کمپین فعالین بلوچ_ درمحمد بهرامی; عمق محرومیت و نادیده گرفتن آنچنان در رگ رگ بلوچستان و عمق وجود آن جای گرفته که مردمان این سرزمین همیشه چشم به طلوع روزهای بهتر روزگار می گذرانند. سرزمینی که تماما غرور است و مردانگی، سرزمینی که وفاداری در آن مقدس است و مردمانش وطن را با جان پاس داشته اند.

سرزمینی که همیشه اهمیت و جایگاه تاثیر گذارش نادیده گرفته شده و گویا ریل قطار توسعه درمرز آن به انتهای خط رسیده است.

چندی است طرح توسعه این منطقه با محوریت توسعه سواحل مکران سخن نخست محافل استانی و حتی کشور شده است. طرحی که می خواهد به مردم القا کند با خود رفاه و رفع محرومیت خواهد آورد. این امید واهی باعث شده اندیشمندان و نخبگان جامعه کمتر به عمق و حقیقت برنامه ای که در حال اجرا است، بیاندیشند و به آن بپردازند.

در نگاهی گذرا کلیت این طرح

تحولات و تغییراتی است که از سواحل جاسک تا مرز گوادر را در خواهد نوردید. احداث اسکله ها، تجمع قوای نظامی خصوصا نیروی دریایی، جذب سرمایه گذاری خارجی، و احداث چند شهر جدید در این محدوده و همچنین آمایش جمعیتی جدید با رویکرد اسکان دادن بیش از دو و نیم ملیون مهاجر عمدتا غیر بلوچ، مهمترین اتفاقاتی است که قرار است در آینده ای شاید نه چندان دور به وقوع بپیوندد.

با توجه به آنچه تا کنون از طرف مسئولین اعلام شده ارتش ایران و شرکتهای وابسته به سپاه و وزارت دفاع نقش عمده ای در اجرای این طرح دارند. این نکته که چگونه توان نظامی می خواهد بانی توسعه اقتصادی و اجتماعی شود خود نیاز تامل و توجه دو چندان است!

ما از گذشته عادت کرده ایم به نگاه امنیتی بر استان، نگاهی که با خود عملکرد کنترلی حاکمیت را در پی داشته است،
اما اینکه با این دیدگاه و نگاه بتوانیم به توسعه اقتصادی و اجتماعی هم برسیم مقداری برایمان باور پذیر نخواهد بود.

زمزمه های تجزیه بلوچستان و کوششهایی برای حذف نام بلوچستان از جغرافیای استان و کشور همزمان با اعلام این طرح، نشان از اجرای نقشه ای وسیع و مرموز برای هدف قرار دادن هویت و فرهنگ مردمی است که هزاران سال در بقا و زنده نگاه داشتن این منطقه نقش اصلی را ایفا نموده اند. ارائه تقسیم استان به سه یا چند استان و آوردن شهروندانی از دیگر نقاط و ساکن کردنشان در آن نشان از این دارد که قصد اصلی ساختن سرزمینی است که شاخصه های اصلی آن بر محور صاحبان واقعی آن نباشد.

نکته قابل تامل دیگر عدم توجه به جایگاه خاص گردشگری منطقه و سواحل مکران است.

همگان معترفند که چابهار بعنوان قلب سواحل مکران می تواند یکی از بهترین مناطق هدف گردشگری باشد. و بدون شک فرهنگ و باورهای صاحبان اصلی این سرزمین بهترین فاکتور در این فرایند مفید خواهند بود.
با نادیده گرفتن مهمترین خصیصه منطقه در طرح توسعه مورد ادعا هیچ چیز بجز سعی در تغییر بنیادین در منطقه را توجیه نمی کند و همانطور که گفته شده این تغییر با حمله به هویت واقعی این سرزمین حاصل میشود و لا غیر.

آنان که سعی در اسکان شهروندان جدید در بلوچستان دارند خوب است گذری بر حاشیه پر درد چابهار بزنند. آنجا بسیارند خانواده هایی که برای سهیم شدن در اجرا و ما حصل این طرح به چابهار مهاجرت کرده اند. خانواده هایی از اطراف خود چابهار و دیگر شهرهای استان. ساکنانی که بیشتر از هرکس دیگر حق دارند ساماندهی و اسکان داده شوند. مهاجرانی که در صورت التفات و توجه می توانند بیشتر از هرکس در پیشرفت و توسعه منطقه تاثیر داشته باشند.

لذا می طلبد دلسوزان و نخبگان و خاصا علما با تفکر و تحقیق بیشتر در ابعاد مختلف طرح توسعه سواحل مکران ضمن اطلاع رسانی به همه مردم، نگرانیهای خود را به حاکمیت منتقل نمایند و قبل از وقوع فاجعه ای که بازنده آن بلوچ و بلوچستان خواهد بود در جلو گیری از آن سعی و کوشش نمایند.

در این راستا لازم است در گام نخست این مطلب به صدر مباحث حقیقی و مجازی کشانده شود و هر آنکس که تریبونی در اختیار دارد از آن برای روشنگری و انتقال نگرانی استفاده نماید. در این میان نقش علما بعنوان رهبران مذهبی و اجتماعی مردم نقشی بسیار مهم و تاثیر گذار خواهد بود.
قطعا با پرداختن بیشتر و مستمر ابعاد حقیقی این طرح بیشتر بر همگان روشن خواهد شد و با فعالیتهای مدنی و رسانه ای بهتر از هر وسیله دیگر می توان نگرانی بحق خود را به دولتمردان و طراحان این پروژه انتقال داد.
(dur bahrami )