به گزارش خبر گزاری حال وش/ شهروندان بدون شناسنامه در کشور بسیار هستند که سیستان و بلوچستان به خاطر شرایط خاص، دارای جمعیت بسیار بالایی از فاقدین شناسنامه است که به دلایل بسیاری نتوانسته اند مدارک هویتی بگیرند، به همین خاطر در سازمان ها و دفاتر رسمی کشور مشخصات این افراد ثبت نشده است.
این قشر با جمعیت بسیار بالا که از آنان به عنوان فاقدین شناسنامه -نه اتباع خارجی- یاد می شود از بسیاری از مزایا و حقوق شهروندی محروم بوده، هستند و (ظاهرا) خواهند بود.
بسیاری از آنان در طول دهه های گذشته حسرت رفتن به کلاس درس و نشستن بر نیمکت کلاس و پوشیدن لباس فرم مدرسه و داشتن کتاب، دفتر، قلم و کیف و … در دل شان باقی مانده است.
در بیش از چهار دهه گذشته آنان از داشتن جواز کسب، گواهینامه رانندگی و سایر مدارک مورد نیاز برای کسب و کار محروم مانده اند.
از سفر کردن و رفتن به استان های همجوار و سایر شهرهای استان خود، هم محروم شده اند، هنگام عبور از ایست بازرسی های جاده های مواصلاتی همانند یک تبعهٔ خارجی بازداشت شده مورد بازجویی قرار گرفته و شاید بدتر از تبعهٔ خارجی، با آنان برخورد می شود.
در طول عمرشان هیچ سازمان بیمه و نهادی از آنان حمایت نمی کند، ویزیت دکتر، دارو، آزمایش، هزینه های بستری و سایر خدمات بهداشتی برای آنان آزاد حساب می گردد و این هزینه ها چنان سنگین و گران هستند که ترس از بستری شدن در بیمارستان ها، به خاطر کمرشکن بودن هزینه های آن و در صورت فوت فرآیند بسیار پیچیده و طولانی تحویل جسد، سبب شده است که این قشر، بیماران بسیار بدحال خود را هم به بیمارستان نبرند تا به قول خودشان اگر خدای ناکرده فوت کند خود میت و وابستگانش آزار و اذیت نشوند.
چرا که واقعا انتقال جسد از بیمارستان به پزشکی قانون و روند تحویل جنازه از تایید دادگاه و امضای کلانتری محل و … خودش عبور کردن از هفت خوان رستم است که صبر ایوب می خواهد و گنج قارون!!
هزینه ها بیمارستانی آنقدر گزاف و رفتار برخی از پرسنل آنقدر زننده است که حتی در شرایط حاد کرونایی جسارت رفتن به بیمارستان و گرفتن آزمایش نداشتند چون از همه یارانه های دولتی و بسته های حمایتی محروم اند. حتی اهدا خون و تزریق واکسن هم در قبال ارایه کارت ملی و مدارک معتبر انجام می شود.
در سهمیه نفت و بنزین و کپسول گاز هم سهم آنان نادیده گرفته شده و هیچگونه سهمیه ای به آنان اختصاص داده نشده است، آنان زمستان های بسیار سرد را با تهیه نفت و .. از بازار آزاد با قیمت های سرسام آور سپری کرده اند و….
اما اکنون که زمزمه کالابرگی شدن و سهمیه ای شدن نان شنیده می شود باید دغدغه این قشر در نظر گرفته شود و سهمیه نان آنان را نادیده نگیرند و آنان را بیش از پیش شرمنده زن و بچه های شان نکنند.
