احمد رأفت – هر روز خبر می‌رسد که بخشی از شهر موصل، شهری که ابوبکر البغدادی، خلیفه داعش،  به عنوان پایتخت حکومت اسلامی‌اش انتخاب کرده بود، از حضور آنها پاک می‌شود.

زمانی که نیروهای پیشمرگه اقلیم کردستان عراق از سویی، و ارتش عراق و شبه‌نظامیان شیعی وابسته به جمهوری اسلامی از سوی دیگر، این شهر را محاصره کرده بودند، مردم خوشحالی می‌کردند، ولی این شادی عمری کوتاه داشت.

امروز که داعشی‌ها تنها کنترل چند محله موصل، دومین شهر عراق را دست دارند، و به گفته منابع مختلف بیش از ۹۰ درصد شهر از کنترل جنایتکاران ابوبکر البغدادی خارج شده، نگرانی جانشین خوشحالی ماه‌های گذشته شده است. ورود ارتش عراق و به ویژه شبه‌نظامیان حشدالشعبی به برخی از محلات موصل، وحشتی را جانشین وحشت دیگری کرده است.

داعش سنی، حشد الشعبی شیعی

هر روز صدها نفر از اهالی موصل از فرصت عقب‌نشینی داعشی‌ها استفاده کرده و شهر را ترک می‌کنند. برای اهالی سنی موصل، ماندن در شهر «آزاد»شده همان اندازه خطرناک است که زندگی در سایه حکومت اسلامی ابوبکر البغدادی ناخوشایند بود. داستان‌هایی که از خشونت شبه‌نظامیان حشد الشعبی، نیرویی که توسط سپاه قدس و قاسم سلیمانی به وجود آمده و فرماندهی می‌شود، تفاوت آنچنانی با داستان‌هایی که در گذشته، و در بدو اشغال موصل توسط داعش، شنیده می‌شد ندارد.

اگر با رسیدن داعشی‌ها به موصل، کسانی که موفق به ترک شهر می‌شدند صحبت از شکنجه، آزار و اذیت می‌کردند، امروز نیز سنی‌هایی که توانستند شهر را ترک کنند، داستان‌های مشابهی را نقل می‌کنند، با این تفاوت که این بار شکنجه‌گران شیعه هستند و دوازده امامی. رفتار «آزادسازان» با «اشغال‌گران» تفاوت چندانی ندارد.

اخیرا یک عکاس عراقی به نام علی ارکادی که همراه سربازان شیعی وارد موصل شده بود، با گنجینه‌ای از عکس و فیلم به خارج پناه برده است. در این عکس‌ها و فیلم‌ها که بسیاری از رسانه های بین‌المللی آنها را منتشر کردند، دیده می‌شود که چگونه نظامیان و شبه نظامیان شیعی که خود را «ناجیان» موصل و «قهرمانان» مبارزه با داعش معرفی می‌کنند، شهروندان سنی را مورد شکنجه قرار می‌دهند و از حضور دوربین نیز واهمه ندارند.

عکس‌های وحشت

آرکادی در گفتگو با کریستین امان‌پور، در شبکه سی ان ان، می‌گوید هیچ کدام از این فیلم‌ها و عکس‌ها را مخفیانه نگرفته است، بلکه حتی برای ثبت لحظات شکنجه جوانان سنی از سوی شکنجه‌گران تشویق شده بود. شبه‌نظامیان شیعه از هر فرصتی برای ایجاد رعب و وحشت استفاده می‌کنند. و اگر عکاسی حرفه‌ای در دسترس نباشد، خود با گوشی‌های هوشمند از جنایاتی که مرتکب می‌شوند تصویربرداری کرده و از طریق شبکه‌های اجتماعی پخش می‌کنند.

داستان آتش زدن یک جوان سنی توسط ابوعزرائیل، یکی از مخوف‌ترین جنایتکاران حشدالشعبی که به قساوت شهرت دارد، توسط خود آنها در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت. زمانی که داعش در سوریه یک خلبان اردنی را در قفسی محبوس و به آتش کشید، دنیا تکان خورد. ابوعزرائیل اما تا کنون ده‌ها نفر را به اتهام حمایت از حکومت اسلامی به آتش کشیده است.

ولی ابوعزرائیل تنها شبه‌نظامی شیعه نیست که مرتکب جنایات جنگی شده است. ام هنادی، زن ۳۹ ساله‌ای که گردانی ۷۰ نفره از شبه‌نظامیان حشدالشعبی را در حومه موصل فرماندهی می‌کند با افتخار در مقابل دوربین‌های تلویزیون می‌گوید: «داعشی ها را پس از دستگیری در دیگ می‌جوشانم». خبری که بسیاری از رسانه‌های تهران با آب و تاب منتشر کردند، گویی اقدام ضدانسانی و وحشتناک جوشاندن سر یک داعشی در دیگ، از جمله افتخاراتی است که باید در تاریخ ثبت شود.

جنایات حشدالشعبی و سکوت غرب

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری تا کنون بارها جنایاتی را که ارتش عراق و حشدالشعبی در مناطق «آزاد»شده تحت اشغال حکومت اسلامی، مرتکب شده اند گزارش کرده‌اند. گزارش هایی که اگرچه در عراق وحشت می‌آفرینند، ولی زیر ترس غرب از حکومت اسلامی دفن شده اند.

سازمان عفو‌ بین‌الملل در گزارشی که در اوایل روند آزادسازی موصل منتشر کرد، نظامیان عراقی را، با شواهدی معتبر، متهم به شکنجه و کشتن ۶ جوان سنی در محلات شوره و قیاره موصل کرد. در همین گزارش اشاره به سوزاندن ریش مردانی می‌شود که از اسارت داعش «آزاد» شده بودند. گویی یکی از افرادی که ریش مردان سنی را آتش می‌زد، ابوعزرائیل بوده است.

عفو بین‌الملل در گزارش دیگری اشاره به تحقیر مردان سنی در مناطق «آزاد»شده توسط شبه‌نظامیان حشد الشعبی می‌کند. بنا بر آنچه در این گزارش آمده است، این مردان که در قفسی در میدان یکی از محلات موصل قرار داده شده بودند، برای خروج می‌بایستی به فرمان یکی از شبه‌نظامیان شیعی با صدای بلند بگویند : «من حیوان هستم، من خر هستم».

بر پایه سنتی که اخیرا در جمهوری اسلامی هم رایج شده، این شبه‌نظامیان که توسط سپاه قدس آموزش دیده‌اند، جوانان سنی را دست بسته در خیابان‌ها می‌گردانند و در هر ایستگاه با کابل برق آنها را شلاق می زنند. آنها نه داعشی هستند و نه با داعش همکاری کردند، تنها جرم‌شان عدم اعتقاد به شیعه دوازده امامی است.

دیده بان حقوق بشر، دیگر نهاد بین‌المللی حقوق بشری، نیز هر چند ماه یک بار گزارشی را در مورد عراق منتشر می‌کند. آخرین گزارش‌ها همه صحبت از جنایاتی می‌کنند که شبه‌نظامیان شیعه در مناطق سنی‌نشین عراق مرتکب شده‌اند، از جمله به آتش کشیدن خانه‌های سنی‌هایی که گمان می‌رود به نوعی با حکومت اسلامی رابطه داشته اند. دقیقا همان جنایتی که ۴ سال پیش داعشی‌ها با منازل شیعیان و مسیحیان، و یا ایزدی‌ها، در مناطقی که به تصرف خود در می‌آوردند انجام می دادند.

فاطمه، دختر پانزده ساله ای که در خیابان‌های سلیمانیه با فروش دستمال کاغذی تلاش می‌کند تکه نانی برای خود و برادر کوچک‌اش مهیا کند، می‌گوید پدرش را داعش کشت و برادرش را حشدالشعبی. فاطمه در حالی که با آرنج اشک‌هایش را پاک می‌کند، می گوید مادرش را بیماری سرطان از او گرفت، در حالی که پدر و برادرش «قربانی خشونتی هستند که این گروه ها به نام مذهبی انجام می‌دهند که نامش صلح است».

فاطمه‌ها در خیابان‌های سلیمانیه و دیگر شهر‌های اقلیم کردستان کم نیستند. قربانیان فراموش شده جنگی که به گفته بسیاری همچنان ادامه خواهد یافت. داعش سنی احتمالا تا چند هفته دیگر از آخرین محلات موصل هم رانده خواهد شد، ولی اگر معجزه‌ای رخ ندهد، داعش دیگری، این بار شیعه، سایه بر عراق خواهد انداخت.