هر چقدر بر فشارهای رئیس جمهوری آمریکا بر جمهوری اسلامی ایران حول مسئلۀ برجام افزوده می شود، به همان اندازه موضع تهران نسبت به آمریکا نرمتر به نظر میرسد. نه تنها حسن روحانی و وزیر امور خارجۀ او، بلکه دیگر رهبران ایران دائماً تکرار می کنند که برغم فشارهای آمریکا، ایران برای خروج از برجام پیشقدم نخواهد نشد. حالا دولت ایران حتا آمادگی خود را برای گفتگو بر سر موشکهای دوربردش اعلام کرده و به رئیس جمهوری آمریکا می گوید که خروج این کشور از برجام به زیان منافع واشنگتن است.
اما، چرا رهبران ایران نسبت به خروج آمریکا از برجام نگرانند؟ و چرا رئیس جمهوری آمریکا تا این حد نسبت به عملکرد جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه حساس شده به طوری که آن را ناقض “روح برجام” می داند؟ چه آینده ای در کمین جمهوری اسلامی ایران نشسته است؟
در برنامۀ این هفتۀ “زمینه ها و دیدگاه ها” هوشنگ امیراحمدی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه راتگرز آمریکا و علی کشتگر، تحلیلگر و فعال سیاسی، حول این پرسش ها با یکدیگر گفتگو کرده اند. آنان تأکید کرده اند که جمهوری اسلامی ایران بیش و پیش از هر چیز نگران است که خروج آمریکا از برجام سرآغاز روند تازه ای از فشارها و تهدیدهای جدیتر علیه جمهوری اسلامی ایران باشد به ویژه اینکه رهبران تهران موقعیت خود را بسیار شکننده احساس می کنند.
شرکت کنندگان در برنامه تصریح کرده اند که رهبران ایران خوب می دانند که چیزی از برجام نمانده و تمام محاسبات آیت الله خامنه ای، “نرمش قهرمانانۀ” او برای رفع تحریم ها به منظور جلوگیری از شورش های شهری در کشور، همگی نقش بر آب شده اند. هوشنگ امیراحمدی و علی گشتگر اضافه کرده اند که رهبران جمهوری اسلامی همچنین بیش از پیش پی برده اند که آنچه موجودیت آنان را از این پس بیش از گذشته به خطر انداخته نه دونالد ترامپ که کوه مشکلات، بحران ها و آسیب های اجتماعی و اقتصادی است که خود حکومت اسلامی ایران به وجود آورده بی آنکه توان حل آنها را داشته باشد.
به بیان دیگر، رهبران ایران خوب می دانند که تهدید اصلی علیه موجودیت نظام اسلامی نه یک جنگ احتمالی خارجی، بلکه “جنگ طبقاتی” در داخل کشور است، یعنی شورش های شهری دهها میلیون بیکار و گرسنه و حاشیه نشین ناامید که کارد به استخوان شان رسیده است. اما، میهمانان میزگرد تأکید کرده اند که دولت کنونی آمریکا نیز از این تضادها و بن بست های داخلی ایران به خوبی آگاه است و علت تشدید فشارهای دونالد ترامپ بر حکومت ایران نیز آگاهی از همین تضادها و مشکلات اساسی جامعۀ امروز ایران است.
به بیان دیگر، از این پس مرزی میان فشارها و بحران های داخلی و خارجی وجود ندارد. بالعکس تداخل آنها در یکدیگر بیش از گذشته نگرانی رهبران ایران را برانگیخته است . و از آنجا که دولت آمریکا نمی تواند با رژیم نامتعارفی همانند جمهوری اسلامی ایران نه امروز و نه در آینده همزیستی کند، تشدید فشارهای واشنگتن ابتدا مهار سیاست ها و مداخلات تهران را در منطقه آماج گرفته تا در ادامه تغییرات اساسیتر در داخل ایران را تحریک کند.
http://fa.rfi.fr/%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7/20171008-%DA%86%D8%B1