به گزارش کمپین فعالین بلوچ به نقل از صدای ایران خبر آتش زدن کپرهای کودکان کار بلوچ در بیابان های اطراف شهر قدس گرگان در خبرگزاری ها و شبکه های اجتماعی و حتی رسانه های خارج از کشور در حالی منتشر شد که گویا این فشارها و به زعم مسئولین “جمع آوری” ها بار اول نیست که رخ می دهد و به گفته یکی از اعضای جمعیت خیریه امام علی در طول ۱۰سال گذشته هفت یا هشت بار این کودکان و ساکنین بیابان مورد تهدید و ارعاب دستگاه های ذیربط بوده اند.
البته بعد از شنیدن شرح ماجرای آتش زدن محل سکونت کودکان کار در بیابان های اطراف شهر قدس سعی کردیم با دفتر معاونت سیاسی ، روابط عمومی فرمانداری شهر قدس و بهزیستی استان تهران تماس بگیریم که صحت و سقم ماجرای آتش زدن و احیانا پیگیری های که شاید انجام شده باشد را از زبان خودشان بشنویم که متاسفانه با عدم پاسخگویی آن ها روبرو شدیم و هرکدام از مسئولین با اظهار بی اطلاعی نسبت به موضوع و ارجاع به دیگران سکوت معناداری کردند.
به گزارش تیترشهر، ایلیا رابط یکی از اعضای جمعیت خیریه امام علی در باره ادعای مسوولان مبنی بر اینکه آنها مهاجران پاکستانی و افغانی هستند،می گوید:این جمعیتی که به تازگی کپرهایشان آتش زده شده ایرانی هستند. اکثرا بلوچ هستند و یا از گرگان و گنبدکاووس، شهرهای اطراف یا مستقیما از خود بلوچستان به این بیابان مهاجرت کرده اند. که در میان آن ها هم افراد شناسنامه دار پیدا می شود و هم بی شناسنامه اما همه کسانی هستند که به علت اینکه خانواده هزینه بیمارستان را نداشته شناسنامه ندارند و هر کدام از اعضای خانواده در جایی به دنیا آمده اند.

به گفته رابط اکثرا آنها کودک تنها هستند که خانواده هایشان یا به علت فقر یا از ترس تهدیدها و ارعاب های ایجاد شده فرار کردند و کودکان بی سرپرست این جا مانده اند.

همه این افراد زیرچادر زندگی می‌کنند
این عضو جمعیت امام علی با اشاره به اینکه در این اطراف چندین گروه وجود دارند که همه زیر چادر و کپر زندگی می کنند و هیچ امکاناتی ندارند، ادامه میدهد: هر کس با تکه ای چوب چادری برپا می کند و چیزی به عنوان فرش کف آن پهن است که می شود خانه و محل زندگی شان. در طول روز هم برای کارهایی چون ساززدن و آواز خواندن یا گدایی به تهران می آیند و شب ها به بیابان بر می گردند.

 بیست سال از سکونت آنها در اینجا میگذرد!
حدود بیست سال که این گروه ها در این جا زندگی می کنند و سالی یک بار یکی از نهادها و ارگان ها آن ها را تحت فشار و تهدید می گذارند برای فراری دادن یا جمع آوری از این محل، به گفته خود اهالی در۱۰ سال گذشته حدود هفت یا هشت بار از این دست اقدامات رخ داده است.

رابط درباره اینکه چه کسی اقدام به آتش زدن این کپرها کرده است میگوید: بر اساس اطلاعاتی که در فرمانداری به ما داده اند این است که آتش زدن کپرها مصوبه شورای تامین استان تهران است.

یکی از بچه ها به حالت تشنج افتاد
رابط میگوید: آن ها زیر چادر زندگی می کنند، ما حدود یک سال و نیم است که آن‌ها را تحت پوشش داریم و برای آن ها کلاس‌های آموزشی دایر کرده ایم. گاهی زیرچادر درس می‌دهیم گاهی هم که هوا خوب باشد در فضای باز و آزاد. آن ها حتی حمام ندارند. هر دو هفته یک بار آن ها را برای حمام به سطح شهر می بریم که اردوی حمام نام دارد. او ادامه میدهد: حتی همین روزها بعد از آتش زدن کپرهایشان صبح فردای آن روز کودکان به ما یادآوری می کردند و می گفتند عمو/خاله اردوی حمام یادتان نرود. بعد از آتش زدن کپرها بچه ها به حال خیلی بدی افتاده بودند. ‌این کودکان خیلی وضعیت بدی دارند، آن‌ها توسط خانواده‌هایشان رها شده اند. گرمازدگی و استرس تهدید و حمله بسیار به آن‌ها آسیب رساندتا جایی که روز بعد یکی از بچه ها به حالت تشنج افتاد.

نهادهای دولتی کمک نمیکنند
این عضو جمعیت امام علی با اشاره به اینکه هم بهزیستی کشور، هم استانداری تهران، هم فرمانداری از این موضوع مطلع هستند.اضافه میکند:  ما حتی از طریق مدیر کل استانداری هم به این موضوع رسیدگی کردیم اما افاقه ای نکرد و برای همین ماتصمیم گرفتیم از مسئولین و شهروندان به طور عمومی برای کمک به بچه ها دعوت کنیم، رابط اضافه میکند: هرچند آن ها مدام می گویند رسیدگی می کنند اما در اصل کاری نمی کنند. وقتی کپرها آتش زده شد ما دوباره به این نهادها مراجعه کردیم اما نتیجه ای نگرفتیم تا این که خبر آتش زدن رسانه‌ای شد و بعد از آن بود که حتی از دفتر ریاست جمهوری هم با جمعیت تماس گرفتند و قول پیگیری دادند.

http://www.balochcampaign.info/