چگونه بلوچ می تواند از گرداب ایران بیرون بیاید؟

 Feb 10, 2021 – مهراب سرجویی

ناسیونالیسم ایرانی ساختگی(جعلی) است. به گفته دیگر ملتی به اسم ملت ایران وجود ندارد. ساکنان این جغرافیا که ایرانی  گفته می شوند: بلوچ, عرب, ترک, ترکمن, کرد, فارس و غیره هستند. هر کدام به زبان خود تکلم می کنند و اکثریت انها بر روی سر زمین تاریخی خود زندگی می کنند ومذهب بلوچ و کرد و ترکمن  از بقیه ایرانیان جدا است. اگر ملت ایران را یک ملت در نظر بگیریم, این ملت ایرانی به طور طبیعی در طبیعت زبان هم دیگر را نمی فهمند و شاید در مذهب وبا سبک زندگی یکدیگر موافق نباشند و بیرون از از مرزهای ایران بعنوان ایرانی باهم رابطه اجتماعی  ندارند. حتی بلوچ و کرد که هر دو سنی مذهب گفته می شوند اهل یک مکتب فکری نیستند و باهم دیگر در امور مذهبی  و اجتماعی و سبک زندگی و رفتار با زنان  اختلاف  دارند.
ناسیونالیسم ایرانی براین ادعای  استوار است که ساکنان یک محیط جغرافیایی که در ان ملت های زیادی با زبان و فرهنگ و تاریخ خودشان زندگی می کنند را ایرانی می نامد و زبان و فرهنگ فارسی را با زور شمشیر بر انها تحمیل کرده اند.
ناسیونالیسم مدرن ایرانی که بر روی ادعای اراضی استوار است نتیجه استثمارگران اروپایی ها است. اکثر کشورهای مدرن در اسیا و افریقا توسط اروپایی ها ساخته شده اند. یک فرد ایرانی و یا هندی یا افریقایی دوصد سال پیش مفهوم ملت و کشور با مرزهای مشخص را  نمی دانست. اکثر کشورها در اسیا یا افریقا و (حتی  در اروپا) از یک یا چند واحد تحت استعماری تشکیل شده اند.
همه مرزهای  امروزی ایران را امپراتوری بریتانیا ترسیم کرد و سازمان ملل متحده به این مرزها رسمیت داده است. سازمان ملل را برندگان جنگ جهانی دوم بعد از پیروزی جنگ جهانی دوم تشکیل دادند. سازمان ملل متحده  از حمایت شورای امنیت سازمان ملل متحد برخودار است و استعمارگران قدیمی بعلاوی امریکا و چین اعضای دائمی شورای امنیت هستند.
کشور ایران و ملت ایرانی محصول توافق  روسیه و غرب است, عملا شرق و غرب برای موازنه قدرت جهانی و منطقه ای در منطقه برای تشکیل ایران با هم اتفاق رای داشتند. اروپایان برای واحد های  تحت استعمار خود نهادهای مدرنی که برای اداره واحدهای زیر استعمار لازم بودند ساختند. قبل از جنگ جهانی اول و حتی برای  مدت کوتاهی ایران تحت اشغال روسیه, بریتانیا و تا حدودی زیر نفوذ امریکا بود. محیط جفرافیایی ایران تحت اشغال چندین قدرت اروپایی بود. اروپایان نهادهایی که برای اداره ایران ضروری بوند ساختند.  انها هرفردی که پاسپورت این اراضی (ایران) را همراه خود داشته باشد ایرانی می شناسند. برای ناسیونالیسم (ایران) هویت شخص در یک صفحه کاغذ که اسم و عکس شخص بر روی ان درجه شده است خلاصه می شود.
کشورهایی مثل ایران که در زمان خاصی, تحت شرایط ان زمان  بر روی چند کشور مانند؛(بلوچستان, کردستا, عربستان, اذربایجان وطبرستان) توسط اروپایان با همکاری نخبگان تحصیلکرده ترک و فارس برای حفظ منافع اروپایان ساخته شده بود, توانسته اند که محیط جغرافیایی و ملت هایی که در این جغرافیا زندگی می کنند سرکوب کنند و ایران را همانطوری که اروپایان ساخته اند یکپارچه نگه دارند, اما در تشکیل نهادهای, سیاسی, مدنی, اجرایی, دمکراسی و اقتصادی موفق نبوده اند و کشور  از یک بحران به بحرانی دیگر می رود.
