لازمه اتحاد این است که طرفین با هم توافق داشته باشند. ملی گرایان بلوچ، خواهان این هستند که بایستی مذهب از سیاست جدا باشد. البته بنده، با سازمان ها و نهادهای مذهبی که اصول دموکراسی را رعایت بکنند، مشکلی ندارم. مسئله بنده، با مذهبیونی است که تحصیلات آکادمیک ندارند و معمولاً این گروه هستند که مخالف استقلال ملت های دربند از جمله ملت بلوچ هستند. اما راه گفتمان همواره باز است و مولوی های بلوچ هم در جامعه بلوچستان نقش بسزایی دارند. بنده امیدوارم در این رابطه به یک توافق که جهت منافع مردم بلوچ باشد، برسیم.
راهکارهای عملی و ترویج تفکر و چگونگی جذب نیرو در داخل بلوچستان چیست؟
– نقض آشکار حقوق ملت بلوچ توسط جمهوری اسلامی ایران، یکی از عوامل موثری است تا نیروهای بلوچ به طرف همدیگر جذب شوند. برای اینکه این نیروها به صورت یکجا و متحد با هم جمع شوند، ضروری است که همه با هم همکاری داشته باشیم، این نیروها را به طور صحیح سازمان دهی بکنیم و به جنبش مشروعیت ببخشیم.
– گروه های کوچک در سرتاسر بلوچستان ایجاد بکنیم.
– بایستی اسناد و مدارک مربوط به بلوچ و بلوچستان در تمام علوم از جمله علوم سیاسی، انسان شناسی، اقتصادی، تاریخی و غیره، را ترجمه و در بین مردم نشر دهیم.
– ظلم حکومت و نقض فاحش حقوق بشر را بایستی برجسته و بزرگ بکنیم.
– بایستی مردم بلوچ را نسبت به حقوق ملی و مدنی خود در داخل حکومت و نقض آن توسط حکومت، آگاه بکنیم.
– مردم بلوچ بایستی راجع به قراردادهای حقوق بشر جهانی و همچنین حقوق بشر اتحادیه اروپا آشنا باشند.
موارد فوق الذکر، فقط از طریق سازمان های سیاسی و همکاری آن ها با هم دیگر امکان پذیر است. اطلاع رسانی و جهت دادن افکار مردم بلوچ به اهداف مشخص و تعیین شده منافع ملی بلوچ، و مورد پذیرش قرار گرفتن این اهداف توسط مردم، به جنبش مشروعیت می دهد و در نگاه مردم، حکومت را که بلوچستان را اشغال کرده است، غیرمشروع می کند.
یکی از موارد ظلم حکومت جمهوری اسلامی نسبت به مردم بلوچ، معضل حاشیه نشینی و تصرف اراضی آبا و اجدادی مردم بلوچ است که توسط ارگان های نظامی و دولتی در حال انجام شدن است. در کشورهای توسعه یافته و صنعتی، حاشیه نشینی نتیجه رشد سریع اقتصاد شهرها می باشد. این رشد سریع اقتصاد، افراد زیادی را که به دنبال کار و درآمد بیشتر هستند به شهرهای بزرگ روانه می کند و از این طریق حاشیه نشینی شکل می گیرد. اما در بلوچستان، روند حاشیه نشینی به این صورت نیست.
در شهرهای بزرگ و کوچک ایران، هیچ گونه توسعه اقتصادی وجود ندارد. لذا حاشیه نشینی، برنامه هدفمند حکومت است تا روستاها را تخلیه بکند و از این طریق، اقتصاد روستاییان که بیشتر دامداری و کشاورزی است، را از بین ببرد. عدم وجود امکانات تغییر مسیر سیل آب های فصلی، باعث خشکی بعضی روستاها شده است. بسیاری از قبایل بلوچ که منبع درآمد و معاش آن ها دامداری بوده، بعضا از طریق سپاه، مورد تهدید قرار می گرفته اند و آن ها هم مجبور می شدند، به حاشیه شهرها پناه بیاورند.
بلوچستان، بزرگترین راه ترانزیت مواد مخدر سپاه پاسداران و کمپ های آموزشی سپاه قدس شده است به همین دلیل این منطقه و مرزهای آن توسط سپاه پاسداران کنترل و مدیریت می شود. یکی از برنامه های حکومت این است که بلوچ ها را از روستاها به حاشیه شهرها کوچ دهد. و آن ها هم برای امرار معاش خود مجبورند کارگری بکنند و یا به ناهنجاری های اجتماعی روی بیاورند و حکومت از این طریق، شخصیت و هویت روستایی آن ها را از بین می برد. این سیاستی است که امریکایی ها علیه سرخپوستان و امپراتوری بریتانیا علیه ساکنان اصلی استرالیا اجرا کردند. و در حال حاضر، سیاست مداران حکومت جمهوری اسلامی ایران در حال اجرای این طرح بر علیه قوم بلوچ هستند. اگر این طرح حاکمان جمهوری اسلامی با موفقیت اجرا شود، خسارات جبران ناپذیری بر هویت و فرهنگ ملت بلوچ وارد خواهد کرد.
سیاست مداران جمهوری اسلامی، بلوچ را به عنوان یک ملت نمی شناسند و هر آنچه که در تفکراتشان است می توانند انجام بدهند چون قدرت قانونگذاری و اجرایی دارند. لذا اعتراضات عموم مردم می تواند مشروعیت را از حکومت سلب و آن ها را مجبور به عقب نشینی بکند.
در ایران بعد از رژیم جمهوری اسلامی (آخوندی)، آیا ملت های دربند به استقلال خواهند رسید؟
هیچ کاری در این جهان به طور اتوماتیک اتفاق نخواهد افتاد. بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی، یک حکومت دیگر جای این حکومت را خواهد گرفت. حکومت بعد ممکن است بهتر و یا بدتر باشد. با تغییر حکومت جمهوری اسلامی به یک حکومت دیگر، همچنان سیاسیون حاکم دست از حاکمیت بلوچستان بر نخواهند داشت و حکومت جدید ممکن است به جای قدرت سخت از قدرت نرم مانند طرح خودگردانی استفاده بکند.
برای رسیدن به استقلال، نیاز به سازمان های استقلال طلب قوی است که بتوانند مردم را متحد بکنند و آن ها را علیه اشغال خاکشان به خیابان ها بیاورند و حکومت اشغال گر را در مجامع بین المللی غیرمشروع جلوه دهند تا مورد حمایت جامعه بین المللی مخصوصاً قدرت های بزرگ قرار بگیرند.
جایگاه استقلال طلبان بلوچ در بلوچستان تحت اشغال ایران کجاست؟
عده ای از بلوچ های بلوچستان تحت اشغال جمهوری اسلامی، هیچ موقع خودشان را ایرانی ندانسته و همواره تلاش کرده اند که یک روزی به استقلال برسند. اما قریب به یک قرن از اشغال بلوچستان همراه با ملت سازی و کشورسازی، تاثیر خود را بر بیشتر بلوچ های تحت اشغال ایران گذاشته است. تعداد زیادی از سیاسیون و نخبگان بلوچ در فرهنگ ملت سازی ایران، یکی شده اند و معتقد به اصل اخلاقی «سودمندگرایی» هستند. این نخبگان و سیاسیون بلوچ، بیشتر به دنبال منافع شخصی مثل گرفتن امتیازات شخصی از حکومت، دریافت بورس دانشگاهی برای خود و نزدیکانشان، داشتن شغل دوم بعد از بازنشستگی و غیره هستند. الان جایگاه و موقعیت استقلال طلبان در ایران خیلی محسوس و چشمگیر نیست اما به نظر بنده، این وضعیت ثابت نیست و می تواند خیلی سریع به نفع استقلال طلبان تغییر بکند. این بسیار مهم است که استقلال طلبان کارشان را جدی تر دنبال بکنند. به نظر بنده، شرایط داخلی بلوچستان و تغییرات جهانی، بیشتر آماده پذیرفتن استقلال بلوچستان هستند.
حق تمامیت ارضی ایران، یک حق مطلق و نامحدود نیست. نقض سیستماتیک و شرم اور حقوق بشر در بلوچستان، کشور ایران را به سمتی سوق خواهد داد که بلوچستان را از دست بدهد. و این وظیفه فعالین استقلال طلب است که اطلاع رسانی از نقض حقوق بشر را بزرگ و برجسته بکنند. و وظیفه سازمان های استقلال طلب هم این است که مردم را به طور منظم و متحد علیه اشغالگران بسیج بکنند.
