روژی کورد: احزاب، جریانات و مفسرین کورد پیش از این بارها با بررسی نقش جمهوری اسلامی در ترویج عناصر داعشی و گروههای سلفی وابسته به جمهوری اسلامی از سوی رژیم ایران هشدار داده اند. اینک بنظر می رسد با توجه به حمله دیروز تهران، زمان اجرائی شدن نقشه های پیش بینی شده جمهوری اسلامی به کوردستان ایران و به تبع آن ایجاد مشکل جهت همه پرسی استقلال در کوردستان عراق، رسیده باشد.
کوردستان به طور کلی و به ویژه در ایران، عراق و سوریه اینک در حال سپری نمودن دورانی ویژه است. کوردستان عراق به صورت عملی به سوی استقلال حرکت می کند، زمان همه پرسی نیز اعلام شده است. در کوردستان ایران نیز مبارزات مسلحانه به طور کامل روی میز قرار گرفته است، مبارزاتی که جرقه نهائی آنرا اتحاد دوباره احزاب منشعب شده خواهد زد. کوردستن سوریه نیز با حمایت کامل امریکا و نیروهای ائتلاف، به مسیر تازه ای وارد شده است.
اکنون نیز جمهوری اسلامی پس از حمله دیروز تهران، اقدام به انتشار تصاویر و اسامی به اصطلاح حمله کنندگان دیروز نموده است که همگی کورد اهل مناطق اورامانات می باشند.
این مسائل که همواره از دغدغه های اصلی جمهوری اسلامی که حیات بخش مرکزی و فارس نشین ایران را در گروه ماندگاری کوردستان و دیگر بخشهای غیرفارس می داند، سبب نگرانی ویژه ای شده است.
حزب دمکرات کوردستان، قبلا در سال ۲۰۱۴ در گزارشی ویژه تحت عنوان “گزارشی در مورد وضع عمومی و امنیتی پاوه و اورامانات” به درستی و به طور کامل، وجود و ترویج داعشی ها و سلفی ها را از سوی جمهوری اسلامی در این مناطق کوردستان ایران، تشریح نموده بود. طی این گزارش نام “سریاس صادقی” یکی از حمله کنندگان دیروز تهران نیز به چشم می خورد ، کە این گویای اگاهی کامل احزاب کوردستان ایران از نقشە و حرکات جمهوری اسلامی و گروههای سلفی در کوردستان است.
در بخشی از این گزارش امده است: شهر جوانرو بعنوان مرکز تبلیغ داعش شناخته می شود. در شهر پاوه افرادی اقدام به اعزام جوانان و تشویق جوانان برای پیوستن به گروه داعش کرده‌اند که اسامی تعدادی ازآنها از این قرار است:۱- احمد صادقی، ۲- سریاس صادقی، ۳-نهادی ویسی، ۴- حافظ ویسی (که اخیرا خودش به داعش پیوسته)، ۵- آزاد کارگر، ۶- مهزاد کارگر، ۷- اقبال صحرایی، (تمام این افراد بجز آزادو بهزاد کارگر که اهل روستای دشه هستند بقیه اهل دزآور و ساکن روستای چورژی می باشند). رژیم آخوندی هم کاری به کار آنها ندارد و بصورت علنی از جلسات آنها که در مساجد بر گزار می شوند جلوگیری نمی کند .
همچنین حزب دمکرات کوردستان ایران و مصطفی هجری، دبیر کل این حزب، طی مصاحبه ها و نوشتارهای متعددی بارها به حمایت کامل جمهوری اسلامی از داعش و نیز گسترش آن در داخل کوردستان جهت سوء استفاده سیاسی از این گروه، اشاره نموده اند.
عرفان رهنمون، مفسر و تحلیلگر سیاسی کورد، طی مصاحبه ای اختصاصی که سال ۲۰۱۶ با زبان کوردی با مرکز روژی کورد داشته است، دو عامل را جهت تقویت نیروهای سلفی و داعشی از سوی جمهوری اسلامی برشمرده است:
الف- ارئه چهره ای زشت از کوردها در ایران در انظار عمومی منطقه و جهان آنهم در حالیکه کوردها به عنوان مردمانی سکولار و دمکرات شناخته شده اند.
ب- جمهوری اسلامی در زمانی که نیاز داشته باشد، به بهانه وجود نیروهای سلفی و مذهبی در کوردستان، به کوردها و مبارزات ملی – دمکراتیک آنها حمله خواهد نمود و بار دیگر به طور کامل کوردستان را میلیتاریزه نموده و تحت اشغال خود درخواهد آورد.
پیش بینی ای که به نظر می رسد با توجه به تحولات برشمرده شده در کوردستان، اینک زمان اجرائی شدن آن از سوی جمهوری اسلامی رسیده باشد.
جمال پورکریم، فعال سیاسی کورد در این باره معتقد است که: “اکنون رژیم تمامی تلاشهای رسانه ایش را جهت انحراف افکار عمومی و به کرسی نشاندن هدف واقعیش از نمایش دیروز تهران به کار گرفته است. تلاشهایی که هدف آن تروریست نشان دادن کوردها و خطرناک جلوه گر کردن کوردستان ایران می باشد که اینک مبارزات مسلحانه در آن به خواستی عمومی تبدیل شده است.”
وی در ادامه می گوید: “نسبت دادن مبارزات کوردها به سعودیه و اسرائیل و امریکا همواره بهانه ای برای حمله به کوردها و خواستهای دمکراتیکشان بوده است که مع الاسف تاکنون از حمایتی بایسته برخوردار نبوده اند. اینک نیز پایه های جمهوری اسلامی به لرزه درآمده است. کوردها در حال انسجام بیشتری هستند، اوضاع جهانی به مخالفت بیشتر با رژیم ایران و حتی براندازی رژیم پیش رفته است، از اینرو جمهوری اسلامی جهت احیای پشتیبانی ای از خود در داخل از سوی برخی از ملتها و در رآس آن در میان فارسها که همواره به تجزیه و ترس از ان می اندیشند، روی نموده است، فلذا طرح شوم حمله به تهران در این دو نقطه را از سوی عناصری که سالها خود آنها را پرورانیده است، فراهم نموده است تا با به خاک و خون کشیدن کوردستان، عرصه را برای ابقای بیشتر خود فراهم اورد”.
پورکریم میگوید : “مبارزات ازادیخواهانەی ملت کورد به طور اعم و بالاخص در کوردستان تحت اشغال رژیم ایران، هیچگاه بە ترور نه در داخل کوردستان و نه در شهرهای دیگر ایران پناه نبرده است و حتی در سختترین شرایط، هیچیک از احزاب کوردستانی بە حملات انتحاری و انفجاری متوسل نشده و همیشە این نوع از حملات و یورشها توسط کوردها محکوم شدە است. ،سلاح بە دست گرفتن کوردها تنها در جهت دفاع از خود و خاک کوردستان بودە است و ماشەی تفنگ بروی اشغالگران کوردستان کشیدە شدە است. اما در نهایت بە باور من قضیە و مسئلە کورد که یک مسئلە ملی است، بە هیچ وجە نباید برخلاف تلاش و تمایل جمهوری اسلامی و مخالفین دیگر کوردها، بە خواستی دینی و مذهبی تقلیل داده شود. جنگ کوردها با اشغالگران موطن و خاکشان؛ تنها در راستای تحقق و رسیدن بە خواستی ملی و مشروع است نە مذهبی و دینی. بنا بر خوانش بنده، اینبار می بایست تهران که نبض رژیم ایران است، هدف مبارزات قرار گرفته و ناامن شود، تا هم جهانیان درک کنند کە ایران ان جزیرە ارامی نیست و نیز رژیم از بلندای توتالیتاریسم خود سقوط کند.
هلمت معروفی، روزنامه نگار و فعال سیاسی کورد نیز که مطالبی در رابطه با وجود نیروهای داعشی و سلفی در کوردستان با حمایت جمهوری اسلامی منتشر نموده است، در اینباره معتقد است که: “شواهد و مدارک میدانی طی چهار سال گذشته بیانگر حمایت کامل جمهوری اسلامی از گروههای داعشی و سلفی در شهرهای پاوه، جوانرود، بوکان، بانه، پیرانشهر و برخی شهرهای دیگر بود. حتی برخی از سلفی هایی که به اروپا هم امده اند در این شهرهای به صورت تیمی سازماندهی شده اند و با آگاهی کامل جمهوری اسلامی و حمایت مالی رژیم این امکان را داشته اند. اکنون نیز در برخی از شهرها از جمله جوانرود و بوکان، چندین مکان مذهبی وابسته به سلفی ها از جمله در کوسه بوکان فعال می باشد”.
وی در ادامه می گوید: “جمهوری اسلامی در حل مشکلات منطقه ای و داخلی و جناحی، به بحرانی عمیق دچار شده است، بحرانی که تنها راه برون رفت از آن، ایجاد و خلق دشمنی واقعی و یا فرضی می باشد. اکنون این دشمن به صورت واقعی در خارج وجود دارد اما جمهوری اسلامی آنرا در داخل نیز شبیه سازی می کند. چندین سوال اینجا مطرح است. یک: فیلم حمله داخل مجلس چگونه با این سرعت به شبکه اعماق رسید در حالیکه اینترنت داخل مجلس همان زمان قطع شده است؟ دو: با وجود مسائل امنیتی شدید، این افراد مسلح چگونه وارد مجلس شده اند؟ سه: چرا در داخل راهرو تیراندازی نموده اند نه در داخل خود مجلس که امکان کشتن مهره های بالاتر نیز فراهم بود؟ چهار: چرا شخص انتحاری داخل قبر خمینی در مکانی خالی از تجمع خود را منفجر نمود نه اینکه به عنوان مثال در نزدیکی قبر خمینی؟ و خیلی از پرسشهای دیگر که به نظرم جوابشان مشخص است”.
آگری اسماعیل نژاد، روزنامەنگار و فعال سیاسی کورد طی مطلبی با عنوان “لاشخوری سیاسی”، به بررسی مسئله حمله تهران و انتساب آن از سوی برخی از رسانه های فارسی زبان خارج از ایران و نیز رژیم جمهوری اسلامی به کوردها پرداخته و می نویسد: “در ساختاری که موضوعات بر پایه بحران_منفعت تحلیل و اقدام به حل مشود، بیگمان این نوع رفتار و نگاه میتواند، هم در سطح ” تولید بحران فراگروهی و سراسر ” مسبب باشد، و هم در “عمق بخشی به چنین بحرانهای ” تاثیرگذار باشد، بدین مفهوم که با تولید بحران ساختگی و یا با عمق بخشی به بحرانهای که در ساختن آن حضور مستقیم نداشته‌اند، میتواند فضا جامعه را برای کسب منافع گروهی مهیا کنند، مهمترین نمونه برای مسئله تولید بحران ساختگی و یا عمق بخشی به بحران را میتواند در اختلافات درون رژیمی در ساختار جمهوری اسلامی بر سر مسائلی مانند انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، انفجار دفتر محمد علی رجایی، رئیس جمهور وقت، و نیز حضور و نقش مستقیم افرادی از سران جمهوری اسلامی در موضوعاتی مانند قتل احمد خمینی، قتلهای زنجیرهای و همچین انفجار آرمگاه امام رضا در ٣٠ خرداد ١٣٧٣ جستجو کرد.”
احمد رأفت، روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی در مطلبی کوتاه در فیسبوک شخصی اش می نویسد: “«همه با هم علیه تروریست ها»
کدام «همه»؟ در «همه» من کسانی که علیه اعدام‌ها سکوت کردند جائی ندارند. در «همه» من سردار سایمانی و طرفدارانش و کسانی کشتار مردم سوریه را توجیه می‌کنند هم جائی ندارند. در این «همه» کسانی که دسنور قتل قاسملو، شرفکندی، فرخزاد و مردم بیگناه آرژانتین را هم دادند، جائی ندارند. پس اول مرزهای این «همه» را روشن کنیم شاید بعد بتوانیم «باهم» شویم”.
با توجه به این مسائل و شرحی که گذشت، می توان در فاصله اندک زمانی، مشاهده گر میلیتاریزم گسترده، دستگیری مردم، کشتار و اعدامهای وسیع و حتی حمله به کوردستان عراق و تقویت بیشتر حشد شعبی و امثالهم تحت عنوان مبارزه با گروههای وابسته به سعودی و داعش از سوی جمهوری اسلامی باشیم.
این امر می طلبد تا احزاب کورد و نیز حکومت اقلیم کوردستان؛ از هم اکنون ضمن آماده سازی ویژه نظامی خود، جهان خارج و بویزه قدرتهای جهانی را مطلع و خود را برای رویارویی با تنشی تاریخی با ایران، آماده سازند.
