روزنامه شهروند در گزارشی خبر از زندگی مهاجران «زابلی و بلوچ» در کپرهای پلاستیکی در یکی از بیابانهای اطراف تهران میدهد.
بر اساس این گزارش که یکشنبه، ۱۷ بهمنماه منتشر شد، ۱۰ خانواده مهاجر از سیستانوبلوچستان در نبود هیچ امکاناتی در کپرهایی ساختهشده از پلاستیک و برزنت در بیابان «هفتجوی» شهریار زندگی میکنند. آنها به آب و برق و امکانات بهداشتی دسترسی ندارند و بهعلاوه، امکانات گرمایشی برای مقابله با سرمای سخت زمستان از دسترس آنها دور است.
ساکنان این کپرهای پلاستیکی به گزارشگر شهروند گفتهاند که دلیل مهاجرت آنها از سیستانوبلوچستان، نبود فرصت کاری در آن استان است. یک تازهعروس ۱۷ ساله به گزارشگر شهروند میگوید «زابل کار نیست، اینجا میرویم شهر، ساز و دهل میزنیم، خرجمان را درمیآوریم.» دیگر کپرنشینها نیز با «سازودهلزدن» یا تکدیگری خرجشان را درمیآورند.
این خانوادهها در هفتسال گذشته در این بیابان زندگی کردهاند. در میان آنها فرزندان خردسال نیز به چشم میخورند. این فرزندان از آموزش محروم بودهاند و به دلیل فقر، دوری از شهر و نداشتن مدارک شناسایی به مدرسه نرفتهاند یا به امکانات بهداشتی دسترسی نداشتهاند.
برخی از این مهاجران زابلی و بلوچ شناسنامه هم ندارند. آنها در میان کسانی بودند که اخیراً در برابر مجلس شورای اسلامی دست به اعتراض زدند و خواهان دریافت شناسنامه شدند.
این تجمع اعتراضی چهارشنبه ۱۵ دی برگزار شد و طی آن صدها کودک، پیر و جوان بلوچ مقیم شهریار و قلعهحسنخان استان البرز جمع شدند تا از نمایندگان مجلس بخواهند مشکل سالها بیشناسنامه بودن بلوچها در سیستانوبلوچستان، مشهد، گرگان و دیگر نقاط ایران را حل کنند.
عدهای از این چادرنشینها برای دههها در کپرهای پلاستیکی در بیابانهای اطراف تهران زیستهاند.
بنا به گزارش شهروند، تا چندماه پیش نزدیک به ۱۰۰ خانواده در چنین وضعیتی در هفتجوی میزیستند، اما بسیاری از آنها از خشونتهای واردشده بر آنها به مکانهای دیگر گریختند، زیرا آبانماه سال جاری عدهای به این چادرنشینها حمله میکنند و کپرهای پلاستیکی آنها را میسوزانند.
در ماههای اخیر، گزارشهای دیگری نیز از فقر و شکاف طبقاتی در ایران بهخصوص در حاشیه شهر تهران منتشر شد. این گزارشها سبب شد تا مسئله گورخوابها و کارتنخوابها بارها در عرصه عمومی به بحث گذاشته شود. گزارش گورخوابها نیز از سوی روزنامه شهروند منتشر شدهبود.