دهلی ءِ تهت / نبشتانک شہ اسماعیل امیری – لندن

گشنت ، هندوستانءِ مغول بادشاه همایون چه عیاشیءَ گیش نه ات ؛ آئیءِ یک والی ” شیرشاه سوری”ءَ ، آ تاچینت و دهلیءِ تهت گپت. همایون شت و ” پارس”ءِ صفوی بادشاه ءِ باهوٹ بیت و چه آئیءَ کمک لوٹت؛ چه اوداں لشکرے زرت و دیم په هندوستانءَ رهادگ بیت. ماں همے راهءَ، چه بلوچانی سردار ، میر چاکرءَ هم مدتءِ لوٹ کرت. میر چاکرءَ، که پیسرا گوں وت ماں وتی جیڑه و جنگاں، بلوچ واکءِ سرین چوٹ کتگ ات؛ گوں بی بی ” بانڑی” ءِ همت  و زهمءِ زیرگ و جنگءِ تها ایر دیگءَ، دیما کنزان و تا دهلیءَ سربیت.

 رپتگ میران چو گروک گرنداں

چو گروک گرند و ره رهیں گرکءَ

دهلی ءِ تهت نبشتانک

اسماعیل امیری – لندن

اکتبر 2016

گشنت ، هندوستانءِ مغول بادشاه همایون چه عیاشیءَ گیش نه ات ؛ آئیءِ یک والی ” شیرشاه سوری”ءَ ، آ تاچینت و دهلیءِ تهت گپت. همایون شت و ” پارس”ءِ صفوی بادشاه ءِ باهوٹ بیت و چه آئیءَ کمک لوٹت؛ چه اوداں لشکرے زرت و دیم په هندوستانءَ رهادگ بیت. ماں همے راهءَ، چه بلوچانی سردار ، میر چاکرءَ هم مدتءِ لوٹ کرت. میر چاکرءَ، که پیسرا گوں وت ماں وتی جیڑه و جنگاں، بلوچ واکءِ سرین چوٹ کتگ ات؛ گوں بی بی ” بانڑی” ءِ همت  و زهمءِ زیرگ و جنگءِ تها ایر دیگءَ، دیما کنزان و تا دهلیءَ سربیت.

 رپتگ میران چو گروک گرنداں

 چو گروک گرند و ره رهیں گرکءَ

…………………………………….

که بانڑیءَ تیگ وتی دستءَ

شاه ئی گوں زبریں کنهاں بستگ

شاهءَ په هو و هیبتاں گشتگ

تو جنینے ئے کر کن منی راهءَ

چو جواب داتگ بانڑی شیهک

اگاں من جنیناں، تئی جنءِ هزماں

جن هما انت که میتگاں نند انت

پنّ و مزواک و ماپراں رند انت

چو هم گشنت وهدیکه شیرشاه سوریءَ پروش وارت و دهلیءِ تهت گرگ بوت؛ بلوچانی لشکر اولسرا کلاتءَ مان بیت و تهتءِ سرا نشت انت. ( البت تاریخءِ دگه کتاباں چُشیں گپے گندگ نبیت بید چه بلوچی کهنیں شاعریءَ)

شاه گوں میرانءَ پیش سلام بیتگ

دهلیءِ تهت هوت بَکّرءَ گپتگ

چاکرءَ دَور کت بر سرء تهتءَ

چاکر ماں تهتءِ سربُرا نشتگ

رند که سر رتک انت دهلیءِ تهتءَ

بازیں رندانی جیڑه و جاکءَ

تهتءَ چه برچانکءَ شکست وارتگ

انوں که بلوچ و بلوچستانءِ مرک و زندءِ چشیں نگیگیں جاوراں، هر نیمگا دشمنءَ آس مانداشتگ و جمبور کرتگ. امیتءِ یک برانزے په بلوچءِ جیڑهءِ دیما آرگءَ، اگاں دهلیءِ تهتءِ واهندءَ شون داتگ؛ درستیں بلوچ سیاسی زانتکار و گلّ و هوربندانی ذمه داری انت که وتی بے سیتیں جیڑه و جاکاں یله بدینت و بلوچ و بلوچستانءِ مستریں سیت و منزلءِ نیمگا دلگوش بدینت. اگاں مرچی هم ما چاکرءِ دَورءِ جاهلی، وت هبری و یک ڈکّیءِ دارءِ بنءَ بداریں و یله مکنیں گڑا بید چه پروشءَ دگه هچ کٹّے نکنیں و رندیگیں پشومانی و هٹرے هچ درد نوارت.

دلگوش: اے شعرانی بند چه واجه فقیر شادءِ کتاب ” میراث”ءَ زورگ بیتگ انت.