استعدادهای بالقوه افراد با تجسم و نگاه آنان به دنیای اطراف و امکانات رشد و نمایان می شود. این کودکانی که با شکم گرسنه از خانه رهسپار آلونکی می شوند که تداعی مرگ است و نه زندگی ،چگونه با این روح خسته و شکم گرسنه آینده خود و سرزمینشان را خواهند ساخت.
کاش ضمیر ناخوداگاه ما بر دور زندگی آشفته شان قدمی بگذارد و وجدان خفته ما را بیدار کند.که بلوچ و بلوچستان بر لبه پرتگاه نابودی است و دشمنانش نیازی به استفاده از توپ و تانک و تبر ندارند.رهایش کردند در مسیر سقوط.
جایی که فرزند بلوچ در سرما و گرمای سوزان بالای پنجاه درجه جنوب بلوچستان به امید آینده تحصیل می کند با پشتیبانی خانواده فقیرش،اما نتیجه بیش از دوازده سال سرمایه گذاری عمر وی در راستای تحصیل بیکاری است و تبعیض. و مدارک تحصیلی اش پس از بیش از دوازده سال تلاش در صندوق چوبینی در منزل کپری اش قفل میشود و خاک می خورد.
این تبعیض به عمد بوده که هدف دار تزریق شده و می شود و بنیه ادامه تحصیل را نسل به نسل در بلوچستان می خشکاند. چرا که نسل به نسل این احساس در وجود فرزندان بلوچ تداعی و بزرگ میشود که بجای تحصیل و دوازده سال سرمایه گذاری عمر و در اخر بیکاری از هم اکنون به فکر کار ازاد باشد .
و کار ازاد در بلوچستان یعنی شغل های کاذب .شغل های بدون اینده و سرمایه. واقعیت های بلوچستان را با چشم حقیقی دیده و لمس کنید نه با این باور که بلوچ به فکر تحصیل نیست. بلوچ عاشق تحصیل است اما اینده اش در گرو دستان نابکاری است که نابودی وی و انگیزه هایش را نشانه رفته اند.
