من قُرباناں پہ گیدیءَ ….. منظوربسمل

(ڈاکٹر اللہ نذرءُُ اے دگہ راجدوستیں بلوچ بْراہندگانی

زہگ ءُُ زالبولانی آوار جنئگءِ پُشدرءَ دِلی اُفّارے)

من لاچاراں

من نادَزرَس

من بے واکاں

من جنگ آماچ

منی بدواہ گَلءَ بال انت

من بے سوباں

(ڈاکٹر اللہ نذرءُُ اے دگہ راجدوستیں بلوچ بْراہندگانی

زہگ ءُُ زالبولانی آوار جنئگءِ پُشدرءَ دِلی اُفّارے)

من لاچاراں
من نادَزرَس
من بے واکاں
من جنگ آماچ
منی بدواہ گَلءَ بال انت
من بے سوباں
من گمباداں
شِزرداں
سوکی ءُُ پِہریگءُُ دلسْیاہاں
منی دوزواہ ءُُ مہرم اَنگر ءُُ آسان،
مودگی اَنت ءُُ جگر تْرکّ اَنت
موتکیگ اَنت
پُرسیگ اَنت
ءُُ غدّار شادمان انت
شادکامی اِنت
منی لجّ اِنت تلام اِنت
گیدیءِ دیناں
ہزاراں سر چُشیں قربان
ہزاراں ساہ ءُُ سر ندْریگ
ہزار دل شَنک ءُُ کولیگ اِنت پہ گیدیءَ
بَلے بژن اِنت ءُُ اَرمان اِنت
کہ چارُوگاں بلوچی نامہے پَشت اِنت
بلوچی جامگے بے لجّ ءُُ بے عیب اِنت
بلوچءِ دست مان اِنت اے شپیں کارءَ
اے سْیاہ کاری پہ نام گِپتیں بلوچءَ داگ ءُُ پولنگے
*
منی بْرات اِش جت اَنت
پیریں پِت اِش کُشت اَنت
لوگ اِش مانداشت اَنت
مَڈّ ی اِش بُرت اَنت
کِشار پادمال کُت اَنت
مال ءُُ شپانک اِش ہم کُت اَنت ہرجان
گریبیں رہگْوزی اِش ہم جت ءُُ پْروشت اَنت
من اُفّے ہم نہ کُت کہ
آجویءِ جنگءَ اے وڑ بیت،
منی دوزواہ جنئگ بوت اَنت
منی راج ءُُ منی بے دَروریں رعیّت
جنئگ بوت مُپتء ناحقءَ
من اُفّارے نہ کُت گرمیں
منی گموار پُلگ بوت اَنت
منی مَہرم کُشگ بوت اَنت
دپءَ آہے نہ کشّ اِت من
منی مات ءُُ گُہار ءُُ زہگ ءُُ
زال اِش چست کُت ءُُ بُرت اَنت
کہ بلکیں پدبہ کِنزاں من
بَگا بیت دل منی ، بَجّاں
بَلے بدواہگءَ گوں وش نَیاتکءُُ راجی غدّاراں
سَما چے پِر کہ
من پہ آجویءِ ہاترا
در پہ دراں، کوہاں سریگاں
تُنّگاں، نادْراہاں
ناگیگاں، بَلے اے بے وسیں راجءِ ہمک پُسّگ
ہمک پیریں کماش ءُُ تنگہیں دُتّگ منیگ انت کہ
عذاب ءُُ بزّگ ءُُ وار اَنت
بندیگ اَنت
پُرسیگ اَنت
موتکیگ اَنت،
بَلے من پدنہ کنزاں اَچ وتی جُنزءَ
منی اِیمان آجوئی
منا سِتک اِنت
منا باور کہ ظلمءِ روچ برکت بیت
نہ باں واترّ ہچ رَنگءَ کہ
منزل اَچ من نزّیک اِنت
فضیلہ، پوپل ءُُ زہیرگ
دِلی بار اَنت،
چو گْرنچءَ اَنت
سرءَ من بستگ اَنت گرداں
منا قول اِنت چو دوداءَ، چو میر کمبر
کہ من موکاں وتی بچّ ءُُ جنکاں
بندی ئیں زالءَ
وتی مات ءُُ گُہاراں
بندیاں کُلّیں
چو بالاچءَ وتی بیرءَ گِراں الّم
بَلے بے بُندریں جوریں بدءِ آسر گوں باجوہاں
اَبد مَرگے کہ پیداک اِنت
منی راجءِ سَگیں دلّار ءُُ چاریگاں
شُدیگ ءُُ لاپ جتیں لینگاٹ ءُُ غدّاراں
پہ زَرّ لِیلام ءُُ حاک سوداگریں دُزّان ءُُ پِنڈوکاں
حیاءِ کُشتناں، ننگءِ بَلاہ زُوراں
شُمے ہم روچ حسابی اَنت۔۔۔!!!
شُما ہم مانشاں کوچ اِت وتی سیاہ ءُُ تہاریناں۔۔۔!!!
من لاچاراں
من نادزَرس
من جنگ آماچ
من جنگءَ آں پہ آجوئی
**

http://dailysangar.com/home/page/8075.html