کمبود آموزگار از جمله مشکلات اساسی در آموزش و پرورش است که با وجود سیاست‌های غیراصولی حکومت برای جذب نیروهای «ارزشی» و طلاب در مدارس، و با توجه به بودجه محدود وزارتخانه برای جذب نیرو، به بحرانی جدی تبدیل شده است.
اگر چه در سال‌های گذشته کمبود آموزگار تنها در برخی استان‌های محروم وجود داشت اما اکنون حتی تهران نیز با کمبود آموزگار روبروست.
بر اساس گزارشی که اوایل مهرماه از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی منتشر شد در پایتخت ۴ هزار کمبود معلم وجود دارد که به گفته این مرکز «کمبود معلم عملاً موجب تعطیلی مدارس شده است؛ همچنین به گفته مسئولان، سهمیه تهران در آزمون آموزگاری ۲۳۰۰ نفر بود که مشخص نیست تمام آن تکمیل شود.»
آمار کمبود آموزگار در استان سیستان و بلوچستان نیز به ۱۵ هزار آموزگار می‌رسد. معین‌الدین سعیدی نماینده استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی در اینباره گفته که «ما در استان سیستان وبلوچستان ۱۵هزار کمبود معلم داریم؛ متاسفانه رویکرد‌ها به گونه‌ای بوده که با قانون جوانی جمعیت، به راحتی معلمان فعلی انتقالی می‌گیرند و از شهر می‌روند. این موضوع از لحاظ بحث‌های اداری یک چالش بسیار بزرگ برای استان سیستان و بلوچستان ایجاد کرده و استان از مشوق‌های آن بی‌بهره است. مجموع این موضوعات با برنامه‌ریزی غلط و نگاه سازمان امور اداری و استخدامی که نگاه منفی به استان سیستان و بلوچستان دارد، وضعیت کمبود معلم در استان را به مرحله فاجعه رسانده است.»
معین‌الدین سعیدی گفته که «دلایل متعددی طی سال‌های اخیر بر کمبود آموزگار در استان موثر بوده و در یک زمان کوتاه هم اتفاق نیافتاده است. بعد از قانون جوانی جمعیت شاهد خروج معلمین بوده‌ایم، اما از طرف دیگر شرایط استان نیز بر این موضوع تاثیر داشته است.»
