ماہءَ گوش کتگ ات
چہ آ شپءَ ، نی سالے گوستگ ات ۔ میرو دو سالگ و چہ شیرءَ سَر کنگ بیتگ ات ۔ اے شپی ، میروءِ واب ماتءِ گورانی شکّلیں شیرانی اومانءَ پروشتگ ات و ھانی آییءِ گریوگءِ توارءَ جَہ سِرّاتگ ات ؛ میرو چست و کونڈاں کتگ اتی و اناگاہءَ ، آییءِ چمّ رودرآتکءِ نیمگا سکّ بیتگ اتنت ۔ ماہءَ گوش کتگ ات ۔ ھانیءِ چمّ چہ ارساں کیل بیتگ اتنت و پہ میروءِ وابگیجگءَ ، میزّاں میزّاں آییءِ نازینگءَ لگّ اتگ ات :
” نازینیں وتی لالءَ را لکّ مرادیں کسان سالءَ را
وش بوئیں زباد مالءَ را در گپّیں شکر گالءَ را
لولی لول منی لال ءَ را عمرءِ گڈ سری مالءَ را
ماہءَ گوش کتگ ات
اسماعیل امیری
ماہءَ نوکی گوش کتگ ات ؛ شپ کشّءَ وتی راہءِ نیم بُرّاتگ ات و پراھیں آسمانءِ دیما ، چہ بے حسابیں دگہ مزن و کسانیں استاراں درپشناکترات ۔ ماہءِ نگرھیں رژن ، شپءِ بیمناکیں تھاریءَ ماں ماھکانیءَ بدل کنان ات ۔ نرمکیں وشگوات ، بشانگانی تھا وپتگیناں گرانواب کنان ات ۔ درستیں سرندہ و پرندہ ، ایر سرپتگ و وشواب اتنت ۔
ھما شپءَ ،” گزدان”ءِ رودرآتکءَ ، مھراب و آییءِ لوگ بانک ھانیءِ شش تک و شش بندیں بشانگ بستگ ات ۔ آھانی یک سالیگیں بچّ “میرو”ءِ گوانزگ تھتءِ کشءَ ، “گوانزگ دار”ءَ درتکگ ات و ھمے بشانگءِ تھاات ۔
آ شپءَ ، وشگوات پہ ھانیءَ سوچوکیں تبدےءَ بدل بیتگ ات ؛ ماہ ماھگرءَ گپتگ ات ؛ آییءِ وش و ماھکانیں زند ، کُچّل و تھار بیتگ ات ۔ گریوگ آییءِ دلءَ ڈکّتگ ات ؛ چمّانی ارس ھشک بیتگ اتنت ؛ کاگدیں رکّ دوچگ بیتگ اتنت ؛ ھوش و سما شتگ و سَسّا چہ کارءَ کپتگ ات ۔ چیّا کہ آ شپ و ھمے پاسءَ ، چہ آھانی لوگءِ کمپانءِ دیوالءَ جُتک جنگءِ توارءَ ، وشوابیں مرد و جن چہ وابءَ جہ سرّینتگ اتنت و پدا اے ھکّلءَ : “مھراب ! دستاں وتی سرءِ بانءَ کن و زیت وتارا مئے دستءَ بدئے و اگاں نہ ، ھمے دمانءَ تیر گوارات کنیں “۔ اے پیما ، آییءِ زندءِ ھمراہ و مھرشانیں جود چرآییءَ گرگ بیتگ ات ۔
مھراب کہ وتی زندءِ بیست و ھشتمی سالءَ ات ، وتی میتگءِ وانندہ تریں مردات ۔ ماں گزدانءَ ، آ ھما ورنا ات کہ ایوکا آییءَ “زانتجاہ”ءَ علم دربرتگ ات ۔ میتگءِ درستیں مردمانی گوشئے چمانی روک ات ۔ چیّا کہ چہ آییءِ کوششاں گزدانءَ وانگجاھے پچ بیتگ ات ، ڈلریچیں سڑکےءِ کار بیگءَ ات و پہ نلءِ ورگی آپءَ ھم کوشش بیگءَ ات ۔ مھراب نہ ایوکا وتی میتگءِ پُلّیں بَچّ ات بلکیں ماں آ دمگءَ ، آییءِ مردمگری ، راجدوستی و پہ مردمانی کارانی گشاد کنگءَ ، وتی وسءَ پہ تچ و تاگ و رھشونیءَ نام کپتگ ات ۔ بلے اے دگہ دیما ، سیاہ پاگیں واکدارانی ھیالءَ ، آ ملک دشمن و ملک پروشیں واک و ھوربندانی ھمراہ ات و پمیشا مدام چو کنٹگےءَ ماں آھانی چمّاں جِکگءَات ۔
چہ دستگیریءَ دو ماہ و نیم رند ، مھراب ملک دشمنی ، دری واکانی پگارزیری و بے دینی ءِ جرمءَ تیرگوار کنگ بیت ۔ چہ آییءِ گرگءَ رند ، وھدیکہ آییءِ لوگ پٹگ بیت ، بلوچ و بلوچستان ، بلوچی زبان و ادبءِ باروءَ کتاب و سیاھگ و ھمے پیما دگہ لھتے راجی تاکبند و نبشتانک درکپتگ اتنت ۔ پمیشا ، چہ اشاں دگہ مستریں جرم و گناہ دگہ چے ببیت انت !
چہ آ شپءَ ، نی سالے گوستگ ات ۔ میرو دو سالگ و چہ شیرءَ سَر کنگ بیتگ ات ۔ اے شپی ، میروءِ واب ماتءِ گورانی شکّلیں شیرانی اومانءَ پروشتگ ات و ھانی آییءِ گریوگءِ توارءَ جَہ سِرّاتگ ات ؛ میرو چست و کونڈاں کتگ اتی و اناگاہءَ ، آییءِ چمّ رودرآتکءِ نیمگا سکّ بیتگ اتنت ۔ ماہءَ گوش کتگ ات ۔ ھانیءِ چمّ چہ ارساں کیل بیتگ اتنت و پہ میروءِ وابگیجگءَ ، میزّاں میزّاں آییءِ نازینگءَ لگّ اتگ ات :
” نازینیں وتی لالءَ را لکّ مرادیں کسان سالءَ را
وش بوئیں زباد مالءَ را در گپّیں شکر گالءَ را
لولی لول منی لال ءَ را عمرءِ گڈ سری مالءَ را
بچّوں تنگویں مرکب دار راجءِ زھم جن و ڈیہ ءِ یار
سردار چاکرءَ چو زیبدار لکّ بخشے بیت و ڈاٹار
لولی لول منی لالءَ را خیر خواہ و بلوچ سیالءَ را
بیت یک شاعرے در گپتار قومءَرا بدنت ھوش و سار
گوں طنز و شگان و تیھار چست بنت ساوڑی مثل ھار
لولی لول منی لالءَ را لکّ مرادیں شکر گال ءَ را “
( آزات جمالدینی )
