امروز کردها فردا دیگر خلق ها
موشک باران مقر حزب دمکرات کردستان ایران
حمله موشکی سپاه پاسدارن به مقر احزاب دمکرات کردستان چهره کریه جمهوری اسلامی را بیش از پیش عریان میکند. 16 قربانی و نزدیک به 40 زخمی نتیجه این حمله جنایتکارانه علیه احزاب سیاسی کرد در عراق است.
حمله نظامی به مقر حزب دمکرات کردستان، یعنی حمله به مخالفین رژیم، حمله به سازمانیافته ترین بخش آن. اما این تمامی ماجرا نیست. اگر امروز حزب دمکرات کردستان در اقلیم کردستان عراق مورد هجوم رژیم واقع میشود، روز دیگر و مکانی دیگر باید که انتظار حمله به دیگر نیروهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی برود. در عین حال نباید از نظر دور داشت که حمله به نیروی سیاسی کردستان دقت نظر رژیم به جنبش های پیشرونده ملی – دمکراتیک در مناطق ملی ایران را آشکار میسازد. جنبش های ملی- دمکراتیک جنبش های آشتی ناپذیر با جمهوری اسلامی ایرانند، موتور حرکت جنبش های اعتراضی نسبتا قدرتمند در ایران هستند. قویتر شدن این جنبش ها میتواند جنبش های مخالف سیاسی در مرکز را به حرکت دربیاورد. در انقلاب سیاسی 57 نیز تورکها در آذربایجان/تبریز نقطه آغازین اعتراضات وسیع سیاسی بود. یعنی اعتراض از تهران آغاز نشده بود. در انقلاب مشروطیت نیز عصیان علیه استبداد در آذربایجان شکل گرفت و آن را عقب راند. تفاوت اساسی دو شورش انقلابی سالهای 57 و انقلاب مشروطیت بر محور مرکزگرایی/فارس گرایی دور میزد. اما اینک با گسترش جنبش های ملی دمکراتیک محور انگیزاننده حرکتهای سیاسی منطقه/ملی گرایی است. محور انگیزاننده حرکت های سیاسی مطالبات ملی دمکراتیک خلقهای غیرفارس است. مطالبات ملی و حق تعیین سرنوشت ملی خلقها انگیزه ایی که در تقابل با مرکزگرایی، یعنی انگیزه ایی به مراتب قوی تر و به مراتب تهییج کننده تر است.
موشک باران مقر حزب دمکرات کردستان ایران
حمله موشکی سپاه پاسدارن به مقر احزاب دمکرات کردستان چهره کریه جمهوری اسلامی را بیش از پیش عریان میکند. 16 قربانی و نزدیک به 40 زخمی نتیجه این حمله جنایتکارانه علیه احزاب سیاسی کرد در عراق است.
رشد بحران سیاسی در داخل ایران به دلیل گرانیها، بی آبی ها، بیکاری ها رژیم را تحت فشار قرار داده است. عصیان طبقات فقیر در طول دو سال گذشته صدای ناقوس بحران سیاسی را همه گیر کرده است. فشار به ایران از خارج بواسطه تحریم های تازه آمریکا وضعت بحرانی در ایران را تشدید کرده است. در چنین شرایطی رژیم دستپاچه فعالین سیاسی را با صدور احکام اعدام () زیر فشار قرار میدهد و جنبش های سیاسی را تا حد ممکن مورد هجوم قرار میدهد تا بتواند از اعتراضات و مقاومتهای سازمان یافته علیه خود جلوگیری کند. حمله موشکی به مقر احزاب دمکرات کردستان نیز بخشی از آن استراتژی وحشت و جنایت رژیم است.
حمله نظامی به مقر حزب دمکرات کردستان، یعنی حمله به مخالفین رژیم، حمله به سازمانیافته ترین بخش آن. اما این تمامی ماجرا نیست. اگر امروز حزب دمکرات کردستان در اقلیم کردستان عراق مورد هجوم رژیم واقع میشود، روز دیگر و مکانی دیگر باید که انتظار حمله به دیگر نیروهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی برود. در عین حال نباید از نظر دور داشت که حمله به نیروی سیاسی کردستان دقت نظر رژیم به جنبش های پیشرونده ملی – دمکراتیک در مناطق ملی ایران را آشکار میسازد. جنبش های ملی- دمکراتیک جنبش های آشتی ناپذیر با جمهوری اسلامی ایرانند، موتور حرکت جنبش های اعتراضی نسبتا قدرتمند در ایران هستند. قویتر شدن این جنبش ها میتواند جنبش های مخالف سیاسی در مرکز را به حرکت دربیاورد. در انقلاب سیاسی 57 نیز تورکها در آذربایجان/تبریز نقطه آغازین اعتراضات وسیع سیاسی بود. یعنی اعتراض از تهران آغاز نشده بود. در انقلاب مشروطیت نیز عصیان علیه استبداد در آذربایجان شکل گرفت و آن را عقب راند. تفاوت اساسی دو شورش انقلابی سالهای 57 و انقلاب مشروطیت بر محور مرکزگرایی/فارس گرایی دور میزد. اما اینک با گسترش جنبش های ملی دمکراتیک محور انگیزاننده حرکتهای سیاسی منطقه/ملی گرایی است. محور انگیزاننده حرکت های سیاسی مطالبات ملی دمکراتیک خلقهای غیرفارس است. مطالبات ملی و حق تعیین سرنوشت ملی خلقها انگیزه ایی که در تقابل با مرکزگرایی، یعنی انگیزه ایی به مراتب قوی تر و به مراتب تهییج کننده تر است.
بنابراین استراتژیست های رژیم جمهوری اسلامی برای حفظ این رژیم دقت شان به نقاط کوری ایست که میتواند ضربه سهمگین را به این نظام وارد کند. اگر در مرکز با جریان اصلاح طلبی بشود بخشی از جامعه را به دنبال خود کشید، اما این اصلاح طلبی خط تعیین کننده جنبش های سیاسی پیرامون با مرکز نیست. چون اصطلاح طلبی پاسخی به حقوق ملی دمکراتیک خلقهای غیرفارس نیست و نمیتواند باشد.
بنابراین حمله امروز به مقر حزب دمکرات کردستان در واقع حمله به مقر جنبش های سیاسی متعلق به خلقهای غیرفارس در ایران است. بدون حضور این جنبش ها تغییر و تحول سیاسی و دمکراتیک در مرکز و برای جنبش های سیاسی جامعه فارس غیرممکن است. به همین سبب حمله امروز به مقر حزب دمکرات کردستان را بایستی حمله سراسری به تمامی جنبش های سیاسی تحولگرا و دمکراتیک دانست. اگر امروز کردها در اربیل موشک باران میشوند فردا میتواند تورک ها و یا عربها و یا بلوچه ها و… در گوشه ایی از جهان مورد چنین هجوم وحشیانه قرار بگیرند…
باید هوشیار بود…
2018-09-09