ایران با چالش های جدی روبره است.
هر چند که دولت ایران برای ساختن هویت ملی ایرانی و فارس سازی وسرکوب مردمان سرزمین های غیر فارس سرمایه گذاری های کلان کرده است تا حالا موفق نشده تا هویت بلوچ, عرب, کرد, ترک, ترکمن و غیره را تهدید جدی کند این زبان ها, فرهنگ ها و هویت ها هر چند زیر فشاردولت هستند در تلاش اند تا زنده بمانند. ناسیونالیسمی که  نخبگان  فارس و ترک در نظر داشتند امت شیعه از اب درامد. ملت های تحت اشغال ایران بزرگترین مانع ناسیونالیسم ایرانی هستند. ناسیونالیسم ایرانی با هویت های؛ بلوچ, عرب, کرد, ترک و ترکمن در تضاد و اغلب درگیر است.
در بالا گفتیم ملتی به اسم ملت ایران که دارای یک زبان, یک فرهنگ, مذهب و تاریخ مشترک باشد وجود نداشته و ندارد. کسانی که ایرانی گفته می شوند اول بلوچ, کرد, ترک, عرب, فارس و غیره هستند. یک بلوچ وفاداربه بلوچ و بلوچستان است. برای بلوچ ایران و ایرانی به همان اندازه بیگانه است که چینی یا اروپایی بیگانه است.  ملتی که دولت ایران و سازمان ملل متحده انها را ایرانی خطاب می کنند,  خودشان را بلوچ و بلوچستانی خطاب می کنند و در تشکیل ایران هیچ نقشی نداشته و نخواهند داشت و هیچ تعهد نسبت به ایران و ایرانی ندارد. بلوچ فقط حافظ سرزمین و منافع ملی و بهبود ملت بلوچ است.
چگونه بلوچ می تواند از گرداب ایران بیرون بیاید؟
ایران یک کشور جعلی و محصول استعمارگران مدرن است.در حالیکه بلوچستان سرزمین تاریخی ملت بلوچ است وجنبش ملگریانه بلوچ می تواند بر پایه هویت ملی بلوچ پایدار بماند.
فعالین جنبش ملگرایان واقعیت های امروز را باید بدرستی درک کنند که جنبش ملی بلوچ تحت رهبری تحصیلکردها و  نهادهای سیاسی( سازمان ها) و سازماندهی نیروهای مردمی داخل بلوچستان شکوفا خواهد شد. فعالین ملی گرای بلوچ توجه داشته باشند که وفادارهای منطقه ای و قبایلی می توانند جنبش ملی را ضعیف و بی اثر کند.
ملی گرایی واقعی  احساسی است که از درون یک عضو جامعه بر می خیزد و فرد را از لحاظ زبان, فرهنگ ورسم و رواج به جمع وابسته می کند او جامعه را مال خود و خود را جزیی از ان می داند. یک بلوچ   احساس کمتری برای ایران و ایرانی دارد و ممکن است بغیر ازحس انسان دوستی اصلا هیچ گونه احساس ملی نسبت به ایران و ایرانی نداشته باشد.
فعالین جنبش ملیگرایانه بلوچ در مورد استقلال بلوچستان واضح و شفاف باشند. راه حل تمام مشکلات  بلوچ  در  استقلال بلوچستان است؛ اما تا زمانیکه به انجایی که باید برسند نرسیده اند خودشان را درگیر طرفداران ایران و گروهای جهادی نکنند.
بلوچ باید هویت ملی خود را جدا از هویت ایرانی به دنیا معرفی و به دنیا بقبولاند که بلوچ ایرانی نیست و بلوچستان یک سرزمین اشغال شده است. در این راه شاید نیازیی به دوستان نیمه راه داشته باشد.
مهراب سرجویی